عنوان پایان‌نامه
ارزیابی بالینی استفاده از کشت سلولهای بنیادی مزانشیمی در درمان زخمهای باز نواحی پائینی اندام حرکتی اسب
- رشته تحصیلی
- جراحی دامپزشکی
- مقطع تحصیلی
- دکترای تخصصی
- محل دفاع
- کتابخانه دانشکده دامپزشکی شماره ثبت: 504 ت;کتابخانه دانشکده دامپزشکی - مخزن مرد آباد شماره ثبت: 504 ت;کتابخانه مرکزی -تالار اطلاع رسانی شماره ثبت: 55749
- تاریخ دفاع
- ۳۰ شهریور ۱۳۹۱
- دانشجو
- الناز آزاد
- استاد راهنما
- فرج اله ادیب هاشمی, محمدمهدی دهقان
- چکیده
- در دهه اخیراستفاده از سلولهای بنیادی مزانشیمی برای درمان زخمهای پای دیابتی وسایر زخمهای مزمن مقاوم به درمان بطور وسیع مورد مطالعه قرار گرفته است. با توجه به اینکه زخمهای مزمن اندامهای حرکتی اسب دارای تشابه نزدیک پاتولوژیک با زخمهای مزمن پا و سایرزخمهای التیام ناپذیر در انسان می باشند، انتظار می رود هرگونه یافته جدید در بهبود التیام زخم توسط سلولهای بنیادی مزانشیمی در اسب کمک به پیشبرد و بهبود روشهای درمان زخم در انسان نیز بنماید. در این مطالعه از چهار رأس اسب بالغ و سالم استفاده شد، برای جدا کردن سلولهای بنیادی مزانشیمی از نمونه بافتی مغز استخوان ناحی? جناغ سینه استفاده شد. فیبرینوژن توسط روش رسوب با اتانول در سرمااز خون محیطی اسبها جدا شد. در هر یک از اسبها چهار زخم در ابعاد 2×3 سانتیمتر در ناحی? جانبی و میانی متاکارپ و متاتارس تحت شرایط آسپتیک ایجاد شد، بدین ترتیب تعداد 16 زخم در نواحی مشابه آناتومیک ایجاد شد. پنج روز پس از ایجاد زخمها زمانی که بافت جوانه ای مناسب در بستر زخمها تشکیل گردید زخمها با طرح مربع لاتین (Latin Square) به 4 گروه تقسیم شدند. چهار گروه درمانی شامل A- گروه شاهد (Control) که فقط تعویض پانسمان صورت گرفت، B- گروه درمان با چسب فیبرینC- گروه سوسپانسیون سلولهای بنیادی مزانشیمی در چسب فیبرین با یکبار درمان در روز پنجم و D- گروه سوسپانسیون سلولهای بنیادی مزانشیمی در چسب فیبرین با دوبار درمان در روزهای پنجم ودوازدهم بود. بمدت سه هفته پانسمان زخمها هفته ای سه بار تعویض گردید و جهت بررسی ژئومتریک زخمها در روزهای 0،2، 5، 8، 10، 14، 17، 21، 24 و 28 عکسبرداری صورت پذیرفت. از تمام زخمها در روز 28 بعد از ایجاد زخم جهت بررسی هیستوپاتولوژی نمونه های بافتی برداشت گردید. از نظر ژئومتریک تفاوت معنی داری از نظر میزان تشکیل مجدد بافت پوششی، انقباض زخم و التیام کلی زخم در هیچ یک از گروه ها مشاهده نگردید. در بررسی آماری نتایج هیستوپاتولوژی تفاوت معنی داری از لحاظ وسعت التهاب بین گروهها مشاهده شد. همچنین افزایش معنی داری از نظر میزان تشکیل بافت پوششی در گروه یک بار درمان با سوسپانسیون سلواهای بنیادی مزانشیمی در چسب فیبرین در مقایسه با گروه دو بار درمان مشاهده شد. به طور کلی و بر اساس نتایج به دست آمده به نظر می رسد اگرچه استفاده از سلولهای بنیادی مزانشیمی اثرات مثبتی بر التیام زخم ها دارند ولی برای افزایش اثرات درمان با سلولهای بنیادی مزانشیمی بهتر است از روشهای مهندسی بافت و داربست های مناسب استفاده شود.
- Abstract
- Over the past decade, several types of stem cells including Mesenchymal stem cells have been used to promote healing in diabetic foot ulcers and other chronic nonhealing wounds. According to close proximity between lower extremity wounds in horse and chronic foot ulcer in humans, any promising research findings for wound healing can mutually affect both human and horses wounds. Four healthy adult horses were used in this study (350±112). Mesenchymal stem cells were harvested from sterna bone marrow aspirates. Fibrinogen was isolated by cold ethanol precipitation from horse’s peripheral blood. Four full thickness excisional wounds (2×3cm) were created on the lateral and medial sides of the metacarpus and metatarsus of each horse asceptically. After five days, when proper granulation tissue developed, the wounds were divided to four groups in latin square design: A-Control group just were changed bandage, B- Fibrin glue group, C- Mesenchymal stem cell fibrin glue suspension group (one time treatment) and D- Mesenchymal stem cell fibrin glue suspension group (two times treatment). Treatments were done once in fifth day in group C and twice in group D in fifth and twelfth days after wound creation. Bandages were changed three times weekly and photographs were taken twice weekly for macroscopic evaluation. Whole wound excision biopsies were performed at 28th day after wounding for histopathologic evaluations. There were no significant differences in epithelialization, contraction and total wound healing between the groups with respect to geometric data. Just a non significant difference was seen in group C in comparison with group D. In conclusion, it seems that although mesenchymal stem cells enhance wound healing but to increase their therapeutic effects, using tissue engineering techniques and bioengineered scaffolds.
