عنوان پایان‌نامه
استفاده از رژیم ها درمانی پیشین ولی جدید برای مقابله با مسمومیت حاد ناشی از سیانور در مدل حیوانی موش سوری
- رشته تحصیلی
- دامپزشکی
- مقطع تحصیلی
- دکتری عمومی
- محل دفاع
- کتابخانه دانشکده دامپزشکی شماره ثبت: 3431;کتابخانه مرکزی -تالار اطلاع رسانی شماره ثبت: 62377;کتابخانه دانشکده دامپزشکی - مخزن مرد آباد شماره ثبت: 3431
- تاریخ دفاع
- ۰۶ دی ۱۳۹۱
- دانشجو
- الناز پریشانیان
- استاد راهنما
- محمدکاظم کوهی, گودرز صادقی هشتجین
- چکیده
- مسمومیت با مشتقات سیانیدی با منشأهای مختلف از جمله گیاهان از موضوعات مهم در درمان شناسی پزشکی و دامپزشکی محسوب میشود. پروتکل های درمانی محدود از یک سو و بروز بسیار سریع عوارض منجر به مرگ در انسان و حیوان باعث شده است تا این نوع مسمومیت در ذهن عموم از حادترین و مهلک ترین مسمومیت ها تلقی گردد. با توجه به موارد فوق، به نظر میآید که استراتژی های درمان اورژانسی ترکیبی جدیدی باید طراحی، آزمایش و اجرا گردند که با قاطعیت بیشتر منجر به نجات جان بیماران در مسمومیت حاد با سیانور گردند. علایم مسمومیت با سیانید: علایم مسمومیت بلافاصله پس از تجویز سدیم سیانید (در عرض 4-3 دقیقه) ظاهر می گردد. این علایم با هیجان، بیقراری، تنفس نامنظم، سریع و سخت، تنفس منقطع و با دهان باز مشخص می گردد. لثه، صلبیه و غشاهای مخاطی به رنگ قرمز تیره (یا قرمز روشن) در می آیند. ابتدا تکان های عضلانی دیده می شود که متعاقباً به تشنجات کلونیک تبدیل می گردند. مرگ در اثر نارسائی تنفس و جلوگیری از مصرف اکسیژن توسط بافتها حادث می گردد. تحقیق حاضر بر روی 100 قطعه موش سوری نر در 2 فاز بصورت ذیل انجام گردید: فاز اول (مرحله پایلوت): 5 گروه 3 تایی که هر گروه دوز متفاوتی از سیانید را دریافت میکند و هدف از آن تعیین دوزاژی است که ضمن داشتن اثر قاطع، فرصت کافی برای مشاهده علایم و درمان احتمالی را به محقق بدهد. فاز دوم (مرحله اصلی): 10 گروه 6 تایی از موش ها که مواد شیمیایی و داروهای گفته شده را دریافت می نمایند: 1) گروه شاهد منفی: سرم فیزیولوژی 2) گروه شاهد مثبت (مسموم): سیانید سدیم 3) گروه های درمان (مسموم درمان شده): علاوه بر سیانید سدیم مواد زیر را دریافت می کنند: گروه A000: آنتی دوت (نیتریت سدیم + تیوسولفات سدیم) گروه AD00: آنتی دوت + دیازپام گروه AN00: آنتی دوت + نئوستیگمین گروه AX00: آنتی دوت + دوکساپرام گروه ADN0: آنتی دوت + دیازپام + نئوستیگمین گروه ADX0: آنتی دوت + دیازپام + دوکساپرام گروه ANX0: آنتی دوت + نئوستیگمین + دوکساپرام گروه ADNX: آنتی دوت + دیازپام + نئوستیگمین + دوکساپرام از لحظه تزریق سیانید سدیم در حیوانات، میزان مرگ و میر حیوانات، وضعیت عمومی حیوان، بروز تشنج، بروز سیانوز، مدت زمان زنده مانی پس از تزریق سیانید سدیم به مدت 120 دقیقه مورد بررسی و درجه بندی قرار گرفت سپس برروی نتایج بدست آمده آنالیز آماری داده ها به صورت میانگین و خطای معیار میانگین ارائه شده اند و برای مقایسه بین گروههای مختلف بسته به تعداد گروهها از آزمونهای Unpaired Student's t test، آنالیز واریانس یکطرفه همراه با آزمون بونفرونی استفاده گردید. برای معنی دار تلقی کردن تفاوت بین گروه های مختلف و نیز ارتباط بین پارامترها، هر گاه که مقدار P از 0.05 کمتر بود، تفاوت معنی دار تلقی گردید. بر اساس نتایج بدست آمده، تجویز همزمان دیازپام یا دوکساپرام اثرات ضد تشنجی آنتی دوت کلاسیک را به صورت ممانعت از تشنج یا به تعویق انداختن آن تقویت نمود و ترکیب هر دو دارو تشنج را بطور کامل متوقف کرد. دوکساپرام به تنهایی یا در ترکیب با داروهای دیگر اثر مهاری قابل توجهی بر بروز سیانوز به دنبال داشت. دیازپام و دوکساپرام به تنهایی یا در ترکیب با یکدیگر از مرگ کلیه حیوانات در دو ساعت پس از شروع مسمومیت بطور کامل ممانعت کردند.
- Abstract
- Background: Cyanide toxicity with herbal origin is an important issue in medical and veterinary therapeutics. Limited therapeutic protocols as well as fatal complications of cyanide in human and animals has led this group of toxicants to be one of the most deadliest chemicals in the public mind. Therefore, new treatment strategies should be designed to decisively save the lives of patients with acute cyanide poisoning. The symptoms of cyanide poisoning occur immediately after administration of sodium cyanide (3-4 min) and are characterized by excitement, restlessness, tachypnea, open-mouthed and bright (or dark) discoloration of gums, sclera tissue and mucous membranes. Materials & Methods: In this study, 100 male mice were used in 2 phases. In the first, pilot, phase, 3 groups of 5 mice each received different doses of cyanide to determine the appropriate doses for desired responses. In pase II (main stage), 10 groups of 6 mice each received either of the following single or combined substances: saline solution, sodium cyanide (SC), SC + antidote (sodium nitrite + sodium thiosulphate), SC + antidote + neostigmine, SC + antidote + doxapram, SC + antidote + diazepam, SC + antidote + diazepam + neostigmine, SC + antidote + diazepam + doxapram, SC + antidote + neostigmine + doxapram, SC + antidote + diazepam + doxapram + neostigmine. Within 120 min after cyanide injection in animals, the mortality rate, general conditions, seizures, cyanosis and the survival time were determined and graded and the results were presented as mean ± standard error of the mean. Unpaired Student's t test, one-way analysis of variance (ANOVA) and the post hoc test of Bonferroni's t test were used to determine the significance of changes in different groups. When P value was less than 0.05, the difference was considered statistically significant. Results & Concluding Remarks: Based on the results, the concurrent administration of diazepam or doxapram potentiated the anticonvulsant effects of classic antidote. They postponed the seizures and , when combined, they completely stopped the seizures. Doxapram alone or in combination with other drugs decreased the cyanotic effect of cyanide toxicity. Interestingly, doxapram, diazepam as well as doxapram-diazepam combination prevented the mortality caused by the toxicant in all animals.
