عنوان پایان‌نامه
بررسی تاثیر توام آنتوبیوتیک
- رشته تحصیلی
- مامایی و بیماری های تولید مثل دام
- مقطع تحصیلی
- دکتری تخصصی PhD
- محل دفاع
- کتابخانه دانشکده دامپزشکی شماره ثبت: 460 ت;کتابخانه مرکزی -تالار اطلاع رسانی شماره ثبت: 51568;کتابخانه دانشکده دامپزشکی - مخزن مرد آباد شماره ثبت: 460 ت
- تاریخ دفاع
- ۲۰ مهر ۱۳۹۰
- دانشجو
- بابک خرمیان طوسی
- چکیده
- استافیلوکوکوس آرئوس یکی از مهمترین عوامل مسبب ورم پستان های واگیردار می باشد که معمولا طبیعت مزمن، برگشت پذیر و مقاوم به درمان دارد. یکی از متقاعد کننده ترین فرضیه های ارائه شده جهت عدم کارایی درمان های آنتی بیوتیکی رایج، رشد این میکروارگانیسم در ساختار هایی به نام بیوفیلم است. هدف از این مطالعه، بررسی رابطه تشکیل بیوفیلم در محیط آزمایشگاه و ژن های مرتبط با تشکیل آن، بررسی ژنوتیپی و فنوتیپی فراوانی تشکیل بیوفیلم در دامداری های مختلف، ارتباط سختی درمان و تولید بیوفیلم و در نهایت پیدا کردن جایگزینی برای درمان های طولانی مدت در درمان اورام پستان استافیلوکوکی گاو می باشد. در مرحله اول مطالعه 90 سویه استافیلوکوکوس آرئوس از 5 دامداری مختلف مورد بررسی دقیق ژنوتیپی و فنوتیپی قرار گرفت. بررسی ژنوتیپی بر روی 9 ژن ebpS, eno, cna, , fnbA, fnbB, bap, icaA, fib, و icaD به روش PCR انجام شد که میزان فراوانی آنها به ترتیب 1/61%، 3/14%، 2/82%، 50%، 1/61%،0%، 1/81%، 1/91%و1/91% بود. بررسی فنوتیپی با دو روش رشد بر روی محیط کنگو رد آگار و میکروپلیت کشت سلولی انجام گردید. در میکروپلیت 8./8 % ،5/55 %، 1/31 % و 4/4 % از جدایه ها به ترتیب در گروه های عدم تشکیل بیوفیلم، بیوفیلم ضعیف، متوسط و قوی قرار گرفتند. مقایسه میزان فراوانی ژن های مختلف در سویه های تشکیل دهنده بیوفیلم و عدم تشکیل بیوفیلم تنها اختلاف معنی داری را برای ژن ebpS نشان می داد (01/0P<). ژن cna تنها ژنی بود که در گروه عدم تشکیل بیوفیلم از گروه تشکیل دهنده بیوفیلم بیشتر بود (01/0P>). در مرحله دوم مطالعه 141 کارتیه مبتلا به ورم پستان تحت بالینی در 3 دامداری مورد درمان قرار گرفتند. میزان بهبودی در گروه A (آنتی بیوتیک) 4/57% و در گروهB (آنزیم + آنتی بیوتیک) 54% بدست آمد که از لحاظ آماری اختلاف معنی داری را نشان نمی داد(69/0P=). بدون در نظر گرفتن نوع درمان، میزان بهبودی کارتیه های دارای استافیلوکوک آرئوس های دارای ژن icaA به صورت معنی داری نسبت به جدایه های فاقد این ژن پایین تر است (4/49% در مقابل 1/68%) (05/0P<). همچنین سویه های دارای ژن icaD میزان بهبودی پایین تری را نشان می دهند (5/50% در مقابل 4/63%) ولی این اختلاف از لحاظ آماری معنی دار نمی باشد (16/0P=). درمان استافیلوکوک های دارای ژن icaA و یا icaD بوسیله پروتکل درمانی آنزیم و آنتی بیوتیک اثر بهتری نسبت به درمان بوسیله آنتی بیوتیک دارد، با این وجود این اختلاف ها از لحاظ آماری معنی دار نبود. میزان فراوانی ژن icaA و icaD در دامداری های سه گانه، اختلاف معنی داری را نشان می داد (01/0P<). بررسی فنوتیپی تشکیل بیوفیلم با روش میکروپلیت کشت سلولی نشان داد که 5/20 درصد باکتری ها فاقد توانایی تشکیل بیوفیلم و 9/48، 27و 5/3 درصد به ترتیب بصورت ضعیف، متوسط و قوی در محیط آزمایشگاه تشکیل بیوفیلم دادند. از طرف دیگر بررسی آماری ارتباطی بین میزان بهبودی درمان های مختلف و توانایی تشکیل بیوفیلم نشان نمی داد (05/0P<). میزان مقاومت جدایه های استافیلوکوکوس آرئوس نسبت به اوکساسیلین، پنی سیلین، استرپتومیسین، انروفلوکساسین و تایلوزین به ترتیب 9/27، 69، 3/27، 22 و 37 درصد را با روش Disk agar diffusion نشان می داد. به طور خلاصه استفاده از پماد آنزیمی اگرچه در تمام موارد مفید نمی باشد ولی احتمالاً در دامداری های با شیوع بالای ژن ica می تواند تاثیر مفیدی داشته باشد.
