عنوان پایان‌نامه

مطالعه تاثیر نحوه پرتودهی بر بیان پروتئین Rad ۵۱در سلولهای سرطانی



    دانشجو در تاریخ ۲۸ آذر ۱۳۸۹ ، به راهنمایی ، پایان نامه با عنوان "مطالعه تاثیر نحوه پرتودهی بر بیان پروتئین Rad ۵۱در سلولهای سرطانی" را دفاع نموده است.


    رشته تحصیلی
    بیوفیزیک
    مقطع تحصیلی
    کارشناسی ارشد
    محل دفاع
    کتابخانه مرکز تحقیقات بیوشیمی و بیوفیزیک شماره ثبت: 10942ب;کتابخانه مرکزی -تالار اطلاع رسانی شماره ثبت: 49252
    تاریخ دفاع
    ۲۸ آذر ۱۳۸۹
    استاد راهنما
    بهرام گلیائی

    پرتو درمانی از روش‌های متداول در درمان سرطان است. در درمان‌های بالینی برای کنترل بهتر تومور دز پرتو مورد نظر را به دزهای کمتر تقسیم می‌کنند و آن را با فاصله زمانی به تومور می‌تابانند. به علاوه قسمت کردن یک دز به تعدادی از دزهای مساوی در طول زمان موجب آسیب رسانی بسیار کمتر به بافت‌های سالم می شود. علت اصلی این پدیده ترمیم آسیب زیرکشنده در حد فاصل دفعات تابش دز است. آسیب زیرکشنده در رادیوبیولوژی معادل شکست‌های دو رشته‌ای در نظر گرفته می‌شود. ایجاد این شکست‌ها منجر به آسیب کروموزومی و در نتیجه مرگ تولید مثلی سلول‌ها می‌شود. ترمیم شکست‌های دو رشته‌ای از دو مسیر اصلی انجام میشود: ترمیم به روش نوترکیبی همولوگ و روش غیر همولوگ اتصال پایانه‌ها. در سلول‌هایی که سرعت تقسیم بالا دارند، مثل تومورها، مسیر نوترکیبی همولوگ از اهمیت بیشتری برخوردار است. آنزیم کلیدی تنظیم این مسیر، Rad51 است. در این پایان نامه برای نشان دادن اثر دز تقطیع شده، بر توانایی تکثیر سلول‌ها از تکنیک تشخیص توانایی کلونی زایی در سلول‌های رده KB استفاده شد. سلول‌ها در معرض دزهای 2، 4، 6 و 8 Gy پرتو X قرار داده شد و منحنی توانایی سلول‌ها رسم شد. برای تشخیص تغییرات بیان Rad51 نیز از RT-PCR نیمه کمی استفاده شد. نتایج به دست آمده نشان می‌دهد که مرگ تولیدمثلی ایجاد شده در اثر تابش پرتو به صورت دز یکجا در مقایسه با همان دز پرتو به صورت منقطع بیشتر بوده است. در واقع سلول‌ها در حالتی که همان مقدار دز را با فاصله زمانی دریافت کرده‌اند توانسته‌اند آسیب‌های زیرکشنده وارد شده را ترمیم کنند و در نتیجه کمتر دچار مرگ تولید مثلی شده‌اند. همچنین نتایج RT-PCR نشان داد که میزان Rad51در اثر پرتو افزایش نشان می‌دهد که این افرایش در مورد دز منقطع فقط در 4Gy نشان داده شد.
    Abstract
    The multiferaction regimens commonly used in conventional radiation therapy. Fractionation of the radiation dose produces, in most cases, better tumor control for a given level of normal tissue toxicity than a single large dose. Dividing a dose into a number of fractions spares normal tissues because of repair of sublethal damage between dose fractions. In radiotherapy Sublethal Damages are equal with double strand breaks. Two pathways for the repair of DSBs in eukaryotes have been identified, nonhomologous end joining (NHEJ) and homologous recombination (HR). HR is a more precise repair pathway in reproducing cells that is mediated by the RAD51 protein. To understand the role of dose fractionation on the clonogenic growth of KB cells were subjected to single fractionated 2,4, 6, 8 Gy of X ray irradiation and their survival curve was plated . In addition, RT-PCR was used to investigate the effect of dose irradiation on Rad51 expression in KB cells. Result of experiment shown that ability of cells that irradiate with single dose of X ray to make colony is less than cells that irradiate with fractionated dose. It means that cells expose to fractionated radiation could repair sublethal damage more than cells expose to single dose of radiation, expression of Rad51 in single Dose of Irradiation increased and fractionated dose has no significant different except in 4 Gy of radiation.