عنوان پایان‌نامه
کردلیا در برابر ادموند تحلیل یونگی نمایشنامه شاه لیر اثر شکسپیر
- دانشجو
- سحر خطیبی
- استاد راهنما
- مریم سلطان شهدتاج بیاد
- رشته تحصیلی
- زبان وادبیات انگلیسی
- مقطع تحصیلی
- کارشناسی ارشد
- محل دفاع
- کتابخانه دانشکده زبانها و ادبیات خارجی شماره ثبت: 1554/2;کتابخانه مرکزی -تالار اطلاع رسانی شماره ثبت: 52695
- تاریخ دفاع
- ۰۶ اسفند ۱۳۹۰
- چکیده
- جای بحث نیست که در سه دهه ی اخیر روان شناسی تحلیلی توجه روز افزونی را به خود جلب کرده و کارل گوستاو یونگ به تدریج جایگاه ممتازی را که در نیمه ی اول قرن بیستم مختص زیگموند فروید بود، از آن خود ساخته است. بر خلاف فروید، یونگ بیش از آنکه به بیماران روان پریش بپردازد، به روان مردمان عادی علاقمند بود و از این رو، به خواب ها و ادراکات خود و دیگران توجه بسیار می کرد.علاوه بر پشتکار مثال زدنی اش در درمان های بالینی، او تحقیقات با ارزشی در زمینه های گوناگون از عرفان شرقی تا اساطیر غربی، کیمیاگری سده های میانه و در نهایت، هنر و ادبیات انجام داده است. مجموعه آثار ویلیام شکسپیر همواره الهام بخش نقد ادبی روانشناختی بوده است و هرچند یونگ، خود تنها بخش کوچکی از مطالعاتش را به نقد ادبی به معنای واقعی کلمه اختصاص داده، مکتب روانشناسی تحلیلی که او پایه گذاری کرد (خصوصا کهن الگوهایی که در ناخودآگاه جمعی نوع بشر باز شناخت) هر روز بیش از پیش توسط پیروانمنتقدش مورد استفاده قرار گرفت. در این رساله تلاش می کنیم با بکار بردن نظریات یونگ در نقد نمایشنامه شاه لیر، اثر شکسپیر، شخصیت های نمایشنامه را از لحاظ سطح خود آگاهی و درونی سازی کهن الگوهاشان تحلیل و همچنین ماهیت اخلاقی جهان این نمایش را مورد بررسی نظری قرار دهیم. کلید واژه ها: خود، من، ناخودآگاه جمعی، کهن الگوها، روند فردیت، سایه، روان مادینه، عدم وجود خیر (شر عدمی) ، خیر مطلق
- Abstract
- It is a fact not to be disputed that there has been a mounting interest in Jungian analytical psychology in the last three decades and Carl Gustav Jung has gradually replaced the pinnacle in which Sigmund Freud and his theories stood back in the first half of the twentieth century. Jung’s main interest, unlike Freud, was normal people’s psyche rather than psychotic patients and therefore, he paid great attention to their dreams and visions as well as his own. Apart from being a studious clinician, he has done invaluable research in various fields from Eastern mysticism to Western mythology, medieval alchemy and finally, literature and arts. William Shakespeare’s body of works have always been a source of inspiration for psychological critics and although Jung himself specified only a little part of his studies to actual literary criticism, his tradition of analytical psychology _especially the archetypes he has distinguished in our collective unconscious_ has been used more and more frequently by his followers. This thesis tries to apply Jung’s theories to Shakespeare’s King Lear, analysing different characters based on their level of self consciousness and archetype integration, together with theorising the moral quality of the universe of the play. Key Words: self, ego, collective unconscious, archetypes, process of individuation, shadow, anima, privatio boni, summum bonum
