عنوان پایان‌نامه

ساخت دو فرمولاسیون دارویی جدید انروفلوکساسین (فرم کاشتنی و فرم تشکیل دهنده ژل در محل) مطالعات برون تنی و فارماکوکینتیک.



    دانشجو در تاریخ ۲۹ دی ۱۳۹۵ ، به راهنمایی ، پایان نامه با عنوان "ساخت دو فرمولاسیون دارویی جدید انروفلوکساسین (فرم کاشتنی و فرم تشکیل دهنده ژل در محل) مطالعات برون تنی و فارماکوکینتیک." را دفاع نموده است.


    رشته تحصیلی
    فارماکولوژی
    مقطع تحصیلی
    دکتری تخصصی PhD
    محل دفاع
    کتابخانه دانشکده دامپزشکی شماره ثبت: 688 ت;کتابخانه دانشکده دامپزشکی - مخزن مرد آباد شماره ثبت: 688 ت;کتابخانه مرکزی -تالار اطلاع رسانی شماره ثبت: 78178;کتابخانه دانشکده دامپزشکی شماره ثبت: 688 ت;کتابخانه دانشکده دامپزشکی - مخزن مرد آباد شماره ثبت: 688 ت;
    تاریخ دفاع
    ۲۹ دی ۱۳۹۵

    عرصه دامپزشکی زمینه ای پر از فرصت برای کاربرد تکنولوژی کنترل کننده رهایش دارو است. هدف از این مطالعه فرموله کردن و ارزیابی دو سیستم دارورسانی آهسته رهش جدید شامل هیدروژل تزریقی و فیلم (ایمپلنت) قابل کاشت انروفلوکساسین است. شش فرمولاسیون (F1-F6) از دارو بر پایه کیتوزان/بتاگلیسروفسفات (?-GP) به صورت ژل تشکیل شونده در محل تهیه شد. دو نوع فرمولاسیون ایمپلنت آزمایش شد: تک لایه و سه لایه. این فرمولاسیون ها با استفاده از تکنیک تبخیر حلال تهیه شدند. ویژگی های هیدروژل ها و ایمپلنت ها شامل الگوی رهایش دارو، زمان ژل شدن، قابلیت کشیده شدن در سرنگ، ریخت شناسی، طیف های FTIR و فعالیت ضدمیکروبی در آزمایشگاه ارزیابی شد. پارامترهای فارماکوکینتیک دارو نیز متعاقب تجویز زیرجلدی فرمولاسیون های هیدروژل و ایمپلنت تهیه شده در خرگوش مطالعه شد. میزان رهایش انروفلوکساسین از هیدروژل ها و قابلیت کشیده شدن محلول های هیدروژل نهایی در سرنگ با افزایش غلظت های ?-GP و کیتوزان کاهش یافت. همه فرمولاسیون های هیدروژل دارو را تا 120 ساعت آزاد کردند. در مورد فرمولاسیون های ایمپلنت سه لایه، رهایش طولانی انروفلوکساسین در مقایسه با فرمولاسیون های ایمپلنت تک لایه مشاهده شد. مطالعات FTIR، نشان داد که هیچ برهمکنشی بین انروفلوکساسین و اجزای هیدروژل یا ایمپلنت وجود ندارد. واکنش اتصال متقاطع در ایمپلنت ها از طریق FTIR تأیید شد. میکروسکوپ الکترونی نگاره نشان داد که ژل تشکیل شده، قوام یکنواخت و ایمپلنت، سطح ناهموار و متراکمی داشت، در حالی که ژل و ایمپلنت متورم در بافر فسفات ساختار متخلخلی داشتند. آزمایش های میکروبیولوژیک فعالیت باکتریسید بالا برای هیدروژل بارگذاری شده با انروفلوکساسین نشان داد که با فعالیت باکتریسید کنترل مثبت (سوسپانسیون انروفلوکساسین) به لحاظ ناحیه مهار و مقادیر MIC و MBC قابل مقایسه است. ایمپلنت ها نیز علیه همه سویه های میکروبی آزمایش شده فعالیت ضد میکروبی نشان دادند. نتایج آزمایش های انتشار از چاهک نشان داد که نواحی مهار کنترل مثبت و ایمپلنت های تک لایه به طور معنی داری بیش از ایمپلنت های سه لایه است. نتایج آزمایش های درون تنی فرمولاسیون های ژل ساخته شده در خرگوش ها نشان داد که پارامترهای MRT، AUC0-? و Tmax دارو در مورد فرمولاسیون های ژل و ایمپلنت به طور معنی داری بیشتر از داروی رایج بود. گرچه پارامتر Cmax دارو در مورد فرمولاسیون های ژل و ایمپلنت به طور معنی داری کمتر از داروی رایج بود. این یافته ها نشان داد که ژل ها و ایمپلنت های آزمایش شده می توانند به عنوان اشکال دارورسانی امیدبخش برای آهسته رهش کردن انروفلوکساسین در حیوانات در نظر گرفته شوند.
    Abstract
    The veterinary field is an area, with a great opportunity for the usage of controlled release technology. The objective of this study was to formulate and evaluate two novel sustained release delivery systems including injectable hydrogel and implantable film (implant) of enrofloxacin. Six formulations (F1-F6) of drug based on chitosan/ ?-glycerophosphate (?-GP) as in situ forming gel were prepared. Two types of implant formulations were tested: single layer and triple-layer, and they were prepared by solvent evaporation technique. The properties of the hydrogels and implants including the pattern of drug release, gelation time, syringeability, morphology, FTIR spectra and in vitro antimicrobial activity. Pharmacokinetic parameters of drug were also studied in rabbit following subcutaneous administration of the prepared hydrogel and implant formulations. The release rate of enrofloxacin from the hydrogels and syringeability of the final hydrogel solutions were decreased by increasing in ?-GP and chitosan concentrations. All hydrogel formulations could release the drug up to 120 hours. With triple-layer implant formulations, a prolonged release was observed for enrofloxacin when compared to that from the single layer implant formulations. The FTIR studies showed that there were no interactions between enrofloxacin and hydrogel or implant excipients. Cross linking reaction in implants was confirmed by FTIR. Scanning electron microscopy showed that the formed gel had a continuous texture and implant had a rough and dense texture, while the swelled gel and implant in phosphate buffer had a porous structure. Microbiological tests revealed high bactericidal activities for enrofloxacin- loaded hydrogel which were comparable to those of positive control (enrofloxacin suspension) in terms of inhibition zone and MIC and MBC values. The implants also showed antimicrobial activity against all the microbial strains tested. The results of well diffusion assays showed that the inhibition zones of positive control and single layer implants were significantly greater than that of triple-layer implants. In vivo results of the prepared gel formulations in rabbits showed that the MRT, AUC0-?, and Tmax parameters of drug from hydrogel and implant formulations were significantly higher than those of the conventional drug. However, Cmax parameter of drug from hydrogel and implant formulations was significantly lower than that of the conventional drug. These findings suggested that tested gels and implants could be regarded as promising drug delivery systems to sustaine the release of enrofloxacin in animals.