پروفسور باقر ساروخانی
سال و محل تولد: ۱۳۱۸، قزوین
رشته تخصصی: جامعهشناسی ارتباطات
دکتر باقر ساروخانی دانشآموخته رشته جامعهشناسی کشور فرانسه، استاد برجسته و پیشکسوت دانشکده علوم اجتماعی دانشگاه تهران، متفکر، محقق، نویسنده و ملقب به "پدر جامعهشناسی ارتباطات در ایران" با بیش از نیم قرن آموزش و پرورش دانشوران فراوان در عالیترین سطوح علمی دانشگاهی و تألیف و نگارش افزون بر یکصد کتاب و مقالۀ ارزشمند و ماندگار شناخته میشود.
باقر ساروخانی از چهرههای شاخص در حوزه جامعهشناسی و ارتباطات معتقد است علومانسانی و جامعهشناسی نماد توسعه پایدار یک جامعه است و اگر جامعهای خواهان پیشرفت باشد باید شاخصههای مختلف علوم انسانی و جامعهشناسی را در خود تقویت کند.
پروفسور ساروخانی از بنیانگذاران و پیشکسوتان جامعهشناسی و علوم نزدیک به جامعهشناسی در ایران است که اخلاق حرفهای، ادب، متانتش، زبانزد همه دانشجویان و همکاران وی قرار داشته است.
این استاد فرهیخته را پدر علم جامعهشناسی ارتباطات دانستهاند، وی در راهاندازی رشته ارتباطات اجتماعی در دوره دکترا نقش اساسی ایفا کرده است.
سمتها و موقعیتهای دکتر ساروخانی از استادی تماموقت جامعهشناسی دانشگاه تهران، سرپرستی بخش روانشناسی اجتماعی مؤسسه مطالعات و تحقیقات اجتماعی، معاونت مؤسسه مطالعات و تحقیقات اجتماعی تا مدیریت منتخب گروه جامعهشناسی دانشکده علوم اجتماعی دانشگاه تهران، نشاندهنده تلاش بیپایان یک عنصر فرهیخته فرهنگی است که به عنوان سرباز فرهنگ، پیوسته در سنگر علم حضور مستمر داشته است.
استاد ساروخانی، بنیانگذاری و مدیریت مجله "دانشکده" در دانشگاه تهران، عضویت در هیأت تحریه بیش از ۱۰ مجله علمی- پژوهشی دانشگاهی، عضویت در مجامع علمی متعدد در سطح ملی و بینالمللی (از جمله کمیته بینالمللی خانواده) را نیز در کارنامه پر بار کاری خود به یادگار دارد.
دکتر ساروخانی با سابقه بیش از نیم قرن آموزش و پژوهش؛ بیش از ۱۹۰ کتاب و مقاله پژوهشی به زبانهای فارسی، فرانسه و انگلیسی را در فعالیتهای پژوهشی خود به ثبت رسانده است.
نگاه جامعهشناسی در فضا و محیط آثار ایشان کاملاً ملموس بوده و دیدگاههای متنوع در آثارشان قابل توجه است. به طوری که نگاه جامعهشناختی، فلسفی، روانشناسی کاملاً در آن قابل ارجاع است. از جمله این آثار میتوان به تألیف «روشهای تحقیق در علوم اجتماعی» (چهار جلد)، «جامعهشناسی ارتباطات» (۱۲ جلد)، «جامعهشناسی خانواده» (چهار جلد)، «منابع و آثار جوانان و کودکان»، «جامعهشناسی وسایل ارتباط جمعی»، «روانشناسی اجتماعی کار صنعتی» و «دایرهالمعارف علوم اجتماعی» (پنج جلد) اشاره کرد.
از جمله جوایز این استاد برجسته میتوان به جایزه کتابهای برگزیده دانشگاهی در سال ۱۳۷۰، جایزه بهترین تحقیقات دانشگاهی در سال ۱۳۷۱، جایزه بهترین کتاب سال در سال ۱۳۷۷ و استاد نمونه دانشگاه تهران در سال ۱۳۸۰ به عنوان برخی از افتخارات این جامعهشناس سترگ نام برد.