محمد قریب
سال و محل تولد: ۱۲۸۸، تهران
وفات: ۱۳۵۳
رشته تخصصی: پزشکی
محمد قریب استاد دانشکده پزشکی، رئیس بخش بیماری‌های کودکان در دانشکده پزشکی، پایه‌گذار و رئیس انجمن پزشکان کودکان ایران است.
او برای فراگیری دانش پزشکی راهی فرانسه شد. کار کردن در بیمارستان‌های پاریس، بسیار به گنجینه‌ی تجارب وی افزود. ایشان به عنوان نخستین ایرانی در آزمون انترنای پذیرفته شد. رساله دکتری دکتر قریب پیرامون «وقفه‌های تنفسی شیرخواران» بود. محمد قریب به وطن بازگشت چرا که بر این باور بود که باید دانش خود را در ایران عرضه و به جامعه‌ی ایران خدمت کند. محمد قریب پایه‌گذار مرکز انتقال خون است. همچنین بیان کاربرد و چگونگی استفاده از آنتی‌بیوتیک از دیگر خدمات آن پزشک نامی است. محمد قریب را «پدر طب اطفال ایران» نامیده‌اند زیرا طب اطفال را پایه‌گذاری کرد و شاگردان بسیاری در این حوزه تربیت کرد. آن پزشک دلسوز بر این باور بود که طب با ۲ مشکل اساسی روبرو است. یکی مشکلات رایج و دیگری مشکلات نادر است؛ در واقع ما نیازمند آن هستیم که مسائل رایج عمومی و ساده را کاملاً بسط دهیم، دیگران را راهنمایی کنیم و در این زمینه آموزش دهیم. همچنین در شناساندن تشنج به اطباء اصرار داشت که مسائل را از جنبه علمی به جنبه اجتماعی آن بکشانند.
استاد محمد قریب در کنگره‌های مختلف بین‌المللی در کشورهایی چون فرانسه، آمریکا، کانادا، ژاپن، ترکیه و اتریش حضور داشت. آن استاد والامقام عضو هیئت مدیره انجمن بین‌المللی بیماری‌های کودکان نیز بود.
«بیماری‌های اطفال» اولین کتاب به زبان فارسی درباره بیماری‌های اطفال نوشته‌ی دکتر قریب بزرگ‌وار است. ایشان همچنین دارای مقالات متعددی در زمینه طب کودکان در مجله‌های ملی و بین‌المللی می‌باشند.
دریافت جایزه لابراتوار تشریح دانشکده پزشکی، نشان دانش از دانشگاه تهران، نشان درجه‌ی اول فرهنگ از وزارت آموزش و پرورش و نشان عالی لژون دونور از دولت فرانسه از افتخارات روان‌شاد استاد محمد قریب می‌باشد.