عنوان پایان‌نامه
جایگاه پرسش در گفتمان های قرآنی
- رشته تحصیلی
- زبان و ادبیات عرب
- مقطع تحصیلی
- دکتری تخصصی PhD
- محل دفاع
- کتابخانه مرکزی -تالار اطلاع رسانی شماره ثبت: 72100;کتابخانه دانشکده ادبیات و علوم انسانی شماره ثبت: 4254;کتابخانه مرکزی -تالار اطلاع رسانی شماره ثبت: 72100;کتابخانه دانشکده ادبیات و علوم انسانی شماره ثبت: 4254
- تاریخ دفاع
- ۳۱ شهریور ۱۳۹۴
- دانشجو
- طاهره گودرزی
- استاد راهنما
- شهریار نیازی
- چکیده
- از آنجا که پرسش و پرسش¬گری یکی از مقوله های مهم و جاری در ابعاد مختلف تعاملات انسانی است و کمتر رابطه ای در میان مخلوقات وجود دارد که خالی از این پدیده باشد، بنابراین بررسی چنین موضوعی با توجه به موقعیت گفتمانی آنها در کلام وحی که برنامه زندگی ارائه شده برای مخلوقات است، نیازمند مطالعه و تحقیق و تفحص است تا از این طریق، بتوان گوشه ای از اعجاز کلام الله را در بعد نحوه پرسش های مطرح شده از جانب خداوند خطاب به مخلوقات خود را در ناحیه بلاغی و زبانی و محتوایی نشان داد. به همین دلیل تلاش شده است جهان بینی منتقل شده از پرسش های قرآنی و هنر ادب ورزی در کلام در آیات قرآن کریم با توجه به بافت و گفتمان آیات مورد مطالعه قرار گیرد. در این راستا، تئوری گفتمانی کیناوی و نیز مفاهیم پرسش گری مطرح شده در بلاغت جدید مبنای پژوهش حاضر بوده است. در این زمینه با تعیین ملاک هایی جهت محدود نمودن آیات مربوط به حوزه پرسش گری خداوند، ارتباط آنها با جهان بینی انسان، مشخصه های ادب ورزی (مد نظر لوینسون) و مناسبات قدرت میان خالق و مخلوق بررسی شده و نتایجی حاصل شد که اهم آن را می توان اینگونه توضیح داد که خداوند به مثابه پرسش گری بزرگ، مجموعه پرسش های خود را با بافت کلی حاکم بر کلام تنظیم کرده به طوری که در بسیاری از موارد، مراجعه به بافت سایر قسمت های آیه که ممکن است پرسشی هم نباشند ضروری است. در این راستا، گوینده از راهبرد معقول و هدفمندی برای مخاطب قرار دادن شعور و فطرت انسانی استفاده کرده است تا پیام اصلی خود یعنی آموزه¬های توحیدی را منتقل نماید و در این رابطه، نگرشی هنرمندانه به کارکردهای پرسش در زبان داشته و در این میان، فاصله قدرت خود با مخاطب یعنی مخلوق را در این پرسش ها بازنمایی کرده، ملاک های ادب ورزی را در کلام خود رعایت کرده اما محتوا و پیام را فدای حفظ وجهه مخاطب نکرده است. واژگان کلیدی: قرآن کریم، پرسش، پرسش گری، مناسبات قدرت، گفتمان، کیناوی، اون هارجی.
- Abstract
- Considering the fact that as a discursive practice, questioning is typical of any communicative process including the discourse of revelation, it is critical to delve into this discursive device in the verses of the Holy Quran in order to have a deep grasp of the miraculous divine discourse .This sort of research can establish the rhetorical power of the revelation discourse from the perspective of the linguistic theories. Accordingly, in this dissertation, an attempt has been made to study the stylistics of questioning in the Holy Quran within the framework of the discourse theory in order to shed light on both its literary style and the ideology conveyed through it.On this premise, the present dissertation is focused on the stylistics of questioning in the Holy Qoran according to Kinavi's discourse theory and the concepts in the modern rhetorics regarding questioning. The questions under study i were limited to those asked by God from men .The relation of these questions with man's ideology,their literariness (according to Levinson) and the power relations between the Creator (God) and the creature (Man) have been researched.The findings of the research led the researcher to the conclusion that as a questioner, God has arranged his set of questions according to the general context of the Quran discourse, such that it is necessary to refer to the other surrounding verses in order to make a sense of a specific verse and those surrounding verses are not necessarily in question format. Also, it was found that the speaker has adopted a sensible and purposeful strategy to communicate his main message. To this end, he has an artistic view to the functions of questions in the language. In these questions, the power distance between God and men has been represented and the principles of literariness have been observed, but the content and message have not been sacrificed for face-saving of the addressee. Keywords: the noble Quran, questions, question making, power relations, discourse, introgative, Kinneavy, Owen Hargie .
