عنوان پایان‌نامه
رویکرد منظرین به زیر ساخت های شهری، راهبردهای توسعه شبکه های آبی تهران به مثابه زیر ساخت منظرین
- رشته تحصیلی
- معماری
- مقطع تحصیلی
- دکتری تخصصی PhD
- محل دفاع
- کتابخانه پردیس هنرهای زیبا شماره ثبت: 10876;کتابخانه مرکزی -تالار اطلاع رسانی شماره ثبت: 70636
- تاریخ دفاع
- ۱۱ مرداد ۱۳۹۴
- دانشجو
- آیدا آل هاشمی
- استاد راهنما
- سیدامیر منصوری
- چکیده
- چکیده مرور نحوه شکل‌گیری شهرهای سنتی ایران (و جهان) نشان می‌دهد در دوران پیش از صنعت که تکنولوژی‌هایی که به تولید زیرساخت‌های مدرن منتهی شدند وجود نداشت، نسبت انسان‌ها با زمین و عوامل محیط بود که بخش‌های مهمی از نقش زیرساخت‌های شهری را بر عهده می‌گرفت. توسعه مظاهر تمدن و تعمیق فرهنگ انسانی نسبت‌های جدیدی میان انسان و محیط برقرار ساخت که مدیریت آنها مجدداً از طریق تعریف نظام جدیدی از زیرساخت‌ها صورت گرفت که زمینه ساز شکل گیری پیوندهایی چندلایه میان شهرها و زیرساخت های طبیعی- آبی در توسعه زندگی اجتماعی و رشد فرهنگی جوامع شهرنشین است. در طول بیش از پنج قرن زیرساخت‌ها و از جمله زیرساخت‌های آبی، با تکیه بر رویکردهای شی‌گرا و تک‌بعدی مدرن کلاسیک برنامه‌ریزی و مدیریت شدند. در دهه‌های اخیر به ویژه این تک بعدی بودن زیرساخت‌ها زمینه شکست و بحران را در این شبکه‌ها مهیا ساخت که در کنار بروز ظرفیت‌های نوینی که توسعه علوم و فن‌آوری و شکل‌گیری اقتصادهای نوین جهانی و شهری برای جوامع پس از صنعت مهیا ساخت، نیاز به تغییر رویکرد و بازتعریف در برنامه‌ریزی و مدیریت این ساختارهای شهری را نمایان ساخته است. تهران و زیرساخت‌های آبی آن نمونه بارزی از این تنزل زیرساخت سنتی به زیرساخت‌های مدرن تک بعدی است که در وجوه مختلف با ساختارهای شهر و زندگی شهروندان بیگانه شده و در برابر پیچیدگی‌های زندگی امروز شهر تهران ناکارآمد و بحران‌برانگیز است. خسارات مالی و جانی فراوان ناشی از سیلاب‌ها و آبگرفتگی‌های دائم خیابان‌ها و کمبود همیشگی آب در تهران، در کنار بحران‌های دائمی آلودگی و هدر رفت آب نشانی است از این عدم موفقیت مدیریت شهری در برنامه‌ریزی و مدیریت موفق زیرساخت‌های آبی تهران. این رساله تلاش می‌کند با تبیین رویکرد منظرین در توسعه رابطه چندوجهی شبکه‌های آبی درون شهر تهران با ساختارهای مختلف شهری، و ارائه راهکار توسعه شهر تهران بر مبنای الگوی زیرساخت منظرین آبی گام بردارد. به این ترتیب در گام نخست با اثبات این فرضیه که رویکرد منظرین می‌تواند یکی از راهکارهای مناسب برای خروج از تک بعدنگری حاکم مدیریت زیرساخت‌های مدرن است، به تعریف و تدوین مفهوم زیرساخت منظرین و الگو و معیارهای شکل‌دهنده به آن از طریق سنجش متقابل و سنتز میان دستاوردهای نظری و تاریخی به مفهوم‌سازی در این حوزه می‌پردازد. در نهایت با ارزیابی وضعیت موجود شبکه‌های آبی تهران به ارائه راهبردهایی برای غلبه بر بحران ناکارآمدی و تک بعدنگری حاکم بر مدیریت زیرساخت‌های آبی تهران، با تکیه بر الگوی پیشنهادی زیرساخت منظرین، می‌پردازد.
- Abstract
- Abstract: Reviewing the way in which Iranian ancient cities formed, proved that in pre industrial eras, when the technologies based modern infrastructures weren't exist, there was only the intelligence alliance between man and the environment that played substantial roles of the urban infrastructure. Over the centuries, The development of civilization and human culture, deepening relations between man and the environment and established new relations between them, managing these new alliances browsed a new infrastructural system, underlined the formation of multi-layered liaisons between cities and green- blue infrastructures in social and cultural development urban communities. over the centuries, urban infrastructures including blue infrastructures, developed in accord with the objective approaches of the classic modern and industrial growth. in recent decades, these one-dimensional infrastructures couldn't adapt with the contemporary changes and demands in the post industrial world and new approaches in ecologies, Urbanism and urban economies, faced with the complex failures and crisis. These grown incidents, indicated our needs to redefine the planning and management of urban infrastructures. Tehran and its blue infrastructures are the obvious example of this degradation from pre industrial infrastructure to the industrial infrastructure with the recent difficulties in answering the urban complexities. great financial and life losses in the flood and permanent waterlogged streets, beside the perpetual water scarcity, water pollution and water wasting that Tehran faced with, prove the failure of blue infrastructure management an planning in Tehran over 50 years in which modern urban planning placed in Iran. Consequently, This thesis tries to find a solution for and propose a practical strategy for managing the blue infrastructure of Tehran in a multidimensional way by benefit from science of landscape and its new multidimensional approach to the relation between human and environment. in consequence, the thesis explaining and maintaining the meaning of landscape, landscaping approach, and its varied aspects and roles in developing multifaceted relation between blue infrastructures of Tehran and its urban structures. According to this, in the first step, thesis attempt to prove this hypothesis that landscaping approach is one of the mere solution to overcome the common one-dimensional management in urban infrastructures. Furthermore, defining the meaning and the criteria shaped the notion and concept of landscaping approach, and theorization this notion by synthesis the theoretical achievements in field of infrastructures and landscape in one hand and historical achievements in relation between blue infrastructures in ancient Iranian cities in the other hand. At the end, by assessing the maintained theoretical frameworks of landscape infrastructure and blue- landscape infrastructure with the current blue infrastructures of Tehran, propose the solution a conceptual action plan for overcoming the crisis of inefficiency and one-dimensional management approaches in Tehran blue infrastructure. key words: Blue infrastructure, landscape infrastructure, landscape, Tehran, Iranian ancient water networks
