عنوان پایان‌نامه
بررسی امکانات و مشکلات مدیریت شهری در سطح محله: مقایسه تطبیقی تورنتو و تهران
- محل دفاع
- کتابخانه پردیس هنرهای زیبا شماره ثبت: 7824;کتابخانه مرکزی -تالار اطلاع رسانی شماره ثبت: 41723
- تاریخ دفاع
- ۲۷ بهمن ۱۳۸۷
- دانشجو
- سیده مرسده مدنی
- استاد راهنما
- فرشاد نوریان
- چکیده
- از بین سه سطح حکومتی فدرال، ایالتی و محلی در کانادا، حکومت محلی با آنکه وظیفه تأمین اساسی ترین نیازهای روزمره مردم را به عهده دارد از جهت نوع ساختار و میزان قدرت به حکومت ایالتی وابسته است. در ایالت انتاریو، ساختار شهرداری ها بسیار متنوع و متفاوت است . متروپل تورنتو در این میان از جایگاهی ویژه برخوردار است. رشد سریع جمعیت در این شهر، ایالت انتاریو را برآن داشته که ساختارهای متفاوتی را برای اداره این متروپل طراحی کند. در پی تجربیاتی از قبیل استقرار حکومت منطقه ای و حکومت های دولایه، ساختاری کاملاً متفاوت از قبل در این شهر پیاده شد. از سال 1998 به بعد متروپل تورنتو به عنوان شهری مستقل از طریق شورای شهر و شورای محلی و کمیته های اختصاصی اداره می شود . آنچه در این تجربه مهم بود، اولاً جسارت حکومت ایالتی برای معرفی یک ساختار جدید در این کلان شهر بود و ثانیاً برن امه ریزی بسیار دقیق و حساب شده ای که این حکومت برای عبور از مرحله انتقال اندیشیده بود . برای این مرحله وظیفه خاصی جدا از وظایف معمول هر یک از ارگان ها و کمیته ها در نظر گرفته شده بود. و این عمده ترین دلیل موفقیت این حکومت جدید در اداره شهر بوده است چون تغیی ر بدون اندیشیدن درباره تمام جوانب کار نه تنها اوضاع را بهبود نمی بخشد، بلکه موجب پیچیده تر شدن آن نیز می شود . به نظر می آید کلان شهر تهران نیز که مشکلاتش در سال های اخیر بر هیچ کس پوشیده نیست به تغییری از این جنس نیاز دارد . شهرداری به عنوان مهمترین ارگان دخیل در اداره شهر، در مرحله تصمیم گیری و سیاست گذاری هیچ نقشی ندارد و در اجرا نیز تعداد زیادی از سازمان های دولتی با یا بدون هماهنگی با شهرداری دخالت می کنند . این نوع تقسیم وظایف که ناشی از عدم ثبات جایگاه شهرداری ها در بطن ساختار سیاسی اجتماعی حاکم بر کشور است در ساختار جدید می بایست کاملاً تغییر کند. وظایف ارگان ها باید به شیوه ای نوین و این بار با اعطای قدرت بیشتر و حوزه اختیارات وسیع تر به شورای شهر و شهرداری در سطح شهر و شورای اری ها در سطح محلات، دوباره تعریف شوند . در این مسیر آنچه می تواند روشنگر راه مسئولان شهری باشد توجه آن ها به تجارب جهانی مشابه و طراحی ساختاری است که در ضمن در نظر گرفتن شرایط سیاسی اجتماعی و در بستر قانونی کشور، روحی تازه به سیستم مدیریت شهری ناکارآمد ایران بدمد که نتیجه مستقیم آن بهبود شرایط و ارتقای کیفیت زندگی شهروندان است