- Abstract
- Staphylococcus aureus is one the most important pathogen involved in contagious mastitis that has chronic and recurrent nature and difficulties of treating. One of the most convincing hypotheses to explain treatment failure with current antibiotics is the ability of this microorganism to grow in biofilms. The aim of this study was to determine the relationship among biofilm production and the prevalence of different genes encoding biofilm production in different farms, presence of biofilm and difficulties of infection treating. We also tried to find an alternative method for extended therapy in bovine Staphylococcus aureus mastitis. In the first step of this study, genotypic and phenotypic characterizations of 90 Staphylococcus aureus isolates from 5 farms were investigated. The prevalence of ebpS, cna, eno, fnbA, fnbB, bap, fib, icaA and icaD was determined by PCR and multiplex-PCR based method. Phenotypic detection of biofilm formation in Staphylococcus aureus isolates performed by two method, growth on congo red agar and cell culture microplate. In second step of this study 141 quarters with subclinical Staphylococcus aureus mastitis from three farms assigned to two treatment groups: Cows in group A received 3 tube of nafpensin MC intramammary for 3 days and Cows in group B received mastiveixym and nafpensin ointment simultaneity for 3 days. The prevalence of ebpS, cna, eno, fnbA, fnbB, bap, fib, icaA and icaD was 61.1%, 14.3%, 82.2%, 50%, 61.1%, 0%, 81.1%, 91.1%, 91.1% respectively. Phenotypic detection of biofilm formation in Staphylococcus aureus isolates performed by two method, growth on congo red agar and cell culture microplate. In phenotypic detection of biofilm, 8.8% isolates was detected as “no biofilm-forming” while 55.5%, 31.1% and 4.4% of isolates formed biofilm in microplate as weak, moderate or strong. By comparison with isolates of any degree of biofilm production (weak, moderate or strong) and no biofilm-forming isolates, showed a significantly difference in ebps prevalence among 9 genes (P<0.01). cna was only gene with higher prevalence in no Biofilm-forming isolates. There was no difference in bacteriological cure rate between group A and group B (P > 0.05). In overall of two groups, cure rate was significantly lower in quarters with S.aureus that contain icaA (P<0.05). But there was no significant difference between S.aureus that contain icaD (P > 0.05). Although isolates with ica genes had higher cure rate when treat as group B, but these differences were not significant (P > 0.05). The prevalence of icaA and icaD genes had significant differences in three farms (P<0.01). Our results showed 20.5% of isolates was detected as no forming biofilm and 48.9%, 27% or 3.5% were detected as weak, moderate or strong biofilm forming in microplate, respectively. There is not any difference between cure rate in isolates that produced biofilm in microplate or not. Antibacterial resistance rate for oxacillin, penicillin, streptomycin, enrofloxacin and tylosin were 27.9%, 69%, 27.3%, 22% and 37% by disk agar diffusion method, respectively. In conclusion, combination therapy with enzyme and antibiotic probably can be useful only in farms with high prevalence of ica genes.
