عنوان پایان‌نامه
بررسیوشرح ابیاتی از علاء الدین حلی ژیرامون اهل بیت (علیهم السلام)
- رشته تحصیلی
- زبان و ادبیات عرب
- مقطع تحصیلی
- کارشناسی ارشد
- محل دفاع
- کتابخانه دانشکده ادبیات و علوم انسانی شماره ثبت: 1931;کتابخانه مرکزی -تالار اطلاع رسانی شماره ثبت: 59631
- تاریخ دفاع
- ۳۰ اردیبهشت ۱۳۹۲
- دانشجو
- مریم محمدرضاپورطبری
- استاد راهنما
- محمد دزفولی
- چکیده
- علاء الدین حلی از شاعران برجسته شیعه در قرن هشتم به حساب می‌آید. قصائد و غدیریات ایشان پیرامون اهل بیت (علیهم السلام) معروف است. بیشتر اشعار او در مدح و وصف امیرالمؤمنین (ع) و رثاء امام حسین (ع) است. به نظر می‌رسد شاعر تمام هنر و نبوغ خویش را به کار برده تا اشعاری زیبا در وصف اهل بیت بسراید. حاصل تلاش او هفت قصیده معروف به نام "القصائد السبع الطوال" است که درخور تحسین می‌باشد. از ویژگی‌های شعر او استفاده از الفاظ متین و استوار، معانی بلند و عمیق و متانت در اسلوب و استفاده از صنایع بدیعی به‌خصوص جناس است، که با استفاده ماهرانه از این صنعت، بر متانت شعر خود افزوده است. معروف‌ترین شعر او قصیده‌ای است مجنّس که در مدح امیرالمؤمنین (ع) سروده است. شهید اول که از رجال برجسته شیعه به حساب می‌آید این قصیده را شرح کرده است. توجه این فقیه برجسته شیعه به اشعار علاء الدین حلی نشانه عظمت شعر این شاعر بزرگ شیعه می‌باشد. علماء و نویسندگان بسیاری از ایشان به علم و فضل و ادب تمجید کرده و از وی به عنوان شاعر برجسته حله یاد نموده‌اند. کلمات کلیدی:علاء الدین حلی، القصائد السبع الطوال، غدیریه، مدح اهل بیت.
