عنوان پایان‌نامه
بررسی اثر ترکیب پرتو درمانی و فتودینامیک درمانی هایپریسین بر روی رده سلولی کبدی انسانی Hep G۲
- رشته تحصیلی
- بیوفیزیک
- مقطع تحصیلی
- کارشناسی ارشد
- محل دفاع
- کتابخانه مرکز تحقیقات بیوشیمی و بیوفیزیک شماره ثبت: 11160ب;کتابخانه مرکزی -تالار اطلاع رسانی شماره ثبت: 58668
- تاریخ دفاع
- ۲۹ شهریور ۱۳۹۱
- دانشجو
- فاطمه ممشلی
- استاد راهنما
- بهرام گلیائی
- چکیده
- پرتو یونیزان می تواند منجر به مرگ تولیدمثلی از طریق القای شکست های تک رشته ای و دو رشته ای DNA در سلول های بدخیم شود. به منظور بهبود کارایی پرتودرمانی، می توان آنرا با سایر روش ها نظیر فتودینامیک درمانی (PDT) ترکیب کرد. PDT شامل تجویز موضعی یا سیستمیک یک حساس کننده نوری است که در صورت نوردهی با نور مرئی و در حضور اکسیژن، منجر به تخریب تومور می شود. هایپریسین یک حساس کننده نوری طبیعی است که نور را در محدوده UV و نور مرئی جذب می کند. پس از فعال شدن توسط نور، هایپریسین گونه های فعال اکسیژن تولید می کند، به عنوان مهارکننده قوی PKC عمل می کند، پراکسیداسیون لیپید غشایی را القا می کند، و به عملکرد میتوکندری و سیستم های آنتی اکسیدانتی آسیب می زند. هایپریسین همچنین می تواند به عنوان یک حساس کننده پرتویی عمل کند چون می تواند PKC را مهار کند. هدف از این تحقیق بررسی اثر هایپریسین به عنوان یک حساس کننده نوری و حساس کننده پرتویی در یک تیمار ترکیبی در سلول های Hep G2 است. سلول های Hep G2 کشت شدند و زمان دوبرابر شدن و راندمان کشت آنها تعیین شد. سمیت هایپریسین با استفاده از trypan blue dye exclusion assay تعیین شد. آزمون کلونی زایی و تست آپوپتوز برای تعیین اثر هایپریسین به عنوان یک حساس کننده پرتویی به تنهایی و در ترکیب با تیمار PDT بکار رفت. اثر حساس کنندگی به پرتو هایپریسین با آزمون کلونی زایی تعیین شد. برای تیمارهای ترکیبی سلول ها با فاصله زمانی 24 ساعت تحت هر دو تیمار قرار گرفتند. سپس آزمون کلونی زایی صورت گرفت. نتایج آزمون کلونی زایی پس از تیمار ترکیبی نشان داد که PDT سلول ها را نسبت به پرتو حساس می کند. این اثر وقتی بیشتر بود که PDT قبل از پرتو بکار رفت. این ایجاد حساسیت شاید به این دلیل رخ داده است که PDT مسیرهای ترمیم DSB را مهار کرده است. در حقیقت تیمار ترکیبی یک اثر additive در کشتن سلول های سرطانی داشت. کلید واژه‌ها: پرتودرمانی، فتودینامیک درمانی، هایپریسین
- Abstract
- Abstract Ionizing radiation can result in reproductive death by inducing single strand and double strand DNA break in malignant cells. In order to improve the efficacy of radiotherapy, it is possible to combine it with other modalities such as photodynamic therapy (PDT). PDT includes the local or systemic administration of a photosensitizer that upon irradiation with visible light and in the presence of oxygen, results in tumor destruction. Hypericin is a natural photosensitizer that absorbs light in the range of UV and visible light. Upon photoactivation, hypericin produces reactive oxygen species, acts as a strong inhibitor of PKC, induces membrane lipid peroxidation, and damages mitochondrial function and anti-oxidant systems. Hypericin can also act as a radiosensitizer since it can inhibit PKC. So the purpose of this thesis is to determine hypericin’s efficacy as a radiosensitizer and photosensitizer in a combining treatment in Hep G2 cells. HepG2 cells were cultured and the doubling time and plating efficiency was determined. The toxicity of Hypercin was determined using trypan blue dye exclusion assay. Colony assay and apoptosis test were used to determine the effect of Hypercin as a radiosensitizer alone and in combination with PDT treatment. Radiosensitizing effect of hypericin is confirmed by colony assay. For combining treatment cells were exposed to both treatments with 24 hours interval. Then colony assay was done. Results of colony assay following combining treatment showed that PDT sensitizes cells to radiation. This effect was more pronounced when PDT was used before radiation. This sensitization occurred maybe because PDT inhibited DSB repair pathways. In fact the combining treatment had an additive effect in killing cancerous cells. Keywords: radiotherapy, photodynamic theray, hypericin
