عنوان پایان‌نامه
بررسی اثر بخشی درمان تحریک جریان مستقیم پرتوئی(tdsc)بر روی تصمیم گیری و بازداری کنترل و نشانه های وسواس افراد مبتلا به اختلال وسواس جبری
- رشته تحصیلی
- روانشناسی بالینِی
- مقطع تحصیلی
- کارشناسی ارشد
- محل دفاع
- کتابخانه موسسه روانشناسی شماره ثبت: 541;کتابخانه مرکزی -تالار اطلاع رسانی شماره ثبت: 57683
- تاریخ دفاع
- ۳۰ بهمن ۱۳۹۱
- دانشجو
- مهرناز یکتا
- استاد راهنما
- رضا رستمی
- چکیده
- مقدمه: تحریک مستقیم مغزی از جمله تکنیک های جدید در زمینه روان عصب شناختی می باشد و نسبت به سایر درمان های این حوزه از هزینه و عوارض جانبی کمتر و اثرات بهتری برخوردار می باشد. تحقیقات متعدد درباره اثربخشی این درمان نشان دهنده اثربخشی آن بر روی اختلالت مختلف روانشناختی از جمله افسردگی، اختلال درد، اختلال خوردن و همچنین اختلالات شناختی می باشد. اختلال وسواس فکری عملی اختلالی است که همراه با آسیب های شناختی و رفتاری عمیق می باشد و در سبب شناسی این اختلال تغییر نابهنجار در کارکردهای سیستم عصبی منطقع پیش پیشانی به چشم می خورد. هدف: هدف از این پژوهش بررسی اثربخشی تحریک مستقیم منطقه DLPFC بر روی اختلال وسواس فکری عملی بخصوص عملکرد شناختی افراد مبتلا می باشد. روش پژوهش: 20 نفر از افراد مبتلا به اختلال وسواس جبری به صورت در دسترس انتخاب شدند و سپس به صورت تصادفی به دو گروه آزمایشی و لیست انتظار تقیسم بندی شدند. برای ارزیابی افراد شرکت کننده از پرسشنامه اضطرابی بک و مقیاس ییل براون و همچنین آزمون روان عصب شناختی کمریج برای ارزیابی شناختی استفاده گردید. آزمودنی ها تحت دو ارزیابی اولیه و پس از 10 جلسه درمان قرار گرفتند. نتایج: برای بررسی نتایج از آزمون تحلیل کواریانس استفاده گردید. نتایج حاکی از آن بود که نمرات اضطراب افراد پس از 10 جلسه تحریک مستقیم بهبود قابل توجهی یافتند و همچنین نمرات مربوط به عملکرد شناختی در دو زمینه بازداری پاسخ و تصمیم گیری به خصوص در زمینه تصمیم گیری معنادار بوده است. نتیجه گیری: تحریک مستقیم مغزی افراد مبتلا به اختلال وسواس جبری سبب بهبود علائم اضطرابی و نشانه های وسواس این افراد می شود، همچنین علائم شناختی بیماران نیز بهبود می یابد که حاکی از تغییرات موثر و به سازی این درمان بر تغییرات سیستم عصبی بیماران می باشد. کلید واژه ها: اختلال وسواس جبری، تحریک مستقیم مغزی، بازداری پاسخ، تصمیم گیری
- Abstract
- Previous studies regarding transcranial direct stimulation have revealed that tDCS induces cortical exxitability which facilitates cognitive disorders and other psychological disorders but the effect of tDCS on obsessive compulsive disorder have not been gone under investigation yet. Objective: This study is aimed to investigate whether tDCS applied over DLPFC would significantly improve response inhibition and decision making in patients with obsessive compulsive disorder. Methods: 20 patients with obsessive compulsive disorder were randomly assigned to experimental and control (waiting list) groups, received active stimulation and no stimulation. The participants underwent the series of decision making and response inhibition tasks before and after 10 sessions of stimulation. 2mA current was delivered for 15 mintues per day fo 10 days. Results: After 10 sessions of stimulation, patients showed significantly improved performance in decision making and response inhibition. Anodal stimulations improved cognitive performance of experimental group whereas, waiting list did not show improved performance from baseline. Conclusion: This study showed that stimulation of DLPFC, improves decision makinf and response inhibition in patients with OCD. This finding is in generally permanent with pervious studies about the effectiveness of tDCS on cognition in others disorders. Keywords: Obsessive compulsive disorder, Decision making, Response inhibition
