عنوان پایان‌نامه
«تبیین یک مدل برای ایجاد مشارکت میان بازیگران و ذینفعان درمرحله صورت دهی به مساله در سیاستگزاری عمومی»
- رشته تحصیلی
- مدیریت دولتی - تصمیم گیری وخط مشی گذاری عمومی
- مقطع تحصیلی
- دکتری تخصصی PhD
- محل دفاع
- کتابخانه مرکزی -تالار اطلاع رسانی شماره ثبت: 74563;کتابخانه پردیس البرز شماره ثبت: 1000
- تاریخ دفاع
- ۱۷ خرداد ۱۳۹۵
- دانشجو
- خدیجه روزبهانی
- استاد راهنما
- رحمت اله قلی پورسوته
- چکیده
- در خط مشی گذاری عمومی، ذی نفعان و بازیگران هر یک به نوعی مساله اصلی را استخراج و تبیین می کنند و در نهاد سیاستگذاری مورد دفاع قرار می دهند، اما عدم هماهنگی بین بازیگران، موجب انحراف در نتایج حاصل در هر سه بخش خروجی ،پیامد و اثر خط مشی خواهد شد. لذا به علت عدم انسجام و همکاری میان بازیگران و ذینفعان مساله عمومی به اشتباه تعریف شده وحل نشده باقی میماند .این پژوهش در تلاش است تا به این مهم پرداخته و با تمرکز بر مرحله نخست چرخه خط مشی گذاری – شکل دهی به مساله- مدل مفهومی ارائه دهد تا با استفاده از آن بتوان مشارکت و انسجام میان بازیگران و ذینفعان ایجاد کرد.از آنجا که حوزه مورد تمرکز”حوزه سلامت” می باشد ،کلیه مصاحبه ها با خبرگان این حوزه صورت گرفته است. نتایج حاکی از آن است که چنانچه در فضای گفتگو ،از دسته بندی های خاص گفتگو استفاده شود،کانون قدرت بازیگران کنترل می شود و فهم مشترک حاصل از گفتگوی موثر، فضای تعهد و مشارکت را ایجاد می کند.
- Abstract
- Abstract The environmental contexts in which organizations operate are becoming increasingly complex and turbulent. Complexity principally stems from the nature of the problems organizations face: the issues that constitute these problems are extensive and interconnected, and usually associated with high levels of uncertainty. Turbulence, on the other hand, arises when the organizations that share it become increasingly interdependent. The complexity and turbulence of the environment thus makes it difficult for organizations to act unilaterally to structure and solve the problems they face. This issue is of great importance nowadays specially in public sector where problems are to be structured and the policies are to be implemented in collaboration. This research is going to present a conceptual model in problem structuring phase in order to maximize collaboration. Since the health sector and health policies are of utmost importance, health experts, policy makers and practitioners in this sector have been interviewed .The results prove that power, dialogue and shared meaning play the vital role among which dialogue has the key importance to reach collaboration among actors and stakeholders. Keywords: problem structuring methods, collaboration, dialogue, shared meaning, power
