عنوان پایان‌نامه
مطالعه تغییرات هیستومورفومتریک معده و دوازدهه موش سوری
- رشته تحصیلی
- دامپزشکی
- مقطع تحصیلی
- دکتری عمومی
- محل دفاع
- کتابخانه دانشکده دامپزشکی شماره ثبت: 3432;کتابخانه مرکزی -تالار اطلاع رسانی شماره ثبت: 57905;کتابخانه دانشکده دامپزشکی - مخزن مرد آباد شماره ثبت: 3432
- تاریخ دفاع
- ۱۷ دی ۱۳۹۱
- دانشجو
- ریحانه هوشمندعباسی
- استاد راهنما
- زهرا طوطیان, محمدتقی شیبانی
- چکیده
- آسپارتام یکی از شیرین کننده های سنتتیک می باشد که در طی چند دهه اخیر به طور گسترده ای در مواد غذایی به عنوان جایگزین قند مورد استفاده قرار گرفته است و می گیرد. هدف از این مطالعه بررسی اثرات دوزهای متفاوت آسپارتام در تغییرات هیستولوژیک و هیستومورفومتریک معده و دوازدهه در موش سوری است. در این تحقیق 24 سر موش سوری ماده نژاد Balb/C در سن 21 روزگی انتخاب، وزن اولیه آن ها تعیین و به صورت تصادفی به سه گروه تجربی و یک گروه کنترل 6 تایی تقسیم شدند. موش های گروه های تجربی آسپارتام را به روش گاواژ به ترتیب به میزان 100، 200 و400 میلی گرم به ازای هر کیلوگرم وزن بدن به مدت 42 روز و موش های گروه کنترل فقط آب مقطر را به همان روش دریافت نمودند. در پایان دوره آزمایش، موش ها مجددا وزن گیری شده و سپس توسط کلروفرم بیهوش شدند. پس از باز کردن حفره ی شکم، از معده و دوازدهه موش ها، مقاطع بافتی تهیه و به روش H&E رنگ آمیزی گردید و پس از مطالعه بافت شناسی، با فتومیکروسکوپ مجهز به نرم افزار Axiovision داده های هیستومورفومتریک، جمع آوری گردید. نتایج به دست آمده در مطالعه بافت شناسی نشان داد که با استفاده از دوز 100 میلی گرم در بخش غیرغده ای معده تغییر بافتی خاص مشاهده نگردیده است ولی در بخش غده ای در هم ریختگی سطح مخاط معده از قبیل اختلالاتی در کفت های معدی و تخریب اپیتلیوم سطح مخاط در برخی از نواحی معده مشاهده می گردد. در این دوز، ساختمان مخاطی دوازدهه نیز دستخوش تغییرات کمی در سطح اپیتلیوم مخاط گردیده که شامل تحلیل بافتی قسمت رأسی برخی از کرک ها از جمله تخریب سلول های استوانه ای و جامی بخش رأسی کرک ها و بافت همبند سست پارین مجاور آن ها می باشد. در دوز 200 میلی گرم میزان اختلال تخریب بافتی به ویژه در بخش غده ای معده بسیار وسیع بوده ، به طوری که در هم ریختگی نظم اپیتلیوم مخاط و کفت های معدی همراه با تخریب زیاد بافت پوششی سطح مخاط و کفت ها در بیش تر نواحی معده مشاهده می-گردد. این اختلالات حتی در نیمه بالایی غدد معدی نیز مشهود بوده که شامل تخریب بسیاری از غدد معدی همراه با تحلیل سلول های اصلی و مرزنشین نیز می باشد. تغییرات ایجاد شده در دوازدهه نیز با استفاده از دوز 200 میلی گرم شامل تحلیل رفتن وسیع بخش های بالایی کرک های روده ای شامل تخریب و از بین رفتن سلول های استوانه ای و جامی اپیتلیوم سطح مخاط و کریپت ها همراه با بافت همبندی پارین نواحی مربوطه می باشد. علاوه بر اختلالات فوق، به هم چسبیدگی کرک-های دوازدهه در برخی از نواحی آن نیز مشاهده می گردد. با استفاده از دوز 400 میلی گرم، اگرچه در بخش غیرغده ای معده تغییر خاصی ایجاد نشده است ولی اختلالات ایجاد شده در مخاط بخش غده ای معده (البته با وسعت کم تر از دوز قبلی) شامل اختلال و بی نظمی سلولی در اپیتلیوم سطح مخاط و همچنین غدد معدی موجود در پارین مخاط می باشد. تغییرات ایجاد شده در دوازدهه نیز محدود به تخریب و تحلیل سلول های اپیتلیوم سطح مخاط شامل بخش رأسی کرک ها و قسمت بالایی کریپت ها می باشد. با توجه به تغییرات مشاهده شده از نتایج دوزهای مختلف، چنین به نظر می رسد که در دوز 200 میلی گرم میزان تخریب بافتی و تحلیل رفتن سلول ها و ساختارهای مخاط و غدد در معده و دوازدهه نسبت به دوزهای 100 و 400 میلی گرم بر کیلوگرم وزن بدن بیش تر بوده باشد. در نتایج تغییرات هیستومورفومتریک معده در گروه های تجربی و گروه کنترل، مشخص گردید که ضخامت مخاط معده، در همه گروه های مصرف کننده آسپارتام، افزایش معنی داری نسبت به گروه کنترل دارد )05/0 >P ). هم چنین ضخامت عضلات معده و فراوانی کرک های دوازدهه در گروه مصرف کننده آسپارتام در دوز 200 میلی گرم بر کیلوگرم وزن بدن افزایش معنی داری را نسبت به گروه های دیگر نشان داد )05/0 >P ). به علاوه ارتفاع کرک های دوازدهه در گروه مصرف کننده آسپارتام در دوز 200 میلی گرم بر کیلوگرم وزن بدن افزایش معنی داری را نسبت به گروه کنترل و گروه مصرف کننده آسپارتام در دوز 100 میلی گرم نشان داد )05/0 >P ). هم چنین عرض کرک های دوازدهه، عرض راس کرک های دوازدهه، عرض وسط کرک های دوازدهه و عرض قاعده ی کرک های دوازدهه در همه گروه های مصرف کننده آسپارتام، کاهش معنی داری را نسبت به گروه کنترل نشان داد )05/0 >P ). قابل ذکر است که ضخامت مخاط دوازدهه و فراوانی کرک های دوازدهه تحت تاثیر آسپارتام با دوز 200 میلی گرم به ازای هر کیلوگرم وزن بدن، کاهش معنی داری را نسبت به گروه کنترل و گروه مصرف کننده ی آسپارتام در دوز 100 میلی گرم نشان می دهد )05/0 >P ). به علاوه ضخامت عضلات دوازدهه در گروه های مصرف کننده آسپارتام با گروه کنترل اختلاف معنی داری نداشت. از بررسی اثر اسپارتام بر مخاط و عضلات دیواره معده در این مطالعه چنین استنباط می شود که این ماده می تواند نقش حفاظتی بر معده داشته باشد و شاید جهت مقاومت مخاط معده در برابر آسپیرین بتوان از این ماده استفاده نمود ولی به دلیل کاهش آنزیم های موثر بر رادیکال های آزاد برابر تحقیقات انجام شده در مصرف آن می بایستی دقت زیاد به عمل آورد. به علاوه به علت تشابه نتایج با افزایش سن، کودکان دیابتیک می توانند بیش تر در معرض خطر باشند. از طرفی با توجه به کاهش ضخامت مخاط روده و کاهش در ارتفاع و ضخامت کرک ها و در نتیجه ریز کرک ها و در نتیجه اختلال در جذب مواد غذایی و عدم تجزیه بعضی از مواد به دلیل کاهش کرک ها و در نتیجه آنزیم های موثر در تجزیه مواد غذائی از مصرف آنها به صورت مزمن و طولانی مدت خصوصا در کودکان تا حد امکان جلوگیری به عمل آورد.
