عنوان پایان‌نامه
نسبت نظری مفهومی آراء وبر با اندیشه های پست مدرن
- رشته تحصیلی
- علوم سیاسی-اندیشه های سیاسی
- مقطع تحصیلی
- دکتری تخصصی PhD
- محل دفاع
- کتابخانه دانشکده حقوق و علوم سیاسی شماره ثبت: LP3854;کتابخانه مرکزی -تالار اطلاع رسانی شماره ثبت: 69378;کتابخانه دانشکده حقوق و علوم سیاسی شماره ثبت: LP3854;کتابخانه مرکزی -تالار اطلاع رسانی شماره ثبت: 69378
- تاریخ دفاع
- ۲۲ تیر ۱۳۹۴
- دانشجو
- علی صالحی فارسانی
- استاد راهنما
- سعید حاجی ناصری
- چکیده
- به طور کلی این رساله به بررسی ظرفیت¬ «خودآئینیِ» زیباشناختی برای به¬چالش کشیدن یا فراروی از منطق «ابزارگرایی» در سه حوزه فرهنگ، علم و سیاست دارد و این بررسی از رهگذر خوانش ارزیابی انتقادی وبر، لیوتار و فوکو از مدرنیته انجام می¬شود، خوانشی که استوار بر روش تاریخ ایده¬های لاوجوی است. هدف تحلیل در این روش این است که چگونگی درآمیختن واحد- انگاره¬های جدانشدنی در چارچوب اندیشه را نشان دهد. در این چارچوب روش¬شناختی است که فرضیه این رساله آزمون می-شود. این فرضیه از این قرار است: «وبر به دلیل ناباوری به قابلیت خودآئینی زیباشناختی به پایداری در برابر منطق ابزارگرایی بسنده می¬کند و در برابر لیوتار و فوکو به دلیل باور به قابلیت خودآئینی زیباشناختی، فراروی از منطق ابزارگرایی در سه حوزه فرهنگ، علم و سیاست را ممکن برمی¬شمرد.» البته فراروی فوکو از منطق «ابزارگرایی» با فراروی لیوتار، متفاوت است. لیوتار برآن است که فراروی، به دستیابی به وضعیت پسامدرن می¬انجامد، ولی فوکو در برابر برآن نیست که امری (از شمار زیباشناختی یا غیرِزیباشناختی) بتواند فراسوی منطق «ابزارگرایی» باشد. وی به فراروی پیوسته از یک منطق «ابزارگرایی» به منطقی دیگر لاور دارد و نمی¬پذیرد که «خودآئینی زیباشناختی» بتواند به وضعیتی پسامدرن بیانجامد. نمود این تفاوت در علم این است که تبارشناسی و دیرینه¬شناسی، چونان جایگزین مطلوب علم مدرن، مولفه¬های پارادایمی تازه¬ای برای مطالعه واقعیت ارائه نمی¬دهد، ولی علم پسامدرنِ لیوتار دربردارنده پارادایمی جایگزین برای مطالعه واقعیت خواهد بود. در حوزه سیاسی نیز نمود این تفاوت این است که دموکراسی رادیکال، چونان جایگزین مطلوب مدرنیته سیاسی، در نگاه لیوتار به پدید آمدن وضعیت پسامدرن می¬انجامد و برای فوکو تنها به¬پرسش گرفتن پیوسته روند ابژه-سازی سوژه محدود خواهد شد.
- Abstract
- In general view, this dissertation generally evaluate capacity of aesthetic autonomy for challenging of logic of “instrumentality” or transgressing from it in three scope of culture, science and politics. This evaluation done through interpretation of Weber`s, Lyotard`s and Foucault`s critical assessment, the interpretation that is based on the method of Lovejoy`s history of ideas. The goal of analysis in this method is that shows: how inseparable unit- ideas amalgamated in thought. The hypothesis that testified in this framework is: “weber because of unbelieving to ability of aesthetic autonomy, knows enough to resistance to logic of “instrumentality”, but Lyotard and Foucauld because of beliving to its ability, knows possible transgressing from the logic of “instrumentality” in three scope. Although Foucault`s view to transgressing is deferent from Lyotard`s. Lyotard belives that transgressing prompts to postmodern condition but Foucault belives to constant challenging of objectification of subject and his finding for desirable alternative in scope of scince and politics, namely genealogy and radical democracy, doesn`t prompt to postmodern condition
