عنوان پایان‌نامه
اثر ۱۲هفته تمرین هوازی،مقاومتی و HIIT شدید بر بیان ژن TCF۷L۲ در بافت پانکراس رت های دیابتی نوع ۲
- رشته تحصیلی
- تربیت بدنی و علوم ورزشی - روانشناسی ورزشی
- مقطع تحصیلی
- دکتری تخصصی PhD
- محل دفاع
- کتابخانه دانشکده تربیت بدنی و علوم ورزشی شماره ثبت: 1266;کتابخانه مرکزی -تالار اطلاع رسانی شماره ثبت: 74720;کتابخانه دانشکده تربیت بدنی و علوم ورزشی شماره ثبت: 1266;کتابخانه مرکزی -تالار اطلاع رسانی شماره ثبت: 74720
- تاریخ دفاع
- ۲۴ اسفند ۱۳۹۴
- دانشجو
- مجتبی ایزدی
- استاد راهنما
- علی اصغر رواسی, رحمن سوری
- چکیده
- مقدمه: مقاومت انسولین و اختلال عملکرد سلول های بتا از عوامل اصلی شیوع شدت دیابت نوع 2 هستند. اخیرا نقش اختلالات ژنتیکی در اختلال یا کاهش عملکرد سلول های بتا که پیامد آن کاهش ترشح انسولین است. هدف از اجرای مطالعه حاضر تعیین اثر 3 نوع مداخله ورزشی روی بیان ژن TCF7L2 در بافت پانکراس و ترشح انسولین در رت های نر دیابتی نوع 2 بود. روش ها: برای این منظور، 50 سر رت نر ویستار 10 هفته ای در دامنه وزنی 20 ± 220 گرم به شیوه تصادفی در 5 گروه شامل 4 گروه دیابتی(هوازی، تناوبی، مقاومتی، کنترل) و یک گروه سالم تقسیم شدند. جهت القای دیابت نوع 2 از تزریق نیکوتین آمید و استرپتوزوتوسین استفاده گردید. پس از اطمینان از حضور دیابت، رت های هر 3 گروه تمرینی در یک دوره تمرینات 3 ماهه به تعداد 5 جلسه در هفته که به تدریج بر میزان شدت تمرین در هر گروه افزوده می شد شرکت نمودند. 48 ساعت پس از آخرین جلسه تمرینی(ناشتا)، رت های مورد مطالعه در هر 5 گروه تشریح و نمونه های خون و پانکراس آنها جهت اندازه گیری سطوح گلوکز و انسولین و تعیین بیان نسبی TCF7L2 در بافت پانکراس استخراج گردید. یافته ها: القاء دیابت به افزایش گلوکز ناشتا، کاهش انسولین سرم و عملکرد سلول های بتا و افزایش بیان TCF7L2 نسبت به گروه سالم منجر شد(05/0>P). هر سه مداخله ورزشی به کاهش معنی دار گلوکز، و افزایش معنی دار انسولین و عملکرد سلول های بتا منجر شدند(05/0>P). اگرچه میزان بهبود به ترتیب در گروه مقاومتی، تناوبی و هوازی بیشتر مشاهده شد. بیان نسبی ژن TCF7L2 نسبت به گروه کنترل در گروه های مقاومتی و تناوبی به میزان معنی داری کاهش یافت(05/0>P). اما در گروه هوازی دستخوش تغییر معنی داری نشد. ارتباط معنی داری بین تغییرات انسولین با تغییرات در بیان نسبی TCF7L2 در گروه های مقاومتی و تناوبی مشاهده شد. نتیجه گیری: افزایش بیان TCF7L2 در سلول های پانکراس، میل به دیابت نوع 2 را شدت می دهد که با کاهش عملکرد سلول های بتا و سنتز انسولین همراه است. 3 ماه تمرینات هوازی، تناوبی و مقاومتی با کاهش معنی دار گلوکز و افزایش عملکرد سلول های بتا همراه با سطوح بالاتر انسولین سرم همراه است. بر پایه یافته ها، به نظر می رسد افزایش ترشح انسولین در پاسخ به تمرینات مقاومتی و تناوبی نه هوازی تا اندازه ای ریشه در کاهش بیان TCF7L2 داشته باشد.
- Abstract
- Background Insulin resistance and beta cell disfunction are main factors of type 2 diabets prevelance. Recently, it had been raisedt the rule of genetic disorder in reduced beta cell function that is associated with reduced insulin secretion. The objective of this study was to determine the effect of 3 exercise training intervention on TCF7L2 expression in pancreas tissue and insulin secretion in males rats with type 2 diabetes. Methods: for this purpose, fifty males Wistar rats aged 10 weeks and 220-20 g of weight were divided into 5 groups by randomly included 4 diabetes (control, aerobic, interval, resistance) and 1 jealthy groups. Type 2 diabetes was induced by strptozotocin-nikotinamide. After securing the presence of diabetes, the rat of 3 exercise groups participated in 3 months exercise training program (5 times/weekly) that exercise intensity was increased graduately. 48 hours after lasted exercise session (fasting), all subjects of 5 groups were sacrificed. Blood samples and pancreas tissues samples was extracted to measure the levels of glucose and insulin and to determine relative expression of TCF7L2 in pancreatic tissue. Results: Type 2 diabetes resulted in increase in fasting glucose and relative expression of TCF7L2 and decrease in serum insulin and beta cell function compared with healthy group (p < 0.05). Fasting insulin decreased and serum insulin or beta cell function increased by all exercise training interventions (p < 0.05). Relative expression of TCF7L2 in pancreatic tissue was reduced in resistance and interval groups compared with conrol group but not in aerobic training group (p < 0.05). A significant correlation was observed between insulin changes with Relative expression of TCF7L2 in resistance and interval groups. Conclusion: Increased TCF7L2 expression in pancreas cells is associated with enhanced susceptibility to type 2 diabetes that is accompanied with reduce beta cell function and insulin synthesis. Three months aerobic, interval and resistance training intervention in associated with reduce in fasting glucose and imrove beta cell function and insulin release. Baced on thses finding, it seems to increased insulin secretion in response to interval and resistance training but not aerobic training partly rooted in decreased expression of TCF7L2.