- Abstract
- Aspartame is one of the synthetic sweeteners that has been used widely during the last decade.The objective of this study is surveying the effects of different doses of Aspartame on morphometric and histomorphometric changes in stomach and duodenum of surri mice. In this study a total of 24 female surri mice, Balb/C ,at the age of 21 were selected,their primary weight was obtained and were randomly divided into three experimental groups and one control group of six mice. The experimental groups received Aspartame as gavage method at the doses of 100, 200 and 400 mg/kg body weight for 42 days respective and the control group received only distilled water as the same method. At the end of the period , the mice were weighed and anesthetized by chloroform. After opening the abdominal cavity, stomach and duodenum of the mice, tissue sections were prepared and were stained with H & E, and after histological study, the histomorphometric data were collected by a photomicroscope equipped with Axiovision software. The results showed that by using the dose of 100mg, there was not a particular histologic changing in non-glandular part of the stomach, but in the glandular part same disorders on surface mucosa are observed. Also, duodenal mucosa especially the columnar and goblet cells of the villi, was partially degenerated . With the dose of 200mg, more disorders at the mucosal and glandular areas at the stomach including degeneration of chief and parietal cells, as well as some disorders in duodenal villi and cells and also adhesion of the villi, were observed. Using the dose of 400 mg, although no particular changes were present in non-glandular portion of the stomach, the glandular stomach and also duodenum were involved in disorders at the mucosal and cellular level, but more limited than the previous dose. Regarding to the observed changes resulted from different doses, it seems that with the dose of 200mg, the rate of tissue destruction and cellular degeneration in stomach and duodenum compared with the dose of 100mg and 400mg, to be more expanded. In the result of histomorphometric changes of the stomach in experimental and control groups it was indicated that the thickness of gastric mucosa in all Aspartame receiving groups was significant increased compared with the control group (P < 0.05). Also the thickness of the musculature of the stomach and also the number of the duodenal villi in Aspartame consuming groups at the dose of 200mg showed a significant increasing compared with the other groups (P < 0.05). Besides, the height of villi showed significant increasing in 200mg compared with the dose of 100mg and the control group (P < 0.05). Also the width of the villi totally decreased significantly in all Aspartame consumed groups compared with the control group (P < 0.05). The thickness of duodenal mucosa and abundance of intestinal villi showed a significant decreasing at the dose of 200mg compared with control group , and with the dose of 100mg (P < 0.05). Also the thickness of duodenal musculature in the Aspartame consumers did not show any significant difference compared with the control group. Regarding to the effect of Aspartame on the mucosa and stomach musculature in this study it is concepts that it might have a protective role on the stomach and perhaps it should be concluded that for resistance of its mucosa against Aspirin it can be used. But due to decreasing the effective enzymes on free radicals , according to some studies, its usage should be carefully limited. Also due to similar results with increasing the age, the diabetic children could be more at risk. On the other hand considering the deduction in the thickness of intestinal mucosa and decreasing of heights and thickness of villi and microvilli and consequently mal absorption due to shortening the villi, consuming Aspartame for long periods of time especially in children should be avoided.
