عنوان پایان‌نامه
استفاده از شاخص تغییرات و غلظت سرمی گلوکز و کورتیزول پس از تجویز نالوکسان در تعیین میزان وابستگی به مرفین در موش سوری
- رشته تحصیلی
- دامپزشکی
- مقطع تحصیلی
- دکتری عمومی
- محل دفاع
- کتابخانه دانشکده دامپزشکی شماره ثبت: 3433;کتابخانه دانشکده دامپزشکی - مخزن مرد آباد شماره ثبت: 3433;کتابخانه مرکزی -تالار اطلاع رسانی شماره ثبت: 58954
- تاریخ دفاع
- ۰۴ بهمن ۱۳۹۱
- دانشجو
- آناهیتا حسین زاده
- استاد راهنما
- حسینعلی عرب, گودرز صادقی هشتجین
- چکیده
- زمینه: با وجود مطالعات صورت گرفته در مورد اثرات مورفین و علایم ترک آن در انسان و حیوانات، تاکنون روش تجربی استانداردی برای ارزیابی "میزان" وابستگی به مورفین ارائه نشده است و در انسان نیز با درجه وابستگی متفاوت، روش درمانی یکسانی استفاده میشود. هدف از این مطالعه بررسی امکان وجود رابطه بین شاخص تام قطع مصرف (Total Withdrawal Index = TWI)، با تغییرات سرمی کورتیزول و قند خون پس از تزریق نالوکسان در موش های سوری وابسته به مورفین بوده است روش کار: شصت و چهار سرموش سوری نر بالغ بطور تصادفی در دو گروه 32 تایی تقسیم بندی شدند که گروه اول به عنوان کنترل و گروه دوم برای ایجاد اعتیاد به مورفین مورد استفاده قرار گرفتند. در گروه اول، به مدت 28 روز روزانه یک بار در ساعت 9 صبح سرم فیزیولوژی از راه زیر جلدی تزریق شد. در گروه دوم، در روزهای اول تا هفتم دوزهای پلکانی از مرفین (15-45 mg/kg) و در روزهای 28-8 روزانه 45 mg/kg را دریافت کردند. در روزهای 8، 15، 22 و 29 از هر دو گروه از موشها 8 حیوان جدا و نالوکسان به میزان 3mg/kg دریافت نمودند . تمامی موشها ی گروه اول و دوم به مدت 30 دقیقه از نظر TWI موردارزیابی قرار گرفتند. سپس، حیوانات با با روش مرگ با ترحم (قطع سر پس از بیهوشی استنشاقی) کشته شدند و از آنها برای تعیین مقادیر کورتیزول و قند در پلاسما خونگیری شد. نتایج: شاخص تام قطع مصرف در گروه وابسته در پایان هفته های اول تا چهارم از 3.85 تا 31.72 نسبت به گروه شاهد بیشتر بود (P<0.001). بعلاوه، میزان قند خون نیز در حیوانات وابسته در پایان هفته های اول تا چهارم در مقایسه با گروه کنترل از 19تا 53 میلیگرم در دسی لیتر افزایش یافت (P<0.001). افزایش در میزان کورتیزول خون هرچند در موشهای گروه آزمون در هر چهار هفته اتفاق افتاد (از 2.71 تا 4.9 میکروگرم در دسی لیتر) اما تنها در آخر هفته سوم معنی دار بود (P=0.005). رسم منحنی رگرسیون نشان داد که در موشهای وابسته به مرفین همبستگی مستقیمی بین افزایش گلوکز خون و TWI (r=0.985, P<0.001) و نیز چنان رابطه ای بین افزایش کورتیزول خون و TWI (r=0.880, P=0.049) وجود دارد. نتیجه گیری: با توجه به نتایج به دست آمده به نظر میرسد که به دنبال تجویز آنتاگونیست داروهای ضد درد مخدر در مدل حیوانی وابسته به مرفین، همبستگی مستقیمی بین افزایش سطوح خونی گلوکز و کورتیزول با افزایش شاخص تام قطع مصرف مرفین (TWI) وجود دارد. بنابراین، شاید این مطالعه پایه ای برای مطالعات بالینی در انسان برای یافتن راه حل مشابهی برای ارزیابی مدت و/یا شدت اعتیاد به داروهای ضد درد مخدر با استفاده از شاخص های بیوشیمیایی خون ارائه نماید.
- Abstract
- Background: In spite of the studies on the effects of morphine and the symptoms of its withdrawal, no standard experimental study has been performed to evaluate the "intensity" of morphine dependence. In human medicine, non-discriminative routine therapeutic strategies are used for different degrees of morphine dependence. The present study aimed to find a correlation between increased blood glucose and cortisol levels with total withdrawal index (TWI). Methods: Sixty four adult male mice were randomly divided into 2 groups of 32 each. The first group of animals (controls) received saline solution s.c. once daily for 28 days. The second group was treated by morphine once daily with the cumulative dosages of 15-40 mg/kg on days 1-6 and 45 mg/kg on days 7-28. TWI was determined on 8 animals of each group on days 8, 15, 22 and 29. At the end of the experiment, the animals were euthanized and blood samples were taken for the measurement of serum glucose and cortisol. Results: TWI was significantly higher in the morphine dependent group compared with the controls from 3.85 up to 31.72 at the end of the weeks 1-4 (P<0.05). At the end of the weeks 1-4, blood glucose levels were significantly higher (19 to 53 mg/dL) in the dependent group than in the controls (P<0.001). Cortisol was also increased in the morphine dependent animals (2.71-4.9 g/dL) in comparison to the non-dependent mice, however, the change was reached the level of significance only after the week 3 (P=0.005). Correlation-regression analysis showed that, in the morphine dependent animals, there were direct correlations between the increased levels of glucose with TWI (r=0.985, P<0.001) and between the increased levels of blood cortisol with TWI (r=0.880, P=0.049). Conclusion: These findings show that there is a direct correlation between the elevation of blood glucose and cortisol levels with TWI in the morphine dependent mice after administration of a narcotic antagonist. It is suggested that similar procedures using blood biochemical analysis may be used as a tool research for the evaluation of the duration and/or intensity of morphine dependence in human medicine as well.
