عنوان پایان‌نامه
پیش بینی کننده های نوروفیزیولوژیک مقاومت به درمان rTMS در افراد افسرده
- رشته تحصیلی
- روانشناسی
- مقطع تحصیلی
- کارشناسی ارشد
- محل دفاع
- کتابخانه موسسه روانشناسی شماره ثبت: 569;کتابخانه مرکزی -تالار اطلاع رسانی شماره ثبت: 62553
- تاریخ دفاع
- ۳۱ شهریور ۱۳۹۲
- دانشجو
- شرمین شریف زاده
- استاد راهنما
- رضا رستمی
- چکیده
- مقدمه: تعدادی از مطالعات نشان داده اند که تحریک مغناطیسی فراجمجمه ای مکرر (rTMS) درمانی موثر برای اختلال افسردگی ماژور مقاوم به درمان (TRD) می باشد. با این حال، مطالعات کمی پیش بینی کننده های مقاومت به درمان rTMS را بررسی کرده اند. هدف اصلی مطالعه اخیر، کشف پیش بینی کننده های نوروفیزیولوژیک مقاومت به درمان rTMS در جهت ارائه درمان مختص به هر فرد بود. درمان مختص به هر فرد، رویکرد بسیار دقیقی به پیشگیری، تشخیص و درمان ارائه می کند. بر طبق ادبیات پژوهشی، فرض بر این بوده است که افراد مقاوم به درمان rTMS، تفاوت هایی در الگوی امواج مغزی در خط پایه و نوع پاسخ به تحریک های محیطی مانند آمپلیتود پایین تر و نهفتگی آهسته تر P300، فرکانس آلفای پیک فردی آهسته تر و قدرت تتای افزایش یافته پیش از درمان نشان خواهند داد. روش: این پژوهش دو مرحله داشت، در ابتدا 29 بیمار که با تشخیص اولیه اختلال افسردگی ماژور و یا دیستایمی بر مبنای نمونه گیری هدفمند انتخاب شده بودند، پیش از شروع درمان، بوسیله ابزارهای QEEG و ERP مورد ارزیابی قرار گرفتند و پس از 10 جلسه درمان باروش تحریک مغناطیسی فرا جمجمه ای مکرر مغز، بر اساس نمرات آزمون افسردگی بک به دو گروه پاسخدهنده و مقاوم به درمان طبقه بندی شدند. و در آخر، پیش بینی کننده های نوروفیزیولوژیک، بین دو گروه مقاوم و پاسخدهنده به درمان rTMS مقایسه شدند. یافته ها: افراد مقاوم به درمان: 1) نهفتگی P300 افزایش یافته در Pz، 2) فرکانس پیک آلفای فردی آهسته تر و 3) قدرت تتای پیشانی-مرکزی بیشتری نشان دادند. نتیجه گیری: الگوی امواج مغزی مانند قدرت تتا و iAPF تفاوت معناداری را بین دو گروه مقاوم و پاسخدهنده به درمان rTMS نشان دادند اما مولفه های P300، به دلیل محدودیت پیشینه پژوهشی حمایت کننده، نیازمند مطالعات بیشتری هستند. علت این تفاوت بین دو گروه در پژوهش حاضر، می تواند بعنوان بدعملکردی بیشتر لوب پیشانی و بخصوص عملکرد مختل ACC و DLPFC در افراد مقاوم به درمان تفسیر شود.
- Abstract
- Objective: Several studies have demonstrated that repetitive transcranial magnetic Abstract stimulation (rTMS) is an efficacious treatment for treatment-resistant major depressive disorder (TRD). And few studies have assessed the predictors of non-response to rTMS. The primary aim of the current study was to explore potential neurophysiological predictors of non-response to rTMS treatment in order to prescribing personalized medicine. Personalized medicine describes a very precise approach to prevention, diagnosis, and therapy. According to the literature, it was hypothesized that non-responders to rTMS would demonstrate lower P300 amplitudes, prolonged P300 latencies, slower individual alpha pick frequency and increased theta power prior to the treatment. Methods: this study had two levels, at first pretreatment QEEG & ERPs of 29 patients with primary diagnosis of MDD or dysthymic disorder chosen based on purposeful sampling was measured & then categorized into two groups including responders and non-responders to rTMS treatment after 10 sessions of rTMS by the scores of BDI. A relation was made between some neurophysiological predictors and non-response through comparing such factors between these two groups. Results: Non-responders demonstrated: 1) a prolonged P300 latency at Pz 2) a slower anterior individual alpha pick frequency & 3) increased fronto-central theta EEG power. Conclusion: brain waves patterns such as the theta power and iAPF showed significant differences between non-responders & responders to rTMS. The significance of P300 components needs further studies, because of the limitation of supportive literature. The cause of this differentiation between two groups can be interpreted as more frontal dysfunction especially impaired function of ACC & DLPFC in non-responders. Key words: Personalized medicine, Neurophysiological predictors of treatment response, EEG, ERP, rTMS, Depression
