عنوان پایان‌نامه
اوراسیاگرائی و سیاست خارجی روسیه در پرونده هسته ای ایران
- رشته تحصیلی
- روابط بین الملل
- مقطع تحصیلی
- دکتری تخصصی PhD
- محل دفاع
- کتابخانه دانشکده حقوق و علوم سیاسی شماره ثبت: LP4418;کتابخانه مرکزی -تالار اطلاع رسانی شماره ثبت: 81495;کتابخانه دانشکده حقوق و علوم سیاسی شماره ثبت: LP4418;کتابخانه مرکزی -تالار اطلاع رسانی شماره ثبت: 81495
- تاریخ دفاع
- ۲۳ اسفند ۱۳۹۵
- دانشجو
- هادی زرگری
- استاد راهنما
- ناصر هادیان جزی
- چکیده
- فدراسیون روسیه همواره نقش مهمی در تداوم و میزان فعالیتهای هسته ای ایران داشته است و نقش آن با هیچ کشور دیگری قابل مقایسه نیست. این موضوع در مورد مذاکرات مرتبط با برنامه هسته ای ایران و روند دستیابی به توافق نیز صادق است و این کشور یکی از بازیگران تاثیرگذار در این روند بوده است. اما اینکه برنامه هسته ای ایران چه اهمیتی برای روسیه داشته و این کشور چه رویکردی در قبال آن تعقیب کرده است همواره مورد بحث بوده است. یکی از دلایل اختلاف دیدگاهها در این موضوع، اتخاذ رفتارهای متفاوت و دووجهی از سوی روسیه در قبال ابعاد مختلف پرونده هسته ای ایران طی دو دهه اخیر بوده است. لذا این نوشتار با درنظر داشتن اهمیت نقش آفرینی روسیه در پرونده هسته ای ایران در پی پاسخ به این پرسش است که چرا روسیه رویکردی دووجهی و دوگانه در قبال برنامه هسته ای ایران اتخاذ کرده است؟ در پاسخ به پرسش پژوهش، این فرضیه مطرح میشود که و » ابرقدرت منطقه ای « ،» قدرت بزرگ جهانی « گفتمان هویتی اوراسیاگرایی با ترسیم و تعقیب نقشهایی مانند باعث شده است روسیه ضمن بهره برداری از مزایای همکاری هسته ای با ایران، با رویکردی » ابرقدرت هسته ای « دو وجهی تلاش کند مانع هستهای شدن و متعاقب آن افزایش شدید قدرت ایران گردد و همچنین با هدف جلوگیری از تضعیف شدید ایران، مخالف اقداماتی مانند عملیات نظامی علیه آن شود. زیرا تبدیل ایران به قدرتی هسته ای، افزایش قدرت آن به عنوان رقیب منطقه ای برای روسیه را در پی دارد؛ همچنین هر گونه حمله نظامی علیه ایران و یا تضعیف شدید آن، این کشور را به پایگاهی برای گسترش نفوذ امریکا در مرزهای جنوبی روسیه تبدیل میکند. هر کدام از این وضعیتها در تعارض با نقشهای اصلی سیاست خارجی روسیه قرار دارد. این پژوهش برای پیشبرد فرضیه خود از روش توصیفی- تحلیلی و استفاده از منابع کتابخانه ای و مصاحبه بهره برده است.
- Abstract
- The Russian Federation has always played an important role in the sustainability and extent of Iran's nuclear activities and its role is not comparable to any other country. This is true about the negotiations related to the Iranian nuclear program and the process of reaching the deal, and this country has been one of the most influential actors in this process. But how important Iran's nuclear program has been to Russia and how the country has been pursuing its approach to it has always been the subject of debate. One of the reasons for diverging views on this issue is the adoption of different and two-sided behaviors from Russia over various dimensions of Iran's nuclear issue over the past two decades. So considering the importance of Russia's role in Iran's nuclear issue, this paper seeks to answer the question of why Russia has adopted a two-sided and dual approach to Iran's nuclear program? In response to the research question, it is hypothesized that the Eurasian identity discourse, by plotting and chasing roles such as "global power", "regional superpower" and "nuclear superpower", caused that Russia by exploiting the benefits of nuclear cooperation with Iran, has been working on a twofold approach to obstruct Iran’s reaching nuclear power and, consequently, to obstruct increasing Iran's power and with the aim of preventing Iran's weakening, oppose actions such as military operations against it. Because the conversion of Iran to a nuclear power will increase its power as a regional competitor for Russia; also, any military strike against Iran or its severe weakening will make it a base for expanding US influence on the southern borders of Russia. Each of these situations is in conflict with the main roles of Russian foreign policy. This research has used the descriptive-analytical method and the use of library resources and interviews to advance its hypothesis. Keywords: Eurasianism, Iran's nuclear program, foreign policy, Russia, Iran, nuclear talks, nuclear deal
