ارتقاء ظرفیت خط مشی گذاری مجلس شورای اسلامی ایران: پژوهشی کیفی
- رشته تحصیلی
- مدیریت دولتی - تصمیم گیری وخط مشی گذاری عمومی
- مقطع تحصیلی
- دکتری تخصصی PhD
- محل دفاع
- کتابخانه پردیس قم شماره ثبت: 002849;کتابخانه مرکزی -تالار اطلاع رسانی شماره ثبت: 81707;کتابخانه پردیس قم شماره ثبت: 002849;کتابخانه پردیس قم شماره ثبت: 002849;کتابخانه مرکزی -تالار اطلاع رسانی شماره ثبت: 81707;کتابخانه پردیس قم شماره ثبت: 002849
- تاریخ دفاع
- ۱۶ بهمن ۱۳۹۳
- دانشجو
- رضا بنی اسد
- استاد راهنما
- حمید زارع, علی نقی امیری
- چکیده
- ظرفیت خط مشیگذاری به توانایی توسعه " گزینههای خط مشی" برای دستیابی به اهداف عمومی اشاره دارد. خط مشیگذاری با قانونگذاری در تعامل تنگاتنگ است؛ از یک سو خطمشیهایی در قالب لوایح و طرحها به قانون تبدیل میشوند و از سوی دیگر برخی از قوانین خود جنبه خط مشی دارند. بنابراین هرچه ظرفیت خط مشیگذاری در مجلس تقویت شود، قانونگذاری نیز تقویت میشود. قرائن و مسائلی همچون تورم قوانین، صف طولانی طرحها و لوایح در کمیسیونها، مغایرتهای برخی از بندهای قوانین عادی با شرع و قانون اساسی و همچنین لزوم خط مشیپژوهی برای ایجاد قوانین پویا و مادر، وجود دارد که بر لزوم مطالعه ارتقای ظرفیت خط مشیگذاری در مجلس شورای اسلامی میافزاید. هدف از این پژوهش، طراحی الگو از طریق شناسایی عناصر تشکیل دهنده ظرفیت خط مشیگذاری و شناسایی روابط بین آنها است. این پژوهش با رویکرد کیفی و استراتژی مطالعه موردی انجام شده است که در آن مجلس شورای اسلامی به عنوان مورد مطالعه به صورت عمیق و کیفی بررسی میشود. بررسی برخی از بیانات مقام معظم رهبری، مصاحبههای نمایندگان مجلس شورای اسلامی، خبرگان قانونگذاری و خط مشیگذاری، گزارشهای کارشناسی و طرحها و لوایح، ابزارهای گردآوری اطلاعات هستند؛ زیرا این پژوهش مبتنی بر چندروشی یا کثرتگرایی است. روش تحلیل دادهها بر اساس تحلیل مضمون است که سرانجام الگو با چارچوب CIPP طراحی شده است. زیرساختهای ظرفیتسازی، غنیسازی ظرفیت خط مشیها، و ظرفیت خط مشیهایارتقا یافته و همچنین محیط حاکم بر ظرفیت خط مشیها عناصر شکل دهنده الگو هستند که توجه و عملیاتیسازی آن منجر به وضع قوانین مادر و تقویت کارویژههای مجلس شورای اسلامی میشود.
- Abstract
- Policymaking capacity refers to the ability to develop "policy options to achieve public goals. Policymaking has a close interaction with the legislation. On one hand, policies are converted to law in the form of bills and plans, and on the other, some laws have policy aspect themselves. Therefore, as the capacity of policymaking is strengthened in parliament, legislation will be also strengthened. There are rules of evidence and issues such as inflation, long line of bills and plans in committees, conflicts of some articles of usual laws with Islamic law and constitution to create and necessity of research policy to create dynamic and mother rules and laws, which increase the need to study policymaking capacity promoting in Parliament. The aim of this research is to develop a model through the identification of constituent elements of policy-making capacity and identification of relationships between them. This study was conducted suing qualitative approach and case study strategy in which Parliament, as a case study, is studied deeply and qualitatively. Some of the statements of the Supreme Leader, interviews with Parliament representatives, the legislative and policymaking experts, expert reports and plans and bills were used as data collection tools, because the study is based on multi-method or triangulation. Data analysis method was based on thematic analysis that eventually model with CIPP framework was developed. Policymaking infrastructure, enriching the capacity of policies and capacity of promoted policies as well as the environment governing policy capacities are constituent elements of the model, which its operationalizing leads to legislation of mother rules and laws and improved functions of the Parliament. Keywords: policymaking capacity, Parliament, case study, law, legislation, monitoring, capacity building, policy capacity