عنوان پایاننامه
آیا درگورشان قدم می زنند ، آنان که مرده بدنیا می آیند؟
- رشته تحصیلی
- نمایش- کارگردانی
- مقطع تحصیلی
- کارشناسی
- محل دفاع
- کتابخانه پردیس هنرهای زیبا شماره ثبت: 7737;کتابخانه مرکزی -تالار اطلاع رسانی شماره ثبت: 40790
- تاریخ دفاع
- ۳۰ بهمن ۱۳۸۷
- دانشجو
- احسان استیری
- استاد راهنما
- فرشاد فرشته حکمت, بهروز محمودی بختیاری
- چکیده
- پایاننامه حاضر ترجمهای است از شش فصل نخست کتاب زیر Thomas, Richards. At work with Grotowski on physical action. (2004). New York: Routledge عنوان فارسی کتاب نیز به این شرح است: "کار با گروتفسکی در باب کنشهای برونی". چنانچه از عنوان اثر بر میآید، کتاب در باره کنشهای برونی ((Physical action است؛ به این ترتیب بهتر دیدم که در چکیده پایاننامه درباره اصطلاح Physical actionو ترجمه آن توضیحاتی را ارایه کنم. تکنیک "Physical action" به عنوان هسته بحث کتاب مذکور بیانگر مفهومی گسترده است: رسیدن به نقش معمولا فرآیندی از درون به بیرون در نظر گرفته میشود. ابتدا شخصیتهای متن را تحلیل میکنیم: آنها در چه شرایطی زندگی میکنند؟ چند سال دارند؟ رابطهشان با اطرافیانشان چگونه است؟ از نظر اقتصادی در چه طبقهای تقسیمبندی میشوند؟ و بسیاری دیگر از این دست سوالات که پاسخ به آنها سبب تسلط کارگردان و بازیگر به شخصیت نقش میشود. اما کار کارگردان و بازیگر به همینجا ختم نمیشود. اگر بازیگران با کمک فرآیندی از درون به بیرون بتوانند ویژگیهای جسمانی نقش را کشف و در تمرینها به نقش را دستیابند، چگونه میتوانند دوباره، و در واقع چندباره، همان نقش را اجرا کنند. به طور معمول شخصیت نقش در اثر دو فرآیند حاصل میشود. یکی فرآیند تحلیل (فرآیندی فکری و ذهنی) و دیگری فرآیندی حسی (چیزی شبیه به الهام یا بداهه). همانطور که پیش از این گفته شد این دو فرآیند، فرآیندهایی از درون به بیرون هستند. اما مسئله اینجاست که چگونه میتوان این بداهه را حفظ کرد. "Physical action" تکنیکی است که میتوان با کمک آن بداهههایی را که بازیگر در تمرینات به آنها میرسد، تثبیت کرد. در این تکنیک، اگرچه کشف ویژگیهای شخصیتی نقش از درون به بیرون صورت میگیرد اما در تکرار آن و در اجراهای نهایی، دیگر این فرآیند از درون به برون طی نمیشود و در عوض تلاش میگردد تا همان بداهه دوباره و تنها متکی بر فرآیندی جسمانی تکرار شود و حتی بسیاری از حذف و اضافهها در کار بازیگر بدون توجه به پایگاه روانی نقش و با توجه به "زیبایی" صورت میگیرد. از این رو در ترجمه پیشرو از عبارت"کنش برونی" در برابر "Physical action" استفاده شده است. از دیگر سو، از آنجا که در آثار کنستانتین استانیسلاوسکی "Physical " در برابر "emotional" بکار رفته و به جای دلالت بر روان بر بدن تاکید دارد و نیز با توجه به عنایت گروتفسکی به اندیشههای استانیسلاوسکی در این زمینه، اصطلاح "کنش جسمانی" نیز ترجمهای سالم از "physical action" مینماید. "کنش برونی" و "کنش جسمانی" معناهایی متفاوت را متبادر میکنند، اما در واقع وجوه مختلفی از یک مفهوم هستند؛ از این رو، نگارنده این سطور به فراخور متن از هر دو برابر نهاد در ترجمه استفاده کرده است. بنا به متن کتاب، نه "توماس ریچاردز" و نه "یرژی گروتفسکی" تمایلی به بحثهای نظری پیرامون "کنشهای برونی" ندارند؛ آنها تاکید میکنند که "کنشهای برونی" تنها یک تکنیک و به بیانی دیگر یک تمرین است. "کنش برونی" یک نسخه نظری یا چند دستورالعمل ساده اجرایی نیست و خواننگان کتاب پیشرو باید از این تصور بپرهیزند که نکاتی دسته بندی شده یا رازهایی را در این کتاب خواهند یافت که بهراحتی میتوانند با به کار بردن آنها بداهه را از تمرین تا اجرا ثابت نگه دارند. "گروتفسکی میداند که یاد گرفتن هر چیز یعنی دستیابی به آن به صورت عملی. هر کس باید از طریق "انجام دادن" بیاموزد نه از طریق حفظ کردن تفکرات و نظریهها. تئوریها تنها زمانی در کار ما مورد استفاده قرار میگرفتند که توانایی حل یک مسئله عملی پیش آمده را داشته باشند." این بخشی از متن کتاب درباره "آموزش و یادگیری تئاتر" از دید گروتفسکی است. گروتفسکی برای تسلط بازیگر بر کنشهای برونی تمرینی را ابداع کرده: "نمایشهای رازآلود". در این نمایش بازیگر یک آواز کهن را با حرکاتی متناسب ترکیب یا به تعبیر گروتفسکی مونتاژ میکند. در فرآیند ساخت یک نمایش راز آلود بیش از آنکه تحلیل یا ذهن دخیل باشد، احساس و بداهه دخیل است و بازیگر باید بتواند بارها و بارها نمایش رازآلودش را با همه جزییات و بدون هیچ تغییری تکرار کند. با انجام چنین تمرینی، بازیگر به شیوهای عملی فرا میگیرد که چگونه بداهه را حفظ کند. کلیدواژهها یرژی گروتفسکی کنستانتین استانیسلاوسکی ریچارد چیشلاک توماس ریچاردز بازیگر کارگردان کنش برونی کنش جسمانی نمایش رازآلود پاراتئاتر آواز هانتر کالج بوتیناچیو آواز سنتی تکانههای بدن تدوین