عنوان پایان‌نامه
جبران خسارت دارای عامل انسانی از سوی دولت بر مبنای عدالت توزیعی
- رشته تحصیلی
- حقوق خصوصی
- مقطع تحصیلی
- کارشناسی ارشد
- محل دفاع
- کتابخانه مرکزی -تالار اطلاع رسانی شماره ثبت: 42377;کتابخانه دانشکده حقوق و علوم سیاسی شماره ثبت: LP2420
- تاریخ دفاع
- ۳۱ شهریور ۱۳۸۸
- دانشجو
- محمد موحدی ساوجی
- استاد راهنما
- حسن بادینی
- چکیده
- چکیده جامعه امروز آنقدر بزرگ و وسیع گشته است که سبب دخالت روزافزون دولت به عنوان بزرگترین شخصیت حقوق عمومی شده است. درواقع هرچه می‌گذرد از ساختار سنتی جوامع که تکیه بر گروه‌های خانوادگی، هسته‌ها و قبیله‌ها بود دور می‌شویم و افراد جامعه خود را در مقابل خطرات تنها می‌بینند. از طرفی خطرات و حوادث جوامع امروزی قابل قیاس با سابق نیست. تشعشعات اتمی، مواد دارویی و شیمیایی، داروهای زیان‌آور و ده‌ها حادثه مهم دیگر سبب شده است تا افراد جامعه از دولت که بر‌آمده از خواست آن‌هاست بخواهند از آن‌ها حمایت کند. امروزه دولت گاه خود مستقیماً به فریاد آسیب دیدگان می‌رسد و گاه با اتخاذ سیاست‌ها و راه‌کارهایی همچون بیمه که با مشارکت خود افراد جامعه است از آسیب‌دیدگان حمایت می‌کند. در کشور ما این رویکرد رشد و توسعه خوبی داشته ولی هنوز دچار سردرگمی‌هایی است. قوانین جسته و گریخته و دارای نقص، ابهام و اجمال سبب شده است تا قضات و حقوقدانان ما در مقابل این رویکرد دچار سردرگمی شوند. یکی از دلایل عمده این سردرگمی را می‌توان نداشتن الگو و مبنای این حمایت دانست. درواقع مبنای جبران دولتی خسارات دارای عامل انسانی، عدالت توزیعی است ولی چون جایگاه این مبنا با عدالت اصلاحی که زیربنای مسئولیت مبتنی بر تقصیر است به خوبی روشن نشده است. دولت گاه خود را موظف به حمایت می‌بیند و گاه از حمایت سر باز می‌زند. درحالیکه حمایت از زیاندیده در هر دو یافت می‌شود. جالب است گاه دیده می‌شود با اینکه دولت عامل زیان است و مرتکب عمد نیز شده است خود را موظف به جبران خسارت زیاندیده نمی‌بیند مانند خسارات ناشی از اعمال حاکمیتی دولت پرداخت دیه از بیت‌المال در قانون مجازات اسلامی، صندوق تأمین خسارات بدنی، مسئولیت دولت در مورد اشتباه قاضی و نظام تأمین اجتماعی دلالت بر حمایت از زیاندیدگان دارد.
- Abstract
- Abstract Today’s society has become so large and broad that has caused increasing government intervention as the highest public right personality. With more time, society individuals get more away from commities traditional structure that relies on family group, cores and tribes, and so find themselves alone before hazards. On the other hand, hazards and events in today’s societies are never comparable with those of previous ones. Atomic radiation, chemical and drug substances, harmful medicines and tens of other serious cases have made society individuals ask for support of the government that is arised from their own will. Today, government itself occasionally rescue the people injured by diverse incidents directly, and sometimes it supports them by preventive measures like insurance in partnership with society individuals. In Iran, this approach has got a good development, however it has still some confusion. Defective, vague and brief laws have led judges and lawyers to confusion before this approach. We can find one of the reasons of this confusion in the lack of the example and basis for this support. Actually, this basis for the recovery of harms caused by humans is distributive justice from the behalf of government. But, as the place of this basis hasn’t been clarified by corrective justice that is the base of responsibility based on the faults, sometimes government find itself responsible for this support and sometimes it neglects it, while injured people support exist in the two cases. And it’s interesting that there are times when we see the deviation of government from its duty for recovering the harms even if it causes these harms itself, as governmental affairs. Payment of blood money from public treasury in Islamic punishment laws, bodily injuries indemnification fund, government duty concerning judge’s errors and social security system are the cases in which we can see the basis of the distributive justice in government support for society individuals in Iranian law.
