عنوان پایان‌نامه
امکان سنجی توسعه درون فضایی با استفاده از GIS در ایران، نمونه ده ونک
- محل دفاع
- کتابخانه پردیس هنرهای زیبا شماره ثبت: 7661;کتابخانه مرکزی -تالار اطلاع رسانی شماره ثبت: 40177
- تاریخ دفاع
- ۲۷ بهمن ۱۳۸۷
- دانشجو
- پریسا ارجمند عباسی
- استاد راهنما
- فرشاد نوریان
- چکیده
- الگوی توسعه شهرها و تغییر ساختار فضایی آنها همواره بخش اصلی برنامه‌ریزی شهری در طرح‌های فرادست به شمار می‌آمده است. اما در طول سابقه برنامه‌ریزی شهرها آنچه که به عنوان طرح پیشنهادی توسعه ارائه می‌شده با آنچه که در واقعیت بر اثر جریان‌های اقتصادی و اجتماعی حاکم بر اجتماع به وقوع می‌پیوسته، متفاوت بوده است. تغییرات دیدگاهی چند دهه اخیر به برنامه‌ریزی شهری و به تبع آن برنامه‌ریزی توسعه شهری، نبود این ضمانت اجرایی را به صورت روشن‌تری مطرح کرده و گاه راهکارهایی نیز برای بهبود آن ارائه داده است. در این راستا در مباحث مطرح شده در نوشهرگرایی و رشد هوشمند ، رویکردی از توسعه ارائه شد که در جهت استفاده از پتانسیل‌های درونی شهر، کم کردن هزینه‌ها و جلوگیری از رشد افقی شهر، توسعه مجدد در قطعات شهری را پیشنهاد می‌کند. در این پژوهش این رویکرد که توسعه درون فضایی نام دارد، به عنوان راه‌حلی برای مشکلات کنونی شهر تهران در نظر گرفته شده است. بدین ترتیب اصول و معیارهای توسعه درون‌فضایی مطالعه و تحلیل شده و امکان‌سنجی تطبیق این اصول با ویژگی‌های اجتماعی، فرهنگی و کالبدی کشور مورد بررسی قرار گرفته شده است. مدل توسعه میان فضایی در یک محدوده مطالعاتی (محله ده ونک) که آزمون گذارده شده است. به این ترتیب ساختار پیشنهادی این الگوی توسعه به ارائه مجموعه جامعی از راهکارها و سیاستها در انواع بافت موجود در محدوده موردمطالعه پرداخته است. در آخر به ارائه گزینه‌های مختلف برنامه‌ریزی در محدوده و برگزیدن یکی از آنها به عنوان سازگارترین آلترناتیو با اصول توسعه درون فضایی پرداخته شده است. با استفاده از ابزار GIS و معیارهای بدست آمده از مبانی نظری و تحلیل آنها در محدوده موردمطالعه، مکانیابی بهینه کاربری‌های درون فضایی در آلترناتیو نهایی انجام شده و نقشه‌های آن تولید شده است. در پایان کار آلترناتیو پیشنهادی با طرح تفصیلی محدوده مقایسه شده و مشخص شده است که پارامترها و راهکارهای الگوی توسعه درون فضایی راهکارهای موثرتری در چارچوب پایداری شهر ارائه می‌کند.
