عنوان پایان‌نامه
« بررسی شدت تهاجم و خویشاوند شناسی در بر هم کنش های درون رسته ای کنه های شکارگر Amblyseius swirskii Athias-Henriot ، و Neoseiulus californicus McGregor ، phytoseilus persimilis Athias-Henriot »
- رشته تحصیلی
- حشره شناسی - بیوسیستماتیک کنه‌ها
- مقطع تحصیلی
- دکتری تخصصی PhD
- محل دفاع
- کتابخانه مرکزی پردیس کشاورزی و منابع طبیعی شماره ثبت: 6826;کتابخانه مرکزی -تالار اطلاع رسانی شماره ثبت: 74061;کتابخانه مرکزی پردیس کشاورزی و منابع طبیعی شماره ثبت: 6826;کتابخانه مرکزی -تالار اطلاع رسانی شماره ثبت: 74061
- تاریخ دفاع
- ۲۵ بهمن ۱۳۹۴
- دانشجو
- سمیه حقانی
- استاد راهنما
- آزاده زاهدی گلپایگانی
- چکیده
- چکیده شکارگری درون رسته¬ای هنگامی به وقوع می¬پیوندد که یک شکارگر از شکارگر دیگری با شکار مشترک (رقیب) تغذیه کند. کنه¬های شکارگرAmblyseius swirskii ،Neoseiulus californicus وPhytoseilus persimilis به عنوان عوامل با پتانسیل زیاد در کنترل بیولوژیک کنه¬های تارتن دولکه¬ای مطرح¬اند. اما ضمن کاربرد هم¬زمان این شکارگرها ممکن است برخوردهای مختلفی بین آن¬ها ایجاد شود. در این پژوهش برخی از ویژگی¬های رفتاری از جمله شدت تهاجم، ترجیح شکارگری در حضور و عدم حضور کنه تارتن دولکه¬ای، میزان شکارگری، تخم¬گذاری، زنده¬مانی و پاسخ بویایی ضمن کاربرد هم¬زمان دو گونه شکارگر (اختصاصی در برابر عمومی) ارزیابی شد. نتایج آزمون شدت تهاجم نشان داد هر دو کنه شکارگر عمومی شدت تهاجم بیشتری در مقایسه با شکارگر اختصاصی داشتند. ماده¬های بالغ کنه¬های شکارگر N. californicus و P. persimilis به طور متوسط به مدت (46/7 ±65/39، 38/28±80/227) دقیقه به ترتیب برای حمله و کشتن لاروهای غیرهم¬گونه احتیاج داشتند این زمان برای کنه شکارگر A. swiriskii و P. persimilis 89/2±55/18 و 42/25±70/201 به¬دست آمد. نتایج آزمون ترجیح شکارگری در عدم حضور کنه تارتن به عنوان شکار مشترک نشان داد شکارگرهای عمومی قادر به شناسایی لاروهای هم¬گونه از غیر هم¬گونه بوده و ترجیح آن¬ها به تغذیه از لارو غیر هم¬گونه می¬باشد. در صورت حضور کنه تارتن هر سه کنه شکارگر فیتوزئید ترجیح قابل ملاحظه¬ای را برای تغذیه از لاروهای کنه تارتن از خود نشان دادند. هر سه فیتوزئید میزان شکارگری بیشتری را ضمن تغذیه از تخم و لارو در مقایسه با تخم و پوره سن یکم داشتند. در تمام آزمایش¬ها به جز (P. persimilis ضمن تغذیه از پوره سن یکم هم¬گونه)، هر سه فیتوزئید قادر به تخم¬گذاری بودند. زنده¬مانی کنه شکارگر اختصاصی ضمن تغذیه از تخم هم¬گونه در مقابل غیر هم¬گونه بیشتر بود. گرایش P. persimilis به سمت رایحه القا شده از گیاهان آلوده در آزمون¬های بوسنجی کاملا محسوس بوده و فرومون اعلام خطر شکار برای این شکارگر در درجه دوم اولویت قرار می¬گرفت. در مورد N. californicus، امکان اظهار نظر قطعی در مورد واکنش¬های بوسنجی وجود نداشت. واژه های کلیدی: ترجیح شکارگری، شدت تهاجم، شکارگری، بوسنجی
- Abstract
- Abstract Intraguild predation happens when one predator feed on another in the presence of shared prey (competitor). Predatory mites Amblyseius swirskii, Neoseiulus californicus and Phytoseiulus persimilis (Acari: Phytoseiidae) are considered as potential agents in biological control against tetranychid mites. Coincident presence of these predators might lead to many interactions. Here we have investigated the behavioral characteristics such as aggressiveness and predation preference (in the presence and absence of Tetranychus urticae), alongwith predation rate, fecundity, longevity and olfactory response of general predators compeer special predator. The results of aggression tests showed that of general predator adult females were more aggressive in comparison with specialist ones. Adult female of N. californicus and P. persimilis needed 39.65±7.46 and 227.80±28.38 mins (respectively) to attack and kill the heterospecific larva. The mean estimated attack time of A. swirskii and P. persimilis was estimated as 18.55±2.89 and 201.70±25.42 mins., respectively. The predation preference tests showed that in absence of T. urticae, general predators were able to recognize con/heterospecific larva and a significant more preference for heterospecific larvae while the presence of prey resulted in reverse data. All the predatory mites consumed more prey in the presence of con/heterospecific egg-larva. Both N. californicus and Amblyserius swirskii were able to produce eggs when feeding on all food types, while P. persimilis egg production was recorded just in the presence of protonymphs. The specialist predator longevity was highest when fed on conspecific larvae. P. persimilis was highly attracted towards patches produced HIPV and prey alarm pheromone (Olfactometer) respectively, while N. californicus olfactory response was not such clear. Key words: predation preference, aggressiveness, predation, olfactory
