عنوان پایان‌نامه
اثر دو نوع تمرین مقاومتی و ترکیبی (مقاومتی و پایداری مرکزی) بر قدرت عضلانی، تعادل و پایداری مرکزی زنان مبتلا به سرطان پستان
- رشته تحصیلی
- حقوق
- مقطع تحصیلی
- دکتری تخصصی PhD
- محل دفاع
- کتابخانه پردیس کیش شماره ثبت: 2820;کتابخانه مرکزی -تالار اطلاع رسانی شماره ثبت: 79195;کتابخانه پردیس کیش شماره ثبت: 2820;کتابخانه مرکزی -تالار اطلاع رسانی شماره ثبت: 79195
- تاریخ دفاع
- ۰۹ مهر ۱۳۹۵
- دانشجو
- بهاره محمودیه چم پیری
- استاد راهنما
- محمدحسین علیزاده
- چکیده
- کاهش قدرت عضلانی، تعادل و پایداری مرکزی از عوارض جانبی سرطان پستان و درمان آن می باشند. این عوارض بر عملکرد جسمی و کیفیت زندگی زنان مبتلا به سرطان پستان تأثیر منفی دارد. همچنین، عملکرد طبیعی و روزانه این افراد به قدرت عضلانی، پایداری مرکزی و تعادل مناسب نیاز دارد. از طرفی، آثار تمرین های مقاومتی و ترکیبی (مقاومتی و پایداری مرکزی) بر قدرت عضلانی، پایداری مرکزی و تعادل روشن نیست. از این رو هدف مطالعه حاضر بررسی اثر دو نوع تمرین مقاومتی و ترکیبی (مقاومتی و پایداری مرکزی) بر قدرت عضلانی، تعادل و پایداری مرکزی زنان مبتلا به سرطان پستان بود. بدین منظور 57 زن مبتلا به سرطان پستان که حداقل 12 ماه قبل تحت جراحی قرار گرفته بودند و دوره های شیمی درمانی و پرتو درمانی را به اتمام رسانده بودند، به طور تصادفی به سه گروه تمرین مقاومتی با کش تمرین (17 نفر، سن 5/82 ± 46 سال، وزن 14/48± 71/87 کیلوگرم و قد 6/16 ± 159/06سانتیمتر)، تمرین ترکیبی (19 نفر، سن 7/06 ± 48/89سال، وزن 8/18 ± 68/17 کیلوگرم و قد 4/91 ±158/32سانتیمتر) و گروه شاهد (21 نفر، سن 7/15 ± 46 سال، وزن 8/08 ± 70/45کیلوگرم و قد 6/81 ± 157/65سانتیمتر) تقسیم شدند. گروه های تمرین مقاومتی و ترکیبی (مقاومتی و پایداری مرکزی) به مدت شش هفته، هر هفته سه جلسه، برنامه تمرینی را با استفاده از کش تمرینی و توپ پزشکی به صورت نظارت شده اجرا کردند. آزمودنی های گروه شاهد به فعالیت های عادی زندگی روزمره خود ادامه دادند. داده ها با استفاده از روش های آماری تحلیل کوواریانس چند متغیره و آزمون تی زوجی تجزیه و تحلیل شدند (0/05??). یافته ها حاکی از بهبود معنادار قدرت عضلانی در گروه تمرین مقاومتی و ترکیبی [به ترتیب فلکشن شانه (0/020=p، 0/010=p)، آبداکشن شانه (0/003=P، 0/012=P)، چرخش خارجی شانه (0/001=P، 0/001=P)، فلکشن ران (0/002=P، 0/001=P)، آبداکشن ران (0/046=P، 0/001=P) و اکستنشن زانو (0/001=P، 0/001=P)] بود. همچنین، پایداری مرکزی در گروه تمرین مقاومتی و ترکیبی [به ترتیب استقامت عضلات قدامی تنه (0/013=p، 0/013=p)، پل زدن به شکم (0/001=p، 0/050=p)، استقامت عضلات جانب راست (0/039=p، 0/034=p)، استقامت عضلات جانب چپ (0/027=p، 0/002=p)، استقامت عضلات بازکننده پشت (0/001=p، 0/069=p)] به طور معنادار بهبود یافت. به علاوه، یافته ها نشان دهنده عدم بهبود معنادار تعادل ایستا در گروه مداخله مقاومتی و ترکیبی [ایستادن روی یک پا، سیستم شمارش تعداد خطای تعادل (0/05p>)] و بهبود معنادار تعادل پویا در گروه مداخله مقاومتی و ترکیبی [به ترتیب گام برداری در مربع (0/040=p، 0/005-p) و زمان برخاستن و نشستن (0/010-p، 0/055-p] نسبت به گروه شاهد بود. براساس یافته های پژهش حاضر می توان نتیجه گیری کرد، تمرین مقاومتی با کش تمرین و ترکیبی (مقاومتی و پایداری مرکزی) سبب بهبود قدرت عضلانی، تعادل پویا و پایداری مرکزی در زنان مبتلا به سرطان پستان می شود. با این حال، تمرینات مقاومتی و ترکیبی (مقاومتی و پایداری مرکزی) بر تعادل ایستای زنان مبتلا به سرطان پستان اثر نداشت.
