عنوان پایان‌نامه
گیتا تبارشناسی خرس قهوه ای (Ursus arctos Linnaeus,۱۷۵۸ ) در ایران
- رشته تحصیلی
- مهندسی منابع طبیعی - محیط زیست
- مقطع تحصیلی
- دکتری تخصصی PhD
- محل دفاع
- کتابخانه مرکزی پردیس کشاورزی و منابع طبیعی شماره ثبت: 6753;کتابخانه مرکزی -تالار اطلاع رسانی شماره ثبت: 73074;کتابخانه مرکزی پردیس کشاورزی و منابع طبیعی شماره ثبت: 6753;کتابخانه مرکزی -تالار اطلاع رسانی شماره ثبت: 73074
- تاریخ دفاع
- ۲۵ بهمن ۱۳۹۴
- دانشجو
- محمدرضا اشرف زاده
- استاد راهنما
- محمد کابلی
- چکیده
- خرس¬های قهوه¬ای، بر خلاف سایر گوشتخواران پرتحرک، ساختار تبارگیتاشناختی قابل توجهی را در سطح جهان نشان می¬دهند که در برگیرنده چندین کلاد میتوکندریایی است. خرس قهوه¬ای در پژوهش¬های تبارگیتاشناختی به عنوان یک گونه مدل شناخته می¬شود. از سوی دیگر، جمعیت¬های این گونه در خاورمیانه از جمله ایران در تهدید قرار دارند. با این وجود، هنوز روابط ژنتیکی و تبارگیتاشناختی بین خرس¬های ایران و تبارهای جهانی خرس قهوه-ای در ابهام قرار دارد. در پژوهش حاضر، از تحلیل¬های ژنتیکی شامل ژنوم میتوکندری (614 جفت باز از ناحیه کنترل و 1140 جفت باز توالی کامل ژن سیتوکروم b) و هسته¬ (15 نشانگر ریزماهواره) و همچنین تحلیل¬های زیستگاهی (مطلوبیت زیستگاه و جریان کنونی بین لکه¬های جمعیتی) استفاده شد. بر اساس یافته¬ها، خرس¬های ایران در مقایسه با خرس¬های قهوه¬ای مناطق دیگر جهان تنوع هاپلوتایپی به نسبت زیادی (50 فرد، 26 هاپلوتایپ) را نشان دادند. تحلیل¬های میتوکندریایی، خرس¬های ایران را در یک کلاد مادری کاملاً مجزا از دیگر کلادهای جهانی قرار داد، که دربرگیرنده دو-سه زیرکلاد گیتاشناختی شامل 1) زیرکلاد البرز: خرس¬های ساکن کوه¬های البرز تا ارسباران، 2) زیرکلاد زاگرس: خرس¬های غرب کشور از کوه¬های سهند (آذربایجان شرقی) تا زاگرس جنوبی (کازرون)، و 3) زیرکلاد فارس: خرس¬های ساکن جنوب شرقی زاگرس (مرودشت تا اقلید، استان فارس) است. بر مبنای برآورد زمان¬های واگرایی و الگوهای تبارگیتاشناختی، به نظر می¬رسد خرس¬ قهوه¬ای در حدود 148 هزار سال پیش از کلاد 1 (ساکن اروپای غربی) جدا شده و از طریق ترکیه وارد ایران شده است. یافته¬ها نشان می¬دهد که احتمالاً خرس¬های قهوه¬ای در بزرگترین یخبندان اخیر (LGM) به چندین پناهگاه مجزا در شمال و غرب کشور (یا در مناطق همسایگی) محدود شدند. تحلیل ریزماهواره¬ها، ساختار ژنتیکی ضعیفی را بین زیرکلادهای مادری نشان داد. بر اساس تحلیل¬های ژنتیکی و زیستگاهی، مرز بین استان¬های اردبیل، زنجان و آذربایجان شرقی و از آنجا تا جنوب آذربایجان غربی به عنوان محتمل¬ترین دالان (کریدور) بین خرس¬های شمال و غرب کشور شناسایی شد، که در حاضر شرایط زیستگاهی مطلوبی برای خرس قهوه¬ای ندارد.
- Abstract
- The brown bear populations, contrary to other mobile carnivores, exhibit a worldwide genetic structure in several mitochondrial lineages. On this basis, the species has been used to represent a common phylogeographic model. Populations of the Middle Eastern brown bear, including Iran, are at risk of local extinction. It is therefore vital to identify potential conservation units. Phylogeographic and genetic relationships between the Iranian brown bear and others in the world are still unclear. We used mitochondrial (control region, 614bp; cyt b, 1140bp) and nuclear (15 microsatellite loci) genetic data and habitat variables in our analyses. As compared to other brown bears, the Iranian brown bear presents remarkable haplotype diversity (50 individuals, 26 new haplotypes). Mitochondrial sequence analyses revealed one major previously uncharacterized mtDNA lineage within Iranian brown bears, comprising 2–3 subclades: (i) Alborz, which includes bears from the Alborz and the Arasbaran Mountains; (ii) Zagros, including individuals from the Sahand Mountains (East Azerbaijan province) to the Southern Zagros Mountains (Kazeroun, Fars province); and (iii) Fars, which comprises bears living in the Southeastern Zagros Mountains (Marvdasht-Eqlid, Fars province). The Bayesian phylogenetic analyses indicated that the Iranian brown bear diverged from the western lineage of brown bears (clade 1, Western Europe) about 148000 years BP. It seems that ancestors of Iranian brown bears reached Iran via Turkey, as the most probable migration route. Also, findings likely imply the survival of brown bears in several refugia during the last glacial maximum in (or near) west and north of Iran. The low genetic structure inferred from microsatellite data indicates that gene flow between the populations is maintained through the movements of male brown bears. The border between the provinces of Ardebil, Zanjan and East Azerbaijan and from there to South of West Azerbaijan province is the most l
