عنوان پایان‌نامه
تحولات نشانه شناختی در دیالوگ میان دین و سینما: مطالعه موردی سینمای ایران پس از انقلاب
- رشته تحصیلی
- مطالعات زنان
- مقطع تحصیلی
- دکتری تخصصی PhD
- محل دفاع
- کتابخانه دانشکده علوم اجتماعی شماره ثبت: 5000 رس;کتابخانه مرکزی -تالار اطلاع رسانی شماره ثبت: 79024;کتابخانه دانشکده علوم اجتماعی شماره ثبت: 5000 رس;کتابخانه مرکزی -تالار اطلاع رسانی شماره ثبت: 79024
- تاریخ دفاع
- ۰۴ بهمن ۱۳۹۵
- دانشجو
- حسین سرفراز
- استاد راهنما
- مسعود کوثری
- چکیده
- یوری لوتمان نشانه شناس و فرهنگ شناس روس و پایه گذار مکتب نشانه شناسی فرهنگی تارتو- مسکو، در پی مطالعات زبان شناختی، ساخت گرا و پساساخت گرای خویش به طرح نظریه فرهنگی- ارتباطی با محوریت مفاهیمی چون فرهنگ، نظام الکوسازی، زبان، متن، ترجمه و سپهرنشانه ای دست زد که به منظور توصیف و تبیین مکانیسم عملکرد نشانه ای فرهنگ در مقام نظامی نشانه ای و سپهرنشانه ای مورد استفاده قرار می گیرد. نشانه شناسی فرهنگی بعنوان بنیان نظری و روش شناختی لوتمان و همکاران وی در مکتب تارتو- مسکو، با هدف مطالعه روابط میان نظام های نشانه ای، تعامل، همبستگی، جدایی یا تضاد آن ها در این رساله انتخاب می-شود تا موضوع مناسبات یا دیالوگ میان دو نوع نظام نشانه ای متفاوت یعنی دین و سینما را در بستر فرهنگ ایرانی-اسلامی و در پیکره مطالعاتی شامل فیلم های سینمایی ایرانی تولیدی در دوران پس از انقلاب اسلامی از زاویه دید نشانه شناسی فرهنگی مطالعه شود. فیلم ها از دهه های شصت، هفتاد، هشتاد و نود خورشیدی و بر مبنای وجود مفاهیم دینی، شخصیت های دینی و رویکردهای دینی انتخاب می شوند و سرانجام بر مبنای کلان الگوی لوتمان در تیپولوژی فرهنگ ها و خردالگوی کلنکنبرگ یعنی مدل ناامنی نشانه ای، دیالوگ دین و سینما سنخ شناسی می شود. واژگان کلیدی: دین، سپهرنشانه ای، سینما، نشانه شناسی فرهنگی
- Abstract
- Yuri Lotman as a Russian semiotician and culturalogist and the founder of Tartu-Moscow school of cultural semiotics, had studied in linguistics with early structuralism and lately post-structuralism approach, theorized a cultural theory based upon concepions like culture, language, modelling system, text, translation and semiosphere which is used to describe and explain the semiotic function of culture as a sign system and as a semiosphere. The cultural semiotics is chosen as a theoretical and methodological in this dissertation, aimed at studying the relationships between sign systems, their intraction, integration, separation and contrast. Therefore the dialogue between religion and cinema as two different sign systems is studied through the cultural semiotic perspective and the corpus for analysis is selected and constructed through Iranian post-revolutionary movies. These movies are selected from four decades after the Islamic revolution and they must involve religious conceptions, religious characters and religious approaches. Finally, the dialogue between religion and cinema is typologized according to Lotman’s cultural typology macro-model and Klenkenberg’s micro-model named as semiotic insecurity. Keywords: Religion, Cinema, Cultural Semiotics, Semiosphere.