- Abstract
- Breast cancer treatment has various side effects such as decreased muscle strength, core stability and balance. These side effects have negative impact on physical function and quality of life in women with breast cancer. Also, daily function and muscular strength of these populations have to appropriate stability and balance. On the other hand, effects of resistance or combined (resistance and core stability) training on muscle strength, core stability and balance are not clear. Thus, the aim of this study was to evaluate the effects of resistance and combined (resistance and core stability) training on muscle strength, balance and core stability in women with breast cancer. Fifty seven women with breast cancer who had surgery, at least 12 month before, with completed chemotherapy and radiation therapy were randomly divided in to three groups: 1) resistance with theraband group (n=17, with age, 46± 5.82 years, weight, 71.87 ± 14.48 Kg, height, 159.06 ± 6.16 cm), 2) combined group (n= 19, with age, 48.89 ± 7.06 years, weight, 68.17 ± 8.18 Kg, height, 158.32 ± 4.91 cm) and 3) control group (n=21, with age, 46± 7.15 years, weight, 70.45 ± 8.08 Kg, height, 157.65 ± 6.81 cm). Resistance training and Combined (resistance and core stability) groups were performed supervised special trainings with theraband and medicine ball for six weeks, three sessions per week. The subjects in the control group were continued their daily normal activities. Data were analyzed by using multifactorial ANCOVA and dependent T test (P? 0.05). The findings of present study were demonstrated that muscle strength were significantly improved in resistance and combined groups [shoulder flexion (P-0.020, P-0.010), (shoulder abduction (P-0.003, P-0.012), shoulder external rotation (P-0.001, P-0.001), hip flexion (p-0.002, p-0.001), hip abduction (p-0.046, p-0.001), knee extension (p-0.001, p-0.001), respectively]. Also, core stability were improved significantly in re-sistance and combined groups [trunk flexion (p-0.013, p-0.013), prone bridge (p-0.001, p-0.050), right side bridge (p-0.039, p-0.034), left side bridge (p-0.027, p-0.002), back extension (p-0.001, p-0.069), respectively]. Indeed, findings show insignificant im-provement in static balance in resistance and combined groups [Single leg, BESS, P> 0.05] and significant improvement in dynamic balance in resistance and combined groups, [FSST (P-0.040, P-0.005), TUG (P-0.010, P-0.055), respectively] rather than control group. It can be concluded that resistance with theraband and combined (re-sistance and core stability) training can improve muscle strength, dynamic balance and core stability in women with breast cancer. However, resistance and combined (strength and Core stability) training had no effect on static balance in women with breast cancer. Key words: Breast cancer, Static and Dynamic Balance, Exercise with theraband.
