عنوان پایان‌نامه
بررسی مقاومت ایزوله های مخلوط ایمریای ماکیان
- رشته تحصیلی
- انگل شناسی دامپزشکی
- مقطع تحصیلی
- دکتری تخصصی PhD
- محل دفاع
- کتابخانه دانشکده دامپزشکی شماره ثبت: 458 ت;کتابخانه دانشکده دامپزشکی - مخزن مرد آباد شماره ثبت: 458 ت;کتابخانه مرکزی -تالار اطلاع رسانی شماره ثبت: 49808
- تاریخ دفاع
- ۰۹ مهر ۱۳۹۰
- استاد راهنما
- مهرداد مدیرصانعی, صدیقه نبیان
- دانشجو
- فاطمه عرب خزائلی
- چکیده
- بیماری کوکسیدیوز یکی از بیماری های انگلی است که توسط تک یاخته های جنس ایمریا از خانواده ایمریده ایجاد می شود. تک یاخته های جنس ایمریا عمدتاً سلول های اپیتلیوم روده را آلوده می کنند. سوء جذب، افزایش ضریب تبدیل غذایی، کاهش میزان وزن گیری در جوجه های گوشتی و کاهش تولید تخم مرغ در مرغان تخمگذار و نیز مرگ ومیر در موارد حاد از عوارض عفونت های ناشی از این اجرام است که برای صنعت طیور خسارت های زیادی را به دنبال دارد. در این طرح تلاش شد تا الگوی مقاومت به دز پیشگیرانه سه داروی ضدکوکسیدیایی رایج در پرورش طیور در ایران، شامل سالینومایسین، آمپرولیوم+اتوپابات و دیکلازوریل بر روی سه جدایه مخلوط مزرعه ای ایمریا بررسی گردد. جهت ارزیابی مقاومت،480 جوجه یک روزه گوشتی تهیه و به صورت تصادفی به16 گروه 33 قطعه ای مشتمل بر سه تکرار ده تایی تقسیم شده و پس از وزن کشی و الصاق شماره به قفس های سیمی منتقل شدند. داروهای ضدکوکسیدیایی در روز 12 در جیره غذایی گروه های مربوطه اضافه و دز عفونی در روز 14 به صورت داخل دهانی به هر جوجه خورانده شد. در مدت یک هفته پس از چالش افزایش وزن، غذای خورده شده، ضریب تبدیل غذایی، اُاُسیست در هر گرم مدفوع، جراحات روده ای، اندیس اُاُسیست و مرگ و میر مورد بررسی و ثبت قرار گرفتند. سپس، جهت بررسی بروز احتمالی مقاومت از 3 شاخص اندیس جهانی (GI)، آزمون حساسیت ضدکوکسیدیایی (AST) و فعالیت ضدکوکسیدیایی مطلوب (OAA) استفاده گردید. به منظور دسترسی به اُاُسیست های اولیه، در این مطالعه 50 نمونه مزرعه ای مورد بررسی قرار گرفتند؛ که تعداد 15 نمونه (30%) از نظر حضور اُاُسیست، مثبت بودند. با در نظر گرفتن نتایج به دست آمده در این مطالعه، کاهش نسبی اثربخشی ترکیبات ضدکوکسیدیایی مورد آزمایش بر ایمریای ماکیان در مزارع پرورش طیور ایران، وجود دارد و در این بررسی هیچ یک از ترکیبات مورد آزمایش، اثربخشی کاملاً رضایت بخشی نداشتند. در مجموع سالینومایسین با بهترین اثر بر جدایه 1 به صورت معناداری سبب افزایش وزن در مقایسه با گروه های شاهد مثبت گردید در حالی که دیکلازوریل و آمپرلیوم نتوانستند به صورت معنادار افزایش وزن را در گروه های آزمایش سبب گردند. در مورد جدایه 2 نیز شرایط دقیقاً به همین صورت بود. در حالی که هر سه ترکیب ضدکوکسیدیایی در جدایه، 3 افزایش وزن معناداری را در مقایسه با گروه کنترل مثبت مربوطه ایجاد نمودند،آمپرولیوم کمترین و دیکلازوریل بیشترین افزایش وزن را در گروه های آلوده شده با این جدایه ایجاد نمودند. با توجه به هزینه ای که استفاده مداوم از ترکیبات ضدکوکسیدیایی به صنعت پرورش طیور کشور تحمیل می نماید و با در نظر داشتن این موضوع که ممکن است حتی با به کارگیری ترکیبات ضدکوکسیدیایی نیز بیماری به صورت تحت بالینی و حتی بالینی در گله بروز نموده و بازده اقتصادی را متأثر نماید، با اعمال تغییرات موثر در روش پیشگیری و یا تغییر ترکیب ضدکوکسیدیایی مصرفی، از تحمیل خسارت به مرغدار و در بُعد وسیع تر ازهدر رفتن سرمایه های ملی جلوگیری گردد.
- Abstract
- Coccidiosis is a parasitic disease affecting mainly the intestinal tract. It is caused by members of the genera Eimeria belonging to the phylum Apicomplexa, and characterized by a complex life cycle. The parasite causes the most devastating losses due to the large number of birds per flock and high stock densities. The economic importance of coccidiosis can be related to decreased profit caused by higher feed conversion, growth depression, increased mortality and the costs of prevention and treatment. The traditional control of coccidiosis mainly relies on chemoprophylaxis which appeared to be effective for the last decades. However the increased occurrence of resistance against all anticoccidial drugs led this manuscript to document the occurrence of resistance in three Eimeria field isolates against some of the commonly used anticoccidial drugs including salinomycin, amprolium+ethopabate and diclazuril. To evaluate the drug efficacy, 480 one-day-old chickens were randomly divided to 16 groups, each containing 30 birds. At the age of 12 days, the medicated groups were medicated with the related anticoccidial and the birds which were intended to be infected, received the infective dose at the age of 14 days. Different parameters including weight gain, feed consumption, FCR, lesion score, oocyst score and mortality were recorded in a 7-day period after inoculation. Development of resistance was evaluated by three different indexes including Global index (GI), Anticoccidial Sensitivity Test (AST) and Optimum Anticoccidial Activity (OAA). Fifty samples including litter or intestines of chickens were collected from different regions of Iran. Fifteen samples (30%) including 12 litter samples and 3 intestinal samples were positive for presence of Eimeria oocyst. On the basis of the results, the efficacy of the selected anticoccidial compounds were reduced and none of the tested drugs were effective against the field isolates. Generally, isolate 1 and 2 were better controlled by salinomycin whereas birds infected with isolate 3 gained statistically significant weight compared to positive control group with all three compounds, the best weight induced in this group by diclazuril and the worst weight gain was achieved by amprolium+ethopabate. Considering the cost of continuous use of anticoccidials in the field and noting that clinical or subclinical coccidiosis may develop in spite of adding the anticoccidials to the feed, altering the prevention strategy and rotating the anticoccidials with better efficacy would prevent further economic losses induced by coccidiosis.
