مطالعه مقدماتی بیماری لایم
- رشته تحصیلی
- بیماریهای داخلی دامهای کوچک
- مقطع تحصیلی
- دکتری تخصصی PhD
- محل دفاع
- کتابخانه دانشکده دامپزشکی شماره ثبت: 444 ت;کتابخانه دانشکده دامپزشکی - مخزن مرد آباد شماره ثبت: 444 ت;کتابخانه مرکزی -تالار اطلاع رسانی شماره ثبت: 48081
- تاریخ دفاع
- ۱۸ اردیبهشت ۱۳۹۰
- دانشجو
- محسن حنیفه
- استاد راهنما
- عبدالعلی ملماسی
- چکیده
- تعیین میزان شیوع سرولوژیک پادتن های ایجاد شده بر علیه B. burgdorferi sensu lato در سه استان خزری ایران و مطالعه نقش عوامل خطر محیطی بر روی آن از اهداف اولیه این مطالعه به شمار می روند. در سال 1388 بین ماههای تیر تا شهریور تعداد 273 قلاده سگ به ظاهر سالم از مناطق مذکور، محل شناخته شده زندگی کنه Ixodes ricinus، خون گیری به عمل آمد. با استفاده از روش الایزا به عنوان آزمایش غربالگر و روش وسترن بلات به عنوان آزمایش تاییدی، در مجموع 1/8% (273/22) از سگها بر علیه Borrelia burgdorferi sensu lato پادتن داشتند. میزان شیوع سرمی این آلودگی در استان گیلان0/0% (273/0)، مازندران2/2% (273/2) و گلستان22% (273/20) تعیین گردید. از میان 7 باند پروتئینی بررسی شده با کیت وسترن بلات، باندهای OspC، flagellin و OspA بالاترین میزان فراوانی را به خود اختصاص دادند. از سیستم اطلاعات جغرافیایی (GIS) برای بررسی ارتباط عوامل خطر محیطی استفاده گردید. برای بررسی ارتباط عوامل خطر با مثبت بودن سرم از مدل رگرسیون لاجیستیک استفاده گردید. سگهای ساکن مناطق جنگلی، در ارتفاع 200 ? متر از سطح دریا، و دچار آلودگی کنه و دارای سن 5-3 سال در مقایسه با دیگر سگها به طور معنی داری میزان آلودگی بیشتری به B. burgdorferi sensu lato نشان دادند (05/0> P). اکثر (3/97%) کنه های جمع آوری شده از بدن سگها Rhipicephalus spp. شناسایی شدند در حالیکه تنها 7/2% آنها I. ricinus بودند. از میان سگهای دارای آلودگی به کنه 1/17% آنها پادتن بر علیه B. burgdorferi sensu lato داشتند. در منطقه گنبد در استان گلستان که واجد بالاترین میزان آلودگی (50%) بود تنها کنه Rhipicephalus sanguineus جدا گردید. این مطالعه برای اولین بار است که بر روی لایم بورلیوز سگها در ایران انجام می شود.
- Abstract
- The aims of the current study were to determine seroprevalence of Lyme borreliosis caused by B. burgdorferi sensu lato among dogs and to analyze its environmental risk factors in three Caspian provinces of Iran. Between June to August 2009, blood samples from 273 asymptomatic dogs in the mentioned areas, known habitats of Ixodes ricinus ticks, were collected. Using enzyme-linked immunosorbent assay (ELISA) as screening and Western blot as confirmatory assays, 8.1% (22/273) of samples were found positive for antibodies against Borrelia burgdorferi sensu lato in the whole studied area. Out of seven protein bands analyzed by Western blot, OspC, flagellin and OspA were found at highest proportions. For evaluation of environmental risk factors, a geographic information system (GIS) was provided. A logistic regression model was developed to analyze multiple risk factors associated with seropositivity. Dogs living in forested areas, at altitudes ? 200 meters, with tick infestation and 3-5 years of age exhibited higher risk of infection than other dogs (P < 0.05). Most (97.3%) of collected ticks from sampled dogs were identified as Rhipicephalus spp. while only 2.7% were I. ricinus. Of the tick infected dogs, 17.1% had antibodies against B. burgdorferi sensu lato. Rhipicephalus sanguineus was the only tick collected from dogs living in the locality with highest infection proportion (50%). This is the first ever study of canine Lyme borreliosis in Iran.