عنوان پایان‌نامه
طراحی واکسنDNA آنفولانزای طیور
- رشته تحصیلی
- میکروبیولوژی
- مقطع تحصیلی
- دکتری تخصصی PhD
- محل دفاع
- کتابخانه دانشکده دامپزشکی شماره ثبت: 473 ت;کتابخانه مرکزی -تالار اطلاع رسانی شماره ثبت: 51730;کتابخانه دانشکده دامپزشکی - مخزن مرد آباد شماره ثبت: 473 ت
- تاریخ دفاع
- ۰۸ اسفند ۱۳۹۰
- دانشجو
- فرزانه اسدیان
- استاد راهنما
- غلامرضا نیکبخت بروجنی
- چکیده
- آنفلوانزای طیور از جمله بیماریهای ویروسی کشنده در صنعت پرورش طیور و دارای انتشار جهانی است. بسیاری از گونه های پرندگان اهلی و وحشی ممکن است به این بیماری آلوده شوند. برخی از تحت تیپ های ویروس آنفلوانزای طیور مانند H5N1، H7N7 و H9N2 بالقوه می توانند به انسان انتقال یابند. به دلیل امکان ظهور تحت تیپ های مذکور در محیطهای پرورش طیور و خطر اپیدمی و پاندمی متعاقب آن، طراحی واکسنی همگانی بر علیه انفلوآنزای A اهمیت مییابد تا بتواند بر علیه همه تحت تیپ ها ایمنی مناسبی ایجاد کند. واکسنهای طراحی شده بر اساس پپتید بسیار حراست شده M2e ویروس آنفلوانزا قادر به ایجاد دامنه وسیعی از ایمنی علیه سویه های مختلف ویروس بوده و به عنوان کاندید قابل قبولی در طراحی واکسن همگانی آنفلوانزا مورد توجه قرار دارد. از آنجایی که این پپتید تنها از 24 اسیدآمینه تشکیل یافته، لازم است جهت افزایش قدرت ایمنی زایی آن اقداماتی مناسب صورت گیرد. از جمله این موارد همراه کردن این پپتید با قسمت C انتهایی پروتئین شوک حرارتی 70 (Hsp70 C terminal) مشتق از باکتری مایکوباکتریوم توبرکلوزیس است، زیرا ثابت شده است که پروتئینهای شوک حرارتی به عنوان یاورهای طبیعی نقش مؤثری در تحریک ایمنی سلولی و هومورال ایفا می کنند. در این تحقیق از پلاسمید pcDNA 3.1 حامل قطعه کد کننده M2e-Hsp70 C-terminal به منظور ایمنی زایی ژنتیکی جوجه های عاری از پاتوژن استفاده و سعی شد تا روش جدیدی از انتقال پلاسمید نوترکیب مورد بررسی قرار گیرد. این روش، روش دهانی ایمنی زایی و معرفی مستقیم پلاسمید به بافتهای مخاطی و در نتیجه افزایش امکان تحریک سلولهای عرضه کننده آنتی ژن است. پس از الکتروترانسفورماسیون وکتور مورد نظر در حامل باکتریایی سالمونلا تیفی موریوم تخفیف حدت یافته، این باکتریها به گروهی از جوجه های عاری از پاتوژن خورانده شد. ایمنی هومورال و سلولی ناشی از ایمن کردن ژنتیکی جوجه ها به ترتیب با روشهای الایزا و سنجش تکثیر لنفوسیتهای T ارزیابی گردید. در مقایسه این دو روش می توان اینگونه نتیجه گیری نمود که روش تزریقی بطور مؤثرتری باعث تحریک لنفوسیتها و ترشح آنتی بادیهای جریان خون می گردد.
- Abstract
- Influenza A viruses infect humans and a wide range of animals like pigs, horses, wild mammals and birds. There is a potential threat of bird to human transmission of some subtypes of avian influenza viruses like H5N1, H7N7 and H9N2. The spread of endemic influenza infections in poultry flocks around the world and the consequent risk for occurrence of influenza pandemics and epidemics highlights the necessity to design a universal influenza vaccine which elicits immunity against different influenza virus strains. One of the most highly conserved peptides in influenza virus is a 23-amino acid extracellular domain of M2 protein, known as M2e. M2e presents on the surface of influenza virus alongside hemagglutinin (HA) and neuraminidase (NA). Unlike HA and NA, M2e is highly conserved among different subtypes of influenza A viruses. This makes M2e an attractive target for designing of influenza vaccines. Since M2e peptide sequence is only 23 amino acids long, there is some doubt about the immunogenicity of this short peptide. Highly conserved heat shock proteins as immunologic adjutants could mediate effective cross priming of short peptides and hence improve the potency of M2e-based vaccines. HSP70 is a member of heat shock protein family and according to several studies mycobacterial HSP70 has some immunomodulatory roles by stimulation of monocytes and dendritic cells. It has been shown that the C-terminal portion (amino acids 359-610) of Hsp70 has adjuvancity properties and stimulates the maturation of dendritic cells. Linkage of M2e peptide to an appropriate carrier such as C-terminal domain of Mycobacterium tuberculosis HSP70 (HSP70 359–610 or HSP70 C-terminal) could enhance its immunogenicity and improve the potency of M2e-based influenza vaccines. We employed pcDNA3.1-M2e-Hsp70C-terminla construct for DNA immunization of SPF chickens. Beside conventional method of IM injection of construct we examined mutant Salmonella Typhimurium as bacterial carrier for plasmid DNA. For this purpose mutant bacteria were transformed with mentioned construct and then orally administered in SPF chickens. This method elicits mucosal, cellular and humoral immunity via stimulation of submucosal APCs. Induction of cellular and humoral immunity against M2e peptide was examined by MTT and ELISA assays respectively; also the two methods of genetic immunization, IM injection and oral administration, were compared.
