قاسم غنی
سال و محل تولد: ۱۲۷۲، سبزوار
وفات: ۱۳۳۱
رشته تخصصی: پزشکی
قاسم غنی استاد کرسی تاریخ و علم‌الاخلاق دانشکده پزشکی، عضو فرهنگستان زبان و ادبیات فارسی ایران، نماینده ایران در کمیسیون‌های حقوق بشر و سازمان بهداشت جهانی و نماینده مجلس شورای ملی است.
او برای آموختن طب راهی بیروت شده بود و در حوالی ۱۹۱۵ در دانشگاهی آمریکایی ثبت نام کرد. وی هم‌زمان با آن‌که دوره دانشکده پزشکی را به پایان رسانید؛ زبان فرانسه، زبان انگلیسی و عربی را فراگرفت. ایشان پس از بازگشت به ایران و زادگاه خویش با اپیدمی آنفلوآنزا مواجه شد و در جهت مداوای بیماران کوشید. در آن ایام، دارو به اندازه کافی در دسترس همگان نبود و بیشتر ماده اولیه داروها تجویز می‌شد. این داروها، در ذهن مردم آن روزگار به دوغ شباهت داشتند و همین ماجرا قاسم غنی را به «حکیم دوغی» معروف کرده بود. آن پزشک دلسوز، سپس برای ادامه‌ی تحصیلات خود راهی فرانسه شد. دکتر غنی در دانشکده پزشکی به تدریس دروس بیماری‌های عصبی، تاریخ طب، علم اخلاق پزشکی و روانشناسی مشغول بود.
غنی در چندین دوره به نمایندگی از مردم مشهد در مجلس شورای ملی حضور داشت. آن پزشک نامی برای مدتی به وزارت بهداری و مدتی نیز وزارت فرهنگ اشتغال داشت. آن چهره‌ی برجسته در پزشکی و سیاست، در سفارت ایران در مصر و همچنین در سفارت ایران در ترکیه فعالیت‌های ارزنده‌ی داشت.
مهم‌ترین اثر فرهنگی آن استاد والامقام، گزارش دیده‌هایش از تحولات سیاسی، اجتماعی و فرهنگی ایران از انقلاب مشروطیت تا نهضت ملی کردن صنعت نفت است. البته شایان ذکر است که در یادداشت‌های این پزشک سیاست‌مدار افراط و تفریط دیده می‌شود و برای رسیدن به اصل حقیقت آن ایام، باید به مطالعه دیگر منابع و مقایسه با آن‌ها پرداخت.
از آثار ارزشمند روان‌شاد قاسم غنی می‌توان تاریخ و علم الاخلاق پزشکی، علم‌النفس، رساله ابوعلی‌سینا، طائیس و عصیان فرشتگان از آناتول فرانس را نام برد.
