عنوان پایان‌نامه
مطالعه سطوح خونی آهن متعاقب تجویز خوراکی اکسید آهن و نانو ذره اکسید آهن در خرگوش
- رشته تحصیلی
- دامپزشکی
- مقطع تحصیلی
- دکتری عمومی
- محل دفاع
- کتابخانه دانشکده دامپزشکی شماره ثبت: 3495;کتابخانه مرکزی -تالار اطلاع رسانی شماره ثبت: 62394;کتابخانه دانشکده دامپزشکی - مخزن مرد آباد شماره ثبت: 3495
- تاریخ دفاع
- ۲۹ بهمن ۱۳۹۲
- دانشجو
- ریحانه خیری
- استاد راهنما
- محمدکاظم کوهی, گودرز صادقی هشتجین
- چکیده
- مقدمه: آهن یکی از فروانترین فلزات روی زمین است که برای فیزیولوژی طبیعی موجودات زنده لازم و جزء مهمی از برخی پروتئینها، آنزیمها و از اجزای ضروری هموگلوبین و میوگلوبین می باشد. در کمبود آهن، اریتروسیتهای کوچک با محتوای هموگلوبین کم تشکیل می شود. برای درمان این نوع کمخونی از نمکهای آهن استفاده میشود. در سالهای اخیر نانوفناوری سبب پیشرفت ناگهانی در صنعت شده است و استفاده از ترکیبات نانو از جمله ذرات آهن در صنعت و بهداشت رو به افزایش است و به منظور درمان کمخونی، تصویربرداری، تشخیص برخی بیماریها و درمان بعضی انواع سرطانها استفاده می شود. با این حال، اطلاعات چندانی در باره توکسیکوکینتیک و فارماکوکینتیک مقایسه ای املاح مختلف آهن از جمله نانو اکسید آهن وجود ندارد. هدف از طرح حاضر مطالعه تاثیر ذرات نانو اکسید آهن (NIO) خوراکی روی وضعیت آهن سرم و مقایسه آن با اکسید آهن معمولی (CIO) و سولفات آهن (ISF) به عنوان یک ملح مرجع بوده است. مواد و روش ها: در این مطالعه ?? سر خرگوش نر بالغ آلبینو به صورت تصادفی در چهار گروه پنج تایی طبقه بندی شدند. در کلیه حیوانات ابتدا خونگیری زمان صفر از ورید (مارژینال گوش یا وداج گردن) انجام شد و سپس یکی از ترکیبات SIF، CIO و NIO با دوزاژ mg/kg10 به صورت خوراکی با کمک گاواژ تجویز گردید. در گروه شاهد از حلال (آب) با همان حجم استفاده شد. یک ساعت پس از تجویز، مجدداً خونگیری انجام شد. نمونه های خون در درجه حرارت اتاق به مدت ?? دقیقه نگهداری و سپس سرم آنها جدا گردید. سرم ها بر روی یخ نگهداری و به آزمایشگاه منتقل گردید. مقدار آهن خون و نیز TIBC به روش روتین آزمایشگاهی با استفاده از اتوآنالایزر اندازه گیری شد. یک هفته بعد، آزمایش فوق به همان ترتیب ولی با دوز بالاتری از ترکیبات آهن (mg/kg30) تکرار شد. داده های حاصل با بهره گیری از آنالیز واریانس یکطرفه و آزمون بونفرونی مورد بررسی قرار گرفت. نتایج: در حالی که در گروه شاهد میزان آهن سرم مقداری کاهش از خود نشان داد، ISF، CIO و NIO هر سه در هر دو دوزاژ mg/kg ?? وmg/kg ?? مقدار آهن خون را به طور نسبی و با ترتیب زیر افزایش دادند: SIF < CIO = NIO. از نظر تغییرات در میزان TIBC، با دوزmg/kg 10، ISF مقدار آن افزایش، در گروه CIO بدون تغییر و در سایر گروه ها کاهش نشان داد و در این رابطه ISF مناسبترین ترکیب تشخیص داده شد. افزایش غلظت خونی آهن متعاقب تجویز املاح آهن رابطه مستقیمی با دوزاژ آنها داشت به نحوی که ضریب رگرسیون (r) در مورد ISF معادل ???/?، در مورد CIO معادل ???/? (031/0=P) و در مورد NIO معادل ???/? بود. رابطه مستقیم بین دوز تجویز و تغییرات TIBC در مورد ISF (با ضریب همبستگی???/?) و CIO (با ضریب همبستگی???/?) قابل توجه اما غیر معنی دار و در مورد NIO (با ضریب همبستگی???/?) ضعیف بود. بین تغییرات در میزان آهن خون و TIBC نیز به نوعی همبستگی مشاهده شد که اوج این رابطه به صورت معنی دار در تجویز NIO با ضریب همبستگی ???/?بود (041/0=P). نتیجه گیری: از این پژوهش نتیجه گرفته شد که تفاوت چندانی بین ترکیب نانو و معمولی اکسید آهن از نظر تاثیر روی پارامترهای آهن خون در مدل خرگوش وجود ندارد و در مقایسه با هر دو ترکیب فوق، سولفات آهن که بطور معمول به عنوان داروی مکمل استفاده میشود تاثیر بالاتری در افزایش آهن خون داشت.
