عنوان پایان‌نامه
مقایسه پرخاشگری بین ورزشکاران رشته های ورزشی برخوردی غیربرخوردی و غیرورزشکاران
- رشته تحصیلی
- تربیت بدنی وعلوم ورزشی- روانشناسی ورزشی
- مقطع تحصیلی
- کارشناسی ارشد
- محل دفاع
- کتابخانه دانشکده تربیت بدنی و علوم ورزشی شماره ثبت: 1022;کتابخانه مرکزی -تالار اطلاع رسانی شماره ثبت: 60256
- تاریخ دفاع
- ۱۰ تیر ۱۳۹۲
- دانشجو
- سعید سهیلی پور
- استاد راهنما
- محمد خبیری
- چکیده
- از جمله ارکان اهداف پژوهش های متخصصین تعلیم و تربیت در جامعه، کمک به تربیت و پرورش افراد با شخصیتی سالم است. نیل به این هدف در گرو شناخت عواملی است که سد راه شکوفایی استعدادهای بشر می شوند. پرخاشگری از جمله مسائل عمده و با اهمیتی است که در بسیاری از جوامع امروزی، بخصوص در بین جوامع جوان زمینه ساز مشکلات زیادی است. همواره محققین در پی راه حل یا راه حل هایی مناسب در جهت رفع این معضل بزرگ فردی و اجتماعی بوده اند که یکی از این راه حل های عمده و بحث انگیز پرداختن به ورزش و فعالیت های ورزشی در جهت تعدیل پرخاشگری است. لذا هدف از پژوهش حاضر مقایسه پرخاشگری بین ورزشکاران رشته های ورزشی انفرادی (برخوردی، غیر برخوردی)،گروهی (برخوردی، غیر برخوردی) غیر ورزشکاران.بدین منظور از میان پسران 18 - 15 سال ورزشکار و غیر ورزشکار شهر یزد، 240 نفر به عنوان آزمودنی در تحقیق حضور یافتند، که 80 نفر از آنها ورزشکاران رشته های ورزشی برخوردی (کاراته، جودو، والیبال، هندبال)، 80 نفر ورزشکاران رشته های ورزشی غیر برخوردی (شنا، بدمینتون، والیبال، سپک تاکرا) و 80 نفر غیر ورزشکار بودند. پرسشنامه پرخاشگری باس و پری (1992) در این تحقیق مورد استفاده و در اختیار آزمودنی ها قرار گرفت، ویژگی های روان سنجی مناسبی از این پرسشنامه در مطالعات پیشین داخلی و خارجی از پرسشنامه گزارش شده است و در این مطالعه نیز در ابتدا در بین نمونه ای 30 نفری از جامعه هدف توزیع و ضریب آلفای کرونباخ 756/0 بدست آمده از آن مؤید پایایی این پرسشنامه برای استفاده در جامعه هدف تحقیق بود. برای تجزیه و تحلیل داده ها از آمار توصیفی و همچنین از آزمون های آمار استنباطی نظیر آزمون نیکویی برازش( k-s) و آزمون آنوای یکطرفه در سطح معناداری 05/0 استفاده شد. نتایج نشان داد که غیر ورزشکاران بطور معناداری از ورزشکاران رشته های انفرادی و گروهی (برخوردی و غیر برخوردی) پرخاشگر ترند p<0/05))، ولی تفاوت معناداری بین ورزشکاران رشته های ورزشی انفرادی و گروهی (برخوردی، غیر برخوردی) وجود ندارد (p>0/05). همچنین در کل نتایج حاکی از آن بود که غیر ورزشکاران بطور معناداری از ورزشکاران پرخاشگرترندp<0/05) ). بطور کلی می توان گفت، این تحقیق حاکی از آن است که شرکت در ورزش و فعالیت های ورزشی، می تواند به عنوان راه حلی مناسب در جهت تعدیل و کاهش میزان پرخاشگری در سطح جوامع باشد، ولی در اینکه ورزشکاران کدام گروه از رشته های ورزشی پرخاشگری کمتری دارند تفاوتی دیده نشد.
- Abstract
- As a basic matter in expert’s research objectives of education in the community, contributing to the education of individuals with a healthy personality. Achieving to this goal depends on understanding the factors that obstruct for human talent. Among the major issues of aggression is important in many modern societies, particularly among younger populations underlies many problems. Researchers are always seeking ways to solve suitable solution or a way to fix this problem for the individual, which is one of the solutions to address major issue athletics, sports and the sports modulating aggression. The aim of this study was to compare aggression between athletes in individual sports (contact, non-contact), group (contact, non-contact) non-athletes. Thus, among males 18-15 years of athletic and non-athletic Yazd, attended by 240 students as subjects in the study, of whom 80 ¬ athletes in contact sports (karate, judo, volleyball, handball), 80 athletes ¬ a non-contact sport disciplines (swimming, badminton, volleyball, SPK Thackeray) and 80 were non-athletes. Buss and Perry Aggression Questionnaire (1992), and most of the subjects were used in this study, psychometric properties of this questionnaire is a good survey questionnaire has been reported in previous studies of internal and external. In this study, the first in a 30-man sample of the target population and the distribution coefficient alpha 0/756 to confirm the reliability of this questionnaire was obtained for the purpose of this study was. For data analysis, descriptive statistics and inferential statistical tests such as goodness of fit (KS) and one-way ANOVA at a significance level of 05/0 was used. The results showed that non-athletes, athletes significantly from individual and group (contact and non-contact) aggressive – Trend (p<0/05), However, does not significant differences between athletes in individual or team sports (collision, non-collision) (p<0/05), The overall results indicate that the non-athletes and athletes aggressive significantly (p <0/05). In general it can be said, this research suggests that participation in sport and physical activity, can be an affordable solution to control and reduce aggression at the community level, But they are less aggressive sports athletes each group was not different.
