عنوان پایان‌نامه
مقایسه وضعیت آلودگی به ارگانیسم های هلیکو باکتری و تفریق آنها از گونه های وولینلا wolinella در دهان سگهای مبتلا به بیماری پریودنتال سگهای سالم
- رشته تحصیلی
- دامپزشکی
- مقطع تحصیلی
- دکتری عمومی
- محل دفاع
- کتابخانه دانشکده دامپزشکی شماره ثبت: 3474;کتابخانه مرکزی -تالار اطلاع رسانی شماره ثبت: 60884;کتابخانه دانشکده دامپزشکی - مخزن مرد آباد شماره ثبت: 3474
- تاریخ دفاع
- ۳۱ شهریور ۱۳۹۲
- دانشجو
- نگار نوروزی لرکی
- استاد راهنما
- تقی زهرائی صالحی, شهرام جمشیدی
- چکیده
- علاوه بر هلیکوباکتر پیلوری که در انسان در ایجاد گاستریت و آدنوکارسینومای معدی نقش دارد، ارگانیسم های هلیکوباکتری غیر پیلوری حیوانی نیز در بروز عوارض گوارشی با شدت کمتر در انسان مطرح می باشند. آلودگی های ناحیه دهان نه تنها می توانند در بروز آلودگی های محیطی موثر باشند بلکه ممکن است در عود آلودگی های معدی پس از درمان های آنتی بیوتیکی که با هدف ریشه کنی ارگانیسم های هلیکوباکتری صورت می گیرد نیز موثر باشند. طبق بررسی هایی که در این زمینه انجام شده آلودگی های ناحیه دهان بسیار زیاد و قابل مقایسه با آلودگی های معده ای بوده است، هر چند ارتباط دقیقی بین آلودگی های این دو ناحیه وجود نداشته است. علاوه بر آن، در تحقیقات اخیر به دلیل شباهت های ژنتیکی، بخشی از آلودگی های هلیکوباکتری را به ارگانیسم های وولینلایی مربوط دانسته اند. لذا مطالعه حاضر با هدف تشخیص و مقایسه آلودگی های هلیکوباکتری و وولینلایی در ناحیه دهان سگ های سالم و مبتلا به بیماری پریودنتال انجام شد. در این مطالعه، 62 سگ خانگی از نژادهای کوچک با سن بالای 6 سال، با معاینات بالینی در 2 گروه 31 تایی مبتلا به بیماری پریودنتال و سالم قرار گرفتند. سپس نمونه های بزاقی و پلاک های دندانی جمع آوری شد. به کمک روش PCR وضعیت آلودگی در سطح جنس وولینلا، جنس هلیکوباکتر و سه گونه پیلوری و هیلمنی و فلیس مورد مطالعه قرار داده شد. بر اساس نتایج این مطالعه، میزان باکتری وولینلا در گروه مبتلا به بیماری پریودنتال 32/90 % و در گروه سالم 16/45 % و هم چنین آلودگی در سطح جنس هلیکوباکتر نیز به ترتیب 87/83 % و 61/51 % بود. در هیچ کدام از موارد، آلودگی به گونه پیلوری مشاهده نشد. گونه فلیس فقط در گروه مبتلا به بیماری پریودنتال به میزان 76/9 % دیده شد و در گروه سالم وجود نداشت. همچنین فراوانی گونه هیلمنی در گروه سگ های مبتلا به بیماری پریودنتال و سالم به ترتیب 25/32 % و 03/29 % بود. هم چنین به منظور تایید تشخیص، تعدادی از نمونه های مثبت هلیکوباکتر فلیس و وولینلا برای توالی یابی به آزمایشگاه رفرانس ارسال گردید. توالی های DNA با استفاده از آغازگر پیشرو و پسرو با استفاده از نرم افزار استخراج شدند. نتایج توالی یابی با استفاده از نرم افزار پیرایش، هم ردیف و بلاست شد، هم چنین درخت تکاملی نیز به روش اتصال همسایه بر اساس توالی نوکلئوتیدی رسم گردید. پس از پیرایش نتایج توالی یابی، نتایج بلاست و درخت فیلوژنی حاکی از شباهت بسیار زیاد توالی ها به توالی های مشابه آنها از باکتری هلیکوباکتر فلیس و وولینلا بود. بر این اساس میزان آلودگی به ارگانیسم های وولینلایی بسیار بیشتر از ارگانیسم های هلیکوباکتریایی بود، اما کماکان ناحیه دهان می تواند محلی برای انتقال آلودگی هلیکوباکتریایی باشد. حضور گونه های فلیس و هیلمنی در ترشحات دهانی و این که طبق مطالعات، تعداد زیادی از افرادی که مبتلا به گونه های غیر پیلوری هستند با حیوانات در ارتباط بودند، محوطه دهانی سگ ها شاید بتواند به عنوان منبع انتقال هلیکوباکتر های غیر پیلوری مطرح باشد. اگر چه، میزان آلودگی ارگانیسم های وولینلایی و هلیکوباکتریایی در مبتلایان به بیماری پریودنتال بیشتر بود، با این حال به منظور بررسی نقش بیماری زایی این ارگانیسم ها در محوطه دهان نیاز به مطالعات بیشتر است.
