عنوان پایان‌نامه
مطالعه کلینیکال پاتولوژی تاثیر محافظتی فروکتوز الیگوساکارید بر برخی اختلالات گوارشی ناشی از مایکوفنولات موفتیل در رت های نابالغ
- رشته تحصیلی
- کلینیکال پاتولوژی دامپزشکی
- مقطع تحصیلی
- دکترای تخصصی
- محل دفاع
- کتابخانه دانشکده دامپزشکی شماره ثبت: 624 ت;کتابخانه دانشکده دامپزشکی - مخزن مرد آباد شماره ثبت: 624 ت;کتابخانه مرکزی -تالار اطلاع رسانی شماره ثبت: 71205
- تاریخ دفاع
- ۲۸ مهر ۱۳۹۴
- دانشجو
- هادی چراغی
- استاد راهنما
- زهره خاکی
- چکیده
- مایکوفنولات موفتیل (MMF) در طب پزشکی و دامپزشکی به عنوان مضعف سیستم‌ایمنی با مهار انتخابی آنزیم IMPDH در مسیر تولید پورین‌ها، مورد استفاده قرار می‌گیرد. قطع دارو پس از مشاهده عوارض گوارشی باعث عود بیماری می‌شود. برای بررسی نقش محافظتی پری‌بیوتیک رافتیلوز متعاقب مصرف MMF و عوارض گوارشی ناشی از آن، از 36 قطعه رت نابالغ ویستار در این تحقیق استفاده شد. حیوانات به شش گروه 6تایی از جمله گروه‌های شاهد و آزمایش تقسیم شدند. گروه‌های شاهد، رافتیلوز(RFT) و مایکوفنولات موفتیل(MMF) که به ترتیب نرمالین‌سالین، RFT و MMF با مقادیر mg/kg 100و 20 دریافت نموده و گروه‌های آزمایش میزان یکسان از MMF (mg/kg 20) و میزانهای متفاوت از رافتیلوز به ترتیب گروه LRFT با50، MRFTبا100، HRFT با200 میلی‌گرم‌بر‌کیلوگرم به مدت 28 روز مورد درمان قرار گرفتند. وزن حیوانات، هماتوکریت، نسبتWBC به لنفوسیت، pH و میزان آب(Wa) مدفوع، سطح سرمی آنزیم‌های کبدی، فاکتورهای کلیوی، پروفایل چربی، پروفایل پروتئینی و گلوکز، سطح سرمی فاکتورهای آنتی‌اکسیدانتی از جمله نیتریک‌اکساید (NO)، مالون‌دآلدهید (MDA) و ظرفیت آنتی‌اکسیدانتی (TAC) و مقادیر MDA، سوپراکسید‌دیسموتاز و کربونیل همراه با مقادیر تیول مولکولی(TTM)، NO، میلوپراکسیداز و آلکالین فسفاتاز بافتی در دئودنوم اندازه گیری شدند. برای ارزیابی مولکولی، بیان ژن iNOS در دئودنوم بررسی شد. مشاهدات بالینی حاکی از وجود علائمی همانند سختی تنفس، بی اشتهایی و اسهال بود. نتایج هماتولوژی نشان داد مغز استخوان درگیر بوده و تعادل بین سلول‌های خونی بهم ریخته بود. آنالیز مدفوعی نیز حاکی از کاهش pH در گروه‌های دریافت‌کننده MMF بود و همچنین التهاب‌کبدی و آسیب‌کلیوی نیز در گروه‌های دریافت کننده MMF مشهود بود. پروفایل چربی نیز در گروه شاهد RFT به صورت معنی‌داری کاهش را نشان می‌داد که این کاهش در گروه‌های دیگر دریافت کننده RFT نیز مشهود بود. سطح سرمی فاکتورهای آنتی‌اکسیدانتی حاکی از کاهش این شاخص‌ها در گروه‌های MMF بود که در گروه‌های درمان فقط گروه LRFT توانسته بود این ظرفیت را در مقایسه با گروه شاهد که MMF به تنهایی دریافت کرده بود، افزایش دهد. نتایج آزمایش‌هایی که بر روی بافت دئودنوم صورت گرفت حاکی از این بود که گروه شاهد MMF به تنهایی باعث آسیب به بافت روده شده و تنها گروه LRFT است که این آسیب‌ها را با توجه به آزمایشات، کمی بهتر نموده است و گروه میزان بالای رافتیلوز علاوه بر اینکه نتوانست آسیب ها را کاهش دهد بلکه اکثر معیار‌های اندازه‌گیری شده نشان دادند که حیوانات گروه HRFT نسبت به گروه شاهدMMF تغییر معنی‌داری را نداشتند که نتایج مولکولی مربوط به ژن iNOS و رنگ‌آمیزی H&E و PAS در دئودنوم نیز در تایید این مورد بود. کاهش التهاب را در گروه LRFT با توجه به نتایج ایمنوهیستوشیمی، میزان MPO و ALP بافتی می توان بیان نمود که در گروه‌های دیگر رافتیلوز این تغییرات معنی دار نبوده‌اند. با توجه به نتایج به دست آمده می توان پیشنهاد داد که استفاده از رافتیلوز در میزانهای پایین می‌تواند از اثرات جانبی که MMF بر روی دستگاه گوارش می‌گذارد جلوگیری کند.
- Abstract
- Mycophenolate mofetil (MMF) as an immunosuppressive agent is a selective inhibitor of the type II isoform of IMPDH. Gastrointestinal (GI) disturbances in immature (dyspepsia, diarrhea) ones are reported for MMF-induced side effect, which in the case of occurrence dose reduction is required. Thus, in present study the fructooligosaccharide Raftilose® (RFT) was co-administrated with MMF to estimate the protective effect of RFT against MMF-induced GI derangements. Thirty six immature Wistar rats were divided into 6 groups including: control (saline normal), RFT-treated (100 mg/kg), MMF-treated (20 mg/kg), MMF+LRFT (50 mg/kg), MMF+MRFT (100 mg/kg) and MMF+HRFT (200 mg/kg) groups. The Hct, lymphocyte/total WBC, feces water activity (Wa) and pH were analyzed. Moreover, the hepatic functional tests, kidney-related biomarkers, lipid and protein profiles, total antioxidant capacity (TAC), malondialdehyde (MDA) and nitric oxide (NO) contents in serum and deodenum were assessed.In othe hand, antioxidanty factors such as carbonyl, SOD and MPO were assay in deodenom tissue. Also experesion of iNOS was assessed by RT-PCR. Co-administration of RFT stabilized the MMF-reduced body weight. MMF remarkably (P<0.05) diminished Hct and lymphocyte to total WBC ratio. RFT showed no effect on Hct, while MRFT enhanced the lymphocyte/total WBC. Increased Wa, no changes in feces pH, increased serum ALT and AST, no alteration in urea and mild enhancement in creatinine were demonstrated in MMF-received animals. However, RFT at dose level of 50 mg/kg ameliorated the feces parameters, increased antioxidanty factors. No significant changes were demonstrated for serum lipid and protein profiles in MMF- and RFT+MMF-treated groups. Our data show that MMF reduced antioxidanty power and RFT in low dose could enhance it. In conclusion, our data suggested that RFT could be considered as an effective agent to subsidize the MMF-induced clinical, hematological and biochemical disorders.
