عنوان پایان‌نامه
بررسی اثر استرس شنای اجباری و استرس بی حرکتی بر روند ایجاد حساسیت به مورفین، درگیری گیرنده های دوپامینی شبه D۱ و D۲ هسته اکومبنس
- رشته تحصیلی
- فیزیولوژی
- مقطع تحصیلی
- دکتری تخصصی PhD
- محل دفاع
- کتابخانه دانشکده دامپزشکی شماره ثبت: 670 ت;کتابخانه دانشکده دامپزشکی - مخزن مرد آباد شماره ثبت: 670 ت;کتابخانه مرکزی -تالار اطلاع رسانی شماره ثبت: 77032;کتابخانه دانشکده دامپزشکی شماره ثبت: 670 ت;کتابخانه دانشکده دامپزشکی - مخزن مرد آباد شماره ثبت: 670 ت;
- تاریخ دفاع
- ۲۷ شهریور ۱۳۹۵
- دانشجو
- الهام چرمچی
- استاد راهنما
- مرتضی زنده دل خیبری
- چکیده
- مقدمه و ضرورت انجام مطالعه: هسته اکومبنس نقش مهمی در حساسیت به مورفین و سرکوب درد دارد. مواجهه مکرر با مورفین و شرایط استرس زا، آزادسازی دوپامین در هسته اکومبنس را افزایش داده و باعث حساسیت به مورفین می شود. هدف مطالعه: در این مطالعه اثر دو نوع مختلف استرس و دوز پایین مورفین را با هم بر روی ایجاد حساسیت به مورفین ، با تمرکز بر نقش گیرنده های دوپامینی شبه D1 و شبه D2 در هسته اکومبنس، بررسی کردیم. به منظور مطالعه اثر استرس های مختلف، حیوانات در معرض استرس شنای اجباری، به عنوان یک استرس فیزیکی، و استرس بی حرکتی، به عنوان یک استرس روانی، پیش از تجویز مورفین قرار گرفتند. مواد و روش کار: موشهای نر بالغ نژاد ویستار به صورت دوطرفه در هسته اکومبنس کانول گذاری شدند. دوزهای مختلف SCH23390 (0/25، 1 و 4 میکروگرم بر 0/5 میکرولیتر سالین) به عنوان آنتاگونیست گیرنده D1 و Sulpiride (0/25، 1 و 4 میکروگرم بر 0/5 میکرولیتر DMSO) به عنوان آنتاگونیست گیرنده D2 در هسته اکومبنس در طی سه روز حساس سازی، 5 دقیقه قبل از اعمال استرس شنای اجباری و یا استرس بی حرکتی تزریق شد. 10 دقیقه بعد از اعمال استرس، حیوانات به صورت زیرجلدی مورفین (1 میلی گرم بر کیلوگرم) دریافت کردند. سپس به مدت پنج روز حیوانات هیچگونه آنتاگونیست، مورفین و استرسی دریافت نکردند و در روز نهم میزان درد توسط آزمون پس کشیدن دم ارزیابی شد. یافته ها: نتایج نشان داد که اعمال استرس شنای اجباری و یا استرس بی حرکتی همراه با دوز غیرموثر مورفین (1 میلی گرم بر کیلوگرم) موجب القاء حساسیت به مورفین می شود. یافته های ما نشان داد که تزریق داخل هسته اکومبنسی SCH23390 (در دوزهای 0/25، 1 و 4 میکروگرم بر 0/5 میکرولیتر سالین) و یا Sulpiride(در دوزهای 1و4 میکروگرم بر 0/5 میکرولیتر DMSO) پیش از اعمال استرس شنای اجباری و مورفین، و همچنین SCH23390 (در دوز 4 میکروگرم بر 0/5 میکرولیتر سالین) و یا Sulpiride(در دوزهای 1و4 میکروگرم بر 0/5 میکرولیتر DMSO) پیش از اعمال استرس بی حرکتی و مورفین، توانست حساسیت به مورفین را مهار کند و اثرات بی دردی مورفین (1 میلی گرم بر کیلوگرم) را مختل کند. نتیجه گیری: نتایج نشان داد استرس شنای اجباری و استرس بی حرکتی هر دو می توانند اثرات مورفین را تقویت کرده و موجب حساسیت به مورفین و ایجاد بی دردی با دوز غیرموثر مورفین می شوند. به نظر می رسد گیرنده های دوپامینی شبه D1 و D2 هسته اکومبنس در این روند نقش دارند.
- Abstract
- Introduction: Nucleus accumbens (NAc) plays an important role in morphine sensitization and suppression of pain. Repeated exposure to stress and morphine increases dopamine release in the NAc and may cause morphine sensitization. In the current study, we investigated the effect of two different kind of stress and low dose of morphine together on development of morphine sensitization; focusing on the role of D1 and D2-like dopamine receptors in the NAc. To investigate the effect of different kind of stress, animals were exposed to forced swim stress (FSS), as a predominantly physical stressor or restraint stress (RS), as a predominantly psychological stressor prior to morphine administration. Materials and methods: Adult male Wistar rats were bilaterally implanted with cannulae in the NAc and different doses of SCH-23390 (0.25, 1 and 4 ?g/0.5 ?l saline per side) as a D1 receptor antagonist and sulpiride (0.25, 1 and 4 ?g/0.5 ?l DMSO per side) as a D2 receptor antagonist were microinjected into the NAc, during 3 days of sensitization period, 5 min before the induction of FSS or RS, and After 10 min, animals received subcutaneous morphine injection (1 mg/kg). The procedure was followed by 5 days free of antagonist, morphine and stress; then on 9th day, the nociceptive response was evaluated by tail-flick test. Results: The experiment showed that paired administration of FSS or RS and low dose of morphine induced sensitization. Our findings revealed that the microinjection of SCH-23390 (at 0.25, 1 and 4 ?g/0.5 ?l saline) or sulpiride (at 1 and 4 ?g/0.5 ?l DMSO) prior to FSS and morphine, and also SCH-23390 (at 4 ?g/0.5 ?l saline) or sulpiride (at 1 and 4 ?g/0.5 ?l DMSO) prior to RS and morphine disrupts the antinociceptive effects of morphine and morphine sensitization. Discussion: Our findings suggest that FSS and RS can potentiate the effect of morphine and causes morphine sensitization which induces antinociception. It seems that D1 and D2-like dopamine receptors in the NAc play an important role in this phenomenon.