- Abstract
- Helicobacter pylori is the most important species infecting human cause gastritis and adenocarcinoma, although other non-pylori organisms (GHLOs) make milder dyspeptic disease. Oral infection can lead to not only environmental disease but also may be important in recurrent gastrointestinal infections after antibiotic therapy aimed at eradicating Helicobacter organisms. According to recent studies, infection of Helicobacter organisms in mouth is comparable with stomach, but exact relationship between these two areas is under question. In addition, recent researches due to genetic similarity, part of Helicobacter infection related to Wolinella organisms. It was the goal by this study to investigate role of the oral cavity as a reservoir of Helicobacter Spp. and Wolinella Spp. in saliva and dental plaque from healthy dogs and dogs suffered from periodontal disease. In current study, 62 pet dogs aged more than 6 years from small breeds were selected. Periodontitis was confirmed by thorough clinical examinations with good lightening. During conscious oral check-up a preliminary generalized assessment of the periodontal health performed. Under general anesthesia a periodontal probe was pointed perpendicular to each teeth and gently run along them at the gingival margin. Each tooth were evaluated at a minimum of 8 locations. Above normal sulcal depth (0-3 mm) were considered pathological as periodontitis. Then oral secretion and dental plaques were collected. PCR method applied with specific primers of Wolinella and Helicobacter genus and species H. pylori, H. heilmannii and H. felis. According to the result of this study, infection rate of Wolinella Spp. was 90.32% and 45.16% in periodontal and healthy groups, respectively. Also infection rate of Helicobacter genus was 83.87% and 51.61%, respectively. According to species-specific PCR, H. pylori was not detected in any sample in both groups. The prevalence of H. felis infection in dogs with periodontitis was 9.76%, but none of the healthy animals were infected with this species. Infection rate of H. heilmannii in dogs with periodontal disease was 32.25% and in healthy dogs was 29.03%. In order to confirm the PCR results, positive samples of H. felis and Wolinella were sent to reference laboratory for sequencing. The DNA sequences obtained with forward and reverse primers were extracted from sequences by use of computer software, and the same software was used to align contiguous sequences. The identity of partial 16S rDNA sequences was determined by comparison with data from an online database and a bioinformatic search tool. Phylogenetic analyses were conducted by use of the neighbor-joining method in a software program. BLAST results and phylogenetic analysis showed highest homology of samples sequences to the other sequences of these bacterias in online database. According to these result, infection rate of Wolinella Spp. was significantly higher than Helicobacter Spp., but oral cavity should still be considered as an important route of transmission for Helicobacteriaceae. A small percentage (approximately 0.25-1.7%) of human patients suffering from gastric disorders have been diagnosed with gastric Helicobacter of pet dogs. Contact with dogs, cats and pigs has been determined to be a risk factor for human non-pylori Helicobacter Spp.. While the mode of acquisition of non-pylori Helicobacter Spp. by people has not been determined, it has been suggested that licking by a pet could be a possible transmission route. On the other hand based on previous study Wolinella Spp. rather than Helicobacter Spp. were the prominent Helicobacteriaceae in the oral cavity of dogs, apparently not a zoonotically important reservoir of Helicobacter Spp. However presence of Helicobacter and Wolinella in periodontal group were significantly higher than healthy dogs, more investigations needed to scrutinize pathogenicity of these organisms in oral disease.
