محمدعلی اسلامی ندوشن
سال و محل تولد: ۱۳۰۴، ندوشن یزد
وفات: اردیبهشت ۱۴۰۱
رشته تخصصی: حقوق بین‌الملل
وب سایت: https://web.archive.org/web/20081206161700/http://eslaminodushan.com
دکتر محمدعلی اسلامی ندوشن دارای دکتری حقوق بین‌الملل از دانشگاه سوربن فرانسه و استاد دانشکده حقوق علوم سیاسی، استاد کرسی ادبیات دانشگاه تهران و مؤسس فرهنگ‌سرای فردوسی است.
محمدعلی اسلامی ندوشن، بی‌شک شخصیتی چندبعدی دارند، ایشان حقوق‌دانی بزرگ، قاضی، شاعر، پژوهشگر، استاد دانشگاه، منتقد ادبی، مترجم و روشنفکر هستند. فردی که به معنای واقعی روشنفکری بزرگ در این سرزمین بوده‌اند.
فعالیت‌های عمده این فرهیخته پرتلاش عرصه ادبیات، در زمینه نقد ادبی و ادبیات تطبیقی و نیز اجتماع و فرهنگ است و هدف اصلی‌اش فراهم نمودن زمینه‌ای برای شکل‌گیری و ایجاد یک فرهنگ جهانی است که از سره‌های فرهنگی فرهنگ‌های زبده جهانی اقتباس شده باشد. محمدعلی اسلامی ندوشن را می‌توان یک سفرنامه نویس قهار، قصه‌گویی مسلط، محققی کامل و مترجمی جامع دانست که در هر کدام از وادی‌های نقد و داستان و ترجمه و تحقیق و سفرنامه ید طولایی دارد و در هر کدام از این وادی‌ها بسیط است و صاحب‌نظر.
دکتر اسلامی ندوشن در شمار شاعران اندیشمند و نویسندگان برجسته‌ای است که تاکنون ده‌ها جلد کتاب در زمینه‌های مختلف ادبی از او به چاپ رسیده است. درباره کتاب‌های دکتر محمدعلی اسلامی ندوشن گفته‌اند که کتاب‌های او دریچه‌ای را می‌مانند که خواننده را به جنگلی از موضوعات و عناوین متنوع و مطلوب می‌کشاند و روش ندوشن در نقد و تحلیل این است که سعی می‌کند که آن شاخ و برگ‌هایی که در آثار هست و اجازه نمی‌دهد ما خطوط کلی را ببینیم، به کنار بزند و ما را با خطوط کلی اثر آشنا می‌کند. نگاه وی، نگاهی فرهنگی و تاریخی عام است که از جهان‌بینی خاص خود او تبعیت می‌کند. در واقع کتاب‌های وی سرشار از مفاهیم متعالی و زیبایی‌های زبانی است. در نوشته‌های این نویسنده شهیر، مضامین و موضوعات فراوانی دیده می‌شود؛ از جمله: ایران، شاهنامه، فردوسی، مولوی، حافظ، انسان، عشق، آزادی، فرهنگ، تمدن، سنت، مدرنیته، شرق، غرب و …. وی این موضوعات را با شاخصه‌هایی چون: تیزبینی، بی‌طرفی، تواضع، دقت، صداقت، ایجاز، تطبیق و مقایسه، وسعت اندیشه، سلامت زبان، اطلاعات فراوان، شیوایی بیان و زیورهای ادبی می‌آراید و از تلفیق آن‌ها نثری ماندگار می‌آفریند.
در سوابق تألیفاتی مهم این استاد توانمند ادبیات، که بالغ بر ۵۰ کتاب و صدها مقاله در باب فرهنگ و تاریخ ایران و ادبیات فارسی است. می‌توان به موارد زیر تأکید کرد:
در شعر نو دو مجموعه «گناه» و «چشمه»، در زمینه‌ی داستان نویسی، رمان «افسانه و افسون» و در داستان کوتاه «پنجره‌های بسته» در قالب نمایش نامه نیز «ابرزمانه وابرزلف» را به رشته‌ی تحریر در آورده است.
در حسب حال نویسی چهار جلد کتاب شیرین و جذاب «روزها» در سفرنامه نویسی کتاب‌های «صفیر سیمرغ»، «آزادی مجسمه»، «در کشور شوراها»، «کارنامه چین» را نوشته است.
توجه به تاریخ و گذشته ایران که توجه نویسندگان برجسته معاصر را به خود جلب کرده، از جمله فعالیت‌های تاریخی اوست. کتاب «ایران و یونان در بستر باستان» حاصل این تتبع تاریخی است.
تألیفات بی نظیر او در زمینه شاهنامه، سند ملی ایرانیان را به خوبی به ما شناساند و مورد تمجید بسیاری از پژوهشگران قرار گرفت. مثل: زندگی و مرگ پهلوانان در شاهنامه.
از سایر آثار این استاد ارجمند می‌توان به «نامه به فرزند»، «از رودکی تا بهار» (دو جلد)، «ایران و تنهایی‌اش»، «باران نه رگبار»، «تأمّل در حافظ»، «تحقیق در منظومه‌ی ویس و رامین گرگانی»، «ذکر مناقب حقوق بشر در جهان سوم»، ترجمه و مؤخره «پیروزی آینده دموکراسی»، ترجمه «جهاد در اروپا»، ترجمه «آنتونیوس و کلئوپاترا»، ترجمه «ملال پاریس و برگزیده‌ای از گل‌های بدی» و..... اشاره کرد.
اسلامی ندوشن افزون بر این تألیفات، فصلنامه‌ای نیز با عنوان «هستی» منتشر ساخت که در دو دوره، از سال ۱۳۷۲ تا ۱۳۷۴ و همچنین از سال ۱۳۷۹ تا ۱۳۸۴ فعالیت داشت.
