عنوان پایان‌نامه
بند شرطی و اگر در زبان فارسی
- رشته تحصیلی
- زبانشناسی همگانی
- مقطع تحصیلی
- کارشناسی ارشد
- محل دفاع
- کتابخانه دانشکده ادبیات و علوم انسانی شماره ثبت: 2049،;کتابخانه مرکزی -تالار اطلاع رسانی شماره ثبت: 61206
- تاریخ دفاع
- ۲۰ بهمن ۱۳۹۲
- دانشجو
- رویا کبیری
- استاد راهنما
- علی درزی
- چکیده
- سخنگویان هر زبان به منظور مبادل? پیام‌های گوناگون و افاد? معانی مورد نظر به استفاده از ساخت‌های نحوی متنوعی متوسل می‌شوند. ساخت شرطی نوعی از این ساخت‌ها می‌باشد که در جهت انتقال مفهوم شرط مورد استفاده قرار می‌گیرد. در واقع ساخت‌های شرطی عبارت‌های زبانی متشکل از بند شرطی و بند پایه هستند که وقوع پدیده‌ای را به وقوع پدیده‌ای دیگر وابسته می‌سازند. در این میان، پژوهش حاضر تلاش خواهد نمود تا با رویکردی کمینه‌گرا بند شرطی و نیز حرف ربط شرطی "اگر" در زبان فارسی را مورد بررسی نحوی قرار دهد. برای این منظور پس از اشار? مختصر به شیوه‌های ساختاری مورد استفاده در زبان‌های مختلف برای نشان‌دادن شرطی بودن جملات و نیز دسته‌بندی‌های متفاوت ساخت‌های شرطی که غالباً هم بر پای? جنبه‌های معنی‌شناسی است، به پیروی از آن‌چه که در پیشین? مطالعات دربار? زبان‌های گوناگون مطرح شده است، بند شرطی به‌عنوان بند قیدی و به تبع افزوده در نظر گرفته می‌شود و با استفاده از شواهدی همچون امکان باهمایی بند شرطی و فراقیدها و هم‌چنین امکان پیش‌گذاری موضوع در این نوع بند نشان داده می‌شود که بند شرطی در زبان فارسی ساختار نقشی کامل همچون دیگر بندهای پایه را داراست و افزون بر این، با حرکت عملگر مشتق نمی‌شود. سپس با توجه به قرارگرفتن بند شرطی در جایگاه‌های مختلف در ساختار جملات در غالب زبان‌ها، از دو دیدگاه متمایز در این باب سخن به میان می‌آید و در روند این بررسی پیشنهاد می‌شود که بند شرطی از آ‌ن‌جا که افزوده محسوب می‌شود در جایگاه اتصال قرار داشته، از این رو بند شرطی جمله‌آغاز به گروه زمان و در موارد لزوم به فرافکن‌های بالاتری همچون گروه کانون و بند شرطی جمله‌پایان به گروه فعلی کوچک متصل می‌شود. اصول نظری? مرجع‌گزینی و برخی آزمون‌های حذف شواهدی در حمایت از این نظر فراهم می‌کنند. در ادامه متذکر می‌شویم که حداقل برخی از بندهای شرطی جمله‌آغاز جایگاهی پایین‌تر از جایگاه ساخت ظاهری خود دارند و تحت عملیات حرکت به آغاز جمله قرار گرفته‌اند. پس از تعیین جایگاه بند شرطی از جایگاه "اگر" سخن گفته و بر اساس استدلال‌هایی مبتنی بر ترتیب عناصر مختلف در جملات شرطی و امکان مبتداسازی در پیش و نیز پس از "اگر" و کانونی‌سازی، بند شرطی را گروه متمم‌ساز در نظر گرفته و مشخص می‌کنیم که "اگر" در جایگاه هست? فرافکن نقشی گروه شرطی جای دارد.
- Abstract
- Speakers of every language employ various syntactic structures to communicate different messages and intended meanings. Conditionals as one of these structures are being used to convey the conditional concept. In fact, conditionals are linguistic expressions expressed by means of syntactically complex forms which consist of a conditional clause/phrase and a main clause that make the occurrence of one event dependent on the occurrence of another. The present study attempts to analyze the conditional clause and the conditional conjunction agar ‘if’ in Persian within the Minimalist framework. For this purpose, after a brief review of the prevalent structural means of marking conditionals in different languages and various classifications of these structures on semantic grounds, the conditional clause is considered as an adjunct clause. Providing evidences such as compatibility of conditional clauses with higher adverbs and argument fronting, it is argued that conditional clauses in Persian have a complete functional structure as other main clauses and are not derived by an operator movement. Then, regarding the diverse positions of conditional clause in sentence structure of various languages, two distinct approaches are introduced. Afterwards, it is proposed that as an adjunct, sentence initial conditional clauses involve TP-adjunction and in some cases higher projections like FocP-adjunction and sentence final conditional clauses involve vP-adjunction. Principles of the Binding Theory and deletion tests provide evidence in support of this hypothesis. Furthermore, at least some sentence initial conditional clauses are shown to be merged in a lower structural position before they move to their spell-out position. After determining the position of conditional clauses, it is shown that agar occupies the head of the functional projection of CondP in Persian based on arguments coming from the order of different elements in conditional sentences, the availability of topicalization before and after the agar and focusing.