- Abstract
- Introduction: Iron is one of the most widely spread metals on the earth. It is necessary for the normal physiology of the living organisms and is an important part of many proteins and enzymes as well as an essential part of hemoglobin and myoglobin. In case of iron deficiency, small erythrocytes with insufficient hemoglobin content are formed. Iron salts are applied for the therapy of this sort of anemia. During recent years, nanotechnology has caused a sudden progress in various industries, and applications of nano particles, including nano compounds of iron, is increasing in industry and health sectors. Nano particles of iron oxide with their unique characteristics are used for anemia treatment, radiography, diagnosis of some diseases and therapy of some malignancies. Nevertheless, there is not enough information over the comparative toxicokinetics and pharmacokinetics of nano particles of iron. The present study aimed to evaluate the effect of oral nano iron oxide (NIO) on serum iron status in comparison to that of conventional iron oxide (CIO), and iron sulfate (ISF) as a reference salt. Materials & Methods: 20 adult, albino NZ rabbits were randomly divided into 4 groups of 5 each. In all animals, blood samples were taken from either marginal or jugular veins just before oral administration of ISF, CIO or NIO at a dosage of 10 mg/kg. Control group received the vehicle (water). One hour later, another blood sample was taken. blood samples were kept at room temperature for 30 min and then the serum were separated. Serum samples were kept on ice and transported to the laboratory for the measurement of serum iron and TIBC with routine methods. 1 week later, the same experiment was repeated with a higher dosage of iron compounds (30 mg/kg).Data were analysed using ANOVA and Bonferroni tests. Results: While there was a decrease in iron levels in control group during the experiment, ISF, CIO and NIO in both 10 and 30 mg/kg partially increased the iron levels; The order of the efficacy was as follows: ISF > CIO = NIO. In respect to TIBC alterations, in low dose of ISF group it was elevated, in CIO group it was not changed but in all other control and treated groups it was decreased. There was a considerable correlation between the dosage of iron compounds with the elevation of blood iron as shown by regression index (r): ISF (r=0.918), CIO (r=0.999, p=0.031) and NIO (r=0.963). Correlation between the dosages of ISF and CIO with TIBC alterations was strong (r=0.976) but insignificant and that of NIO was poor (r=0.666). There was also a correlation between alterations of serum iron and TIBC, reaching the level of significance in NIO treated animals (r=0.959, p=0.041) Conclusions: From the finding of this project it was concluded that there was no considerable difference between CIO and NIO on iron parameters in the rabbit as an experimental animal model. In comparison to these substances, ISF, which is routinely used as a supplementary drug, has a better effects on iron levels.
