عنوان پایان‌نامه
تعیین توزیع مکانی لغزش بر روی سطح گسل: زمین لرزه های ریگان (۲۹ آذر ۵/۶ Mw و ۷ بهمن ۲/۶ Mw سال ۱۳۸۹)
- رشته تحصیلی
- ژئوفیزیک - زلزله شناسی
- مقطع تحصیلی
- کارشناسی ارشد
- محل دفاع
- کتابخانه مرکزی -تالار اطلاع رسانی شماره ثبت: 74723;کتابخانه موسسه ژئوفیزیک شماره ثبت: 1212
- تاریخ دفاع
- ۲۸ بهمن ۱۳۹۳
- دانشجو
- الهام خسروی
- استاد راهنما
- مهرداد پاکزاد, ظاهرحسین شمالی
- چکیده
- شناخت چگونگی توزیع لغزش بر روی صفحه گسل و چگونگی رفتار گسیختگی در یک منطقه، منجر به شناخت تغییرات تنش و ویژگی‌های ساختار پوسته و نیز درک بهتر پیچیدگی چشمه زمین‌لرزه خواهد شد. این پژوهش با هدف بررسی توزیع لغزش بر روی سطح گسل زمین‌لرزه‌های 29 آذر و 7 بهمن 1389 ریگان، در جنوب شرقی ایران، در دو بخش مکانی و زمانی با استفاده از معکوس‌سازی لغزش انجام گرفته است. برای تعیین توزیع لغزش از روش معکوس‌سازی لغزش ارائه شده توسط درگر و کاورینا (2000) استفاده شده است. داده‌های بکار رفته در این مطالعه بر اساس داده‌های باندپهن پژوهشگاه بین‌المللی زلزله‌شناسی و مهندسی زلزله می‌باشد. نخست بر روی داده‌ها تصحیح دستگاهی انجام شد. پس از بررسی داده‌ها در بازه‌های فرکانسی متعدد، برخی از آن‌ها به‌دلیل کیفیت پایین از بررسی‌ها حذف شد. توابع گرین با استفاده از نرم‌افزار ارائه شده توسط سایکا، در فواصل مختلف نسبت به رو‌مرکز، هم‌چنین در اعماق مختلف ایجاد شد. در ساخت توابع گرین، مدل سرعتی بم بکار رفته است. معکوس‌سازی لغزش در دو بخش اصلی انجام گردید. در بخش نخست توزیع لغزش مکانی زمین‌لرزه‌های ریگان تعیین شد. در بخش دوم توزیع مکانی و زمانی لغزش زمین‌لرزه‌های ریگان محاسبه گردید. ارزیابی نتایج نشان می‌دهد که توزیع لغزش تعیین شده برای زمین‌لرزه 29 آذر 1389 ریگان، گسترش گسیختگی شمال‌شرقی- جنوب‌غربی را برای این زمین‌لرزه تایید می‌کند. بیشینه لغزش و هم‌چنین بزرگی زمین‌لرزه در مقیاس گشتاوری به ترتیب 173 سانتی‌متر و 6.6 محاسبه شد. نتایج حاصل از معکوس‌سازی برای زمین‌لرزه 7 بهمن 1389 ریگان نیز، حاکی از گسترش گسیختگی شمال‌غربی- جنوب‌شرقی برای این زمین‌لرزه است. معکوس‌سازی بزرگی گشتاوری 6.2 و بیشینه لغزش 47 سانتی‌متر را برای این زمین‌لرزه تخمین می‌زند.
- Abstract
- Iran is one of the most active seismic zones in the world with many devastating earthquakes. Eastern Iran is a region of prevalent faulting. The Lut desert is located in east of Central Iran seismotectonic province and is surrounded by north-south right-lateral fault systems (Walker & Jackson 2004; Meyer & Le Dortz 2007). 2010 December 20 Rigan earthquake (M_w 6.6) and 2011 January 27 (M_w 6.2) occurred at 22:12 local time (18:42 GMT) in the southern boundary of the Lut block south of the small town of Rigan in Kerman province. Using a slip inversion method, we study the distribution of slip on the Rigan earthquakes fault. Slip inversion is widely used to study the spatio-temporal variations of the slip. We have used a constrained least squares time domain inversion technique to determine the tempo-spatial slip distribution using local and regional data. The problem consists of preparing data, model parameterization with inputting assumed parameters depending on approach, calculation of synthetic seismograms and comparing them with the observed data (Dreger and Kaverina, 2000). Based on this technique, a finite fault plane can be divided into several faults, each of which can be treated as a point source. We used the three-component, broadband displacement waveforms from the IIEES stations registered in the national seismic the International Institute of Earthquake Engineering in Iran. The data was instrument corrected. Displacement at a given location can be written as sum of contribution of N fault patches. Green’s functions were computed using the Bam velocity model. For first earthquake, the slip model extends to the southwest to northest of the fault plan. The most slip occurred in third time window. Maximum slip estimated 173 cm. The slip model of 2011 January 27 (M_w6.2) extends to the northwest to southeast of the fault plan. The most slip occurred in third time window. Maximum slip estimated 46 cm.
