عنوان پایان‌نامه

بررسی قوم باستان شناسی دشت بیرم با هدف بازسازی الگوی استقراری جامعه ی نیمه یکجانشین دامدار - کشاورز در منتهی الیه زاگرس جنوبی



    دانشجو در تاریخ ۳۱ شهریور ۱۳۹۴ ، به راهنمایی ، پایان نامه با عنوان "بررسی قوم باستان شناسی دشت بیرم با هدف بازسازی الگوی استقراری جامعه ی نیمه یکجانشین دامدار - کشاورز در منتهی الیه زاگرس جنوبی" را دفاع نموده است.


    رشته تحصیلی
    باستان شناسی
    مقطع تحصیلی
    کارشناسی ارشد
    محل دفاع
    کتابخانه مرکزی -تالار اطلاع رسانی شماره ثبت: 72066;کتابخانه دانشکده ادبیات و علوم انسانی شماره ثبت: 290744;کتابخانه مرکزی -تالار اطلاع رسانی شماره ثبت: 72066;کتابخانه دانشکده ادبیات و علوم انسانی شماره ثبت: 290744
    تاریخ دفاع
    ۳۱ شهریور ۱۳۹۴
    استاد راهنما
    حسن فاضلی نشلی

    نیمه کوچ نشینی مبتنی بر پرورش دام و کشاورزی، یکی از شیوه های معیشتی بسیار مهم در خاور نزدیک از دوره‌ی نوسنگی است. کوه های زاگرس، یکی از چند مناطقی است، که دامداری کوچ نشینی برای اولین بار در آنجا پدیدار شد. شناخت جوامع کوچ نشین منطقه، و شیوه های بهره برداری از زیست بوم در اینجا بسیار ضرورت دارد. دشت بیرم به لحاظ سیاسی در جنوب استان فارس، و به لحاظ جغرافیایی در میان کوه‌های کم‌ارتفاع جنوبی‌ترین بخش زاگرس جنوبی واقع شده است. این دشت به لحاظ اقلیم، جزء مناطق بسیار خشک قرار می گیرد. بارندگی کم، درجه حرارت بالا و کمبود فزاینده‌ی منابع در اینجا باعث شکل گیری گروه‌های روستایی دامداری شده است که نیمی از سال را در روستاهای دائمی ساکن‌ اند و نیمی از سال را در ارتفاعات کوه، درپناهگاه‌های سنگی زندگی می‌کنند. دامداری سنتی با کوچ فصلی عمودی در دشت بیرم، در نتیجه انطباق با محیط زیست، برای استفاده کارآمد از منابع محدود و پراکنده ی کوه های کم ارتفاع زاگرس در این بخش به وجود آمده است. برررسی قوم باستان شناسی دشت بیرم، با هدف بازسازی الگوهای استقراری یک جامعه ی نیمه کوچ نشین دامدار – کشاورز در منتهی الیه زاگرس جنوبی انجام شده است. در این پژوهش از روش مصاحبه و مشاهده ی دفعتی؛که در مطالعات میدانی مردم‌نگاری به کار می‌رود، استفاده شده است. این روش، از روش‌های رایج در قوم باستان شناسی است. در پژوهش حاضر با تمرکز بر ثبت و مشاهده‌ی زندگی شش خانواده در دو فصل کوچ و روستا، الگوی استقراری نیمه کوچ نشینی دامدار-کشاورز، به دست آمد، که با دیدی بلند می تواند در تبیین و تفسیر داده های حاصل از فرآیند مشابه در زمینه مرده فرآهم آورد.
    Abstract
    Semi nomadism associated with herding and farming has been one of the most experienced lifestyles from the Neolithic on in western Iran. For semi-nomadic groups, the Zagros Mountains located both in Iran and Iraq have been a regular place of life. The Beiram plain southof the Fars province is located among the low mountains of southern Zagros. The traditional lifestyle has remained semi-nomadic in this region due to the dry climate and environmental resources. They determine the economy of modern herder groups whose subsistence can be investigated as the analogue of local prehistoric communities. In this plain, ten families out of four villages live both in permanent villages and in rock shelters which are occupied only half of the year. Semi-nomadism and traditional pastoralism in the Beiram Plain can be analyzed as the results of a particular adaptation and compromise with the natural environment. In accordance with the basic principles of ethnoarchaeology, the methods applied in this field study include interviews and observation. Attention was focused on nomadic and rural lifestyles. Concentrating on the observation of six families, two semi nomadic and seasonal settling sites were investigated. The presentation will attempt to reconstruct the pattern behind these families’ subsistence economy.