عنوان پایان‌نامه
بررسی تشابه های تاریخی روند عادی شدن روابط ایران و آمریکا(مذاکرات هسته ای ۲۰۱۳) و دیپلماسی نیکسون(۱۹۷۲)
- رشته تحصیلی
- مطالعات آمریکای شمالی
- مقطع تحصیلی
- کارشناسی ارشد
- محل دفاع
- کتابخانه دانشکده مطالعات جهان شماره ثبت: US65 320 1393;کتابخانه مرکزی -تالار اطلاع رسانی شماره ثبت: 75009;کتابخانه دانشکده مطالعات جهان شماره ثبت: US65 320 1393;کتابخانه مرکزی -تالار اطلاع رسانی شماره ثبت: 75009
- تاریخ دفاع
- ۳۰ بهمن ۱۳۹۳
- دانشجو
- سیده صفیه صهری
- استاد راهنما
- سیدمحمدعلی موسوی
- چکیده
- پس از تماس تلفنی باراک اوباما با همتای ایرانی خود، حسن روحانی در سال 2013، روابط ایالات متحده و ایران پس از 30 سال دشمنی و خصومت وارد مرحله جدیدی شد. امروز، این دو کشور به دلیل فشارهای منطقه ای، الزامات استراتژیک و ملاحظات داخلی از هر زمان دیگری به یکدیگر نزدیک تر هستند. مذاکرات این دو کشور در میان تمایلات و اجبار گروه های داخلی و بین المللی فراز و نشیب های بسیاری داشت. با این حال این اولین باری نبود که ایالات متحده تغییر عمده ای در سیاست خارجی خود در قبال یک کشور چالش برانگیز رقم می زد. در سال 1972 هم سفر نیکسون به چین به سه دهه تحریم، خرابکاری و انزوای چین توسط ایالات متحده پایان داد. این عادی سازی روابط میان واشنگتن و پکن نه تنها روابط ایالات متحده با چین را دگرگون کرد، بلکه توزیع قدرت در عرصه بین المللی را هم تغییر داد. از آنجا که روند تغییر جایگاه چین از دشمن ایالات متحده به یک کشور خنثی می تواند در برای تصیم گیرندگان ایرانی الهام بخش باشد، این پایان نامه به بررسی تشابه‌های تاریخی میان روند عادی شدن روابط ایران و آمریکا در حال حاضر(2013) و نرمال شدن روابط چین و امریکا در دهه 70 میلادی می پردازد. برای این منظور تجزیه و تحلیل مقایسه تاریخی به عنوان سازگارترین روش تحقیق مطابق با این موضوع انتخاب شد تا باز شدن درهای چین و ایالات متحده به روی یکدیگر را با مذاکرات هسته ای کنونی ایران مقایسه کند. این مطالعه در پایان تشابه های موجود بین عادی شدن روابط ایالات متحده با چین و ایران را بیان می کند و نشان می دهد تغییر در سیاست خارجی ایالات متحده نتیجه کاهش نسبی قدرت هژمونیک این کشور در عرصه بین المللی و شرایط داخلی آن است. کلمات کلیدی: مذاکرات هسته ای ایران، روابط چین – ایالات متحده، عادی سازی روابط چین- ایالات متحده، قدرت هژمونیک ایالات متحده، بهبود روابط ایالات متحده-ایران.
- Abstract
- After president Obama’s phone call to his Iranian counterpart in 2013, the US-Iran relations entered a new phase after 30 years of animosity and hostility. Today, the two countries are much closer to each other from any time beforehand due to regional pressures, strategic imperatives, and domestic considerations. The negotiations are going on within the desire and force of internal and international groups. However, it is not the first time that the United States’ foreign policy makes an enormous shift in dealing with a challenging country. It was in 1972 that Nixon’s visit to China put an end to three decades of US sanctions, sabotage, and isolation of China. The rapprochement between US and China not only changed the relations between Washington and Beijing, but also it reformed the distribution of power in the world. The process of changing Beijing from US enemy to a neutral country by US officials, can be suggestive for Iranian decision makers. Therefore, this thesis examines the parallels between the current US-Iran rapprochement and the US-China normalization of relations in the 1970s. The “Historical Comparative Analysis” is the most correspondent research method for this subject. To compare United States’ opening to China with current US-Iran nuclear negotiations, the author has used Offensive Realist theory defined by Mearsheimer. Consequently, the findings of the present study in both cases of the US normalization of relations with China and the US-Iran rapprochement reveals that there are several parallels between China and Iran with regard to their relations with the US. The results also illustrate that the shift in US foreign policy is in result of a relative decline in its hegemonic power as well as in accordance with its domestic conditions. Key Terms: Iran’s nuclear negotiations, Sino-US relations, US-China rapprochement, US hegemonic power, US-Iran rapprochemen
